به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،جیمز بینگهام عکاس مستقر لندن که اواخر ماه دسامبر به رقه سوریه رفته عکس‌هایی از این زندان گرفته است. او می‌گوید که زندان رقه بدترین مکانی است که تاکنون رفته است. جیمز گفت که بسیاری از سلول‌ها در زندان کوچک بودند و به سختی فضای لازم برای خوابیدن داشتند. اکثر آن‌ها حتی پنجره و نور نداشتند. توالت‌ها به سلول‌های انفرادی تبدیل شده اند. در تعدادی از اتاق‌ها روی دیوار‌ها اسامی زندانیان و آخرین نوشته‌ها و نقاشی نقش بسته است. افرادی که به اینجا آورده شده اند به شدت رنج برده و بندرت زنده مانده اند.

وی افزود: در یکی از اتاق‌ها آثار دست خونی روی دیوار‌ها پیدا کردم. به سختی می‌توانم لحظات وحشتناکی که در اینجا رخ داده را تصور کنم. هنگام سقوط رقه در سال ۲۰۱۷ تروریست‌های داعش که حاضر به تسلیم شدن نبودند آخرین مقر خود را استادیوم شهر رقه قرار دادند. به همین دلیل این مرکز ورزشی آسیب زیادی دید. شواهدی نیز از چندین حمله هوایی به این مکان وجود دارد که منجر به فروریختن بخش‌هایی از سقف ورزشگاه شد.

جیمز گفت که امروز تلاش‌هایی برای پاکسازی استادیوم از تخریب‌ها در حال انجام است به این امید که بار دیگر این مکان ورزشی زنده شود با این حال در نبود بودجه و حمایت بین المللی پیشرفت بسیار کند است. این عکاس می‌گوید هنگامی که من از ورزشگاه بازدید کردم دو یا سه مرد در آنجا کار می‌کردند.

بقیه رقه با بیش از ۱۱ هزار ساختمان غیرقابل سکونت در وضعیت مشابهی قرار دارد. در طول سال ۲۰۲۰ مدام اختلالات تامین آب در رقه وجود داشت و خدمات بهداشتی در اینجا بسیار ضعیف است. رقه در سال ۲۰۱۴ توسط داعش تسخیر شد و به پایتخت خودخوانده این گروه تکفیری تبدیل شد. در نتیجه حملات هوایی ائتلاف بین المللی آسیب‌های زیادی به شهر وارد شده است. سرانجام در ۱۷ اکتبر ۲۰۱۷ نیرو‌های دموکراتیک سوریه آزادسازی رقه را اعلام کردند.

جیمز می‌گوید که در رقه کودکان کوچکی را یافتم که در کوچه و خیابان‌ها پرسه می‌زنند. با اینکه هوا سرد شده اغلب بدون کفش یا لباس گرم بودند. این شهر پس از سال‌ها جنگ ویران شده و وضعیت برای کسانی که باقی مانده اند وحشتناک است.

این عکاس گفت که مردم اینجا عصبانی هستند. صد‌ها خانواده در چادر‌های تنگ زندگی می‌کنند و امید چندانی برای بازگشت به خانه هایشان ندارند. امکانات پزشکی محدود است. هوا سرد، آب گل آلود و سرویس‌های بهداشتی کثیف و شلوغ است. هیچ کار یا وسیله‌ای برای کسب درآمد نیز وجود ندارد.

با وجود شرایط اسفبار جیمز وقتی وارد مدرسه‌ای تخریب شده شد بارقه‌ای از امید را پیدا کرد. در آنجا یک معلم جوان کار می‌کرد. معلم در شرایط سخت خارق العاده‌ای کارش را انجام می‌داد و بچه‌ها خوشحال بودند و به حدی جذب درس می‌شدند که واقعا متوجه حضور من در آنجا نشدند.

جیمز همچنین به اردوگاه الهول در مرز سوریه و عراق نیز رفته است، جایی که زنان و کودکان داعشی زندگی می‌کنند. وی گفت که ۶۴ هزار نفر در آنجا ساکن هستند و به طور متوسط هفت نفر در چادر‌هایی با اندازه متوسط زندگی می‌کنند.

او افزود: این مکان با سیم‌های خاردار محاصره شده و به شدت توسط نیرو‌های امنیتی محافظت می‌شود. نگرانی‌های امنیتی در اینجا جدی است و هنگام حضور من چند نیروی نظامی من را همراهی کردند چندین قتل در اینجا صورت گرفته و زنان با چاقو و چکش دیگران را مورد هدف قرار داده و تهدید می‌کنند.

این عکاس گفت که در اردوگاه همه زنان غالبا با پوشش سیاه و برقع و دستکش دیده می‌شوند. حتی دختران کم سن و سال نیز کاملا پوشیده بودند که این باعث تعجب من شد. وقتی گروهی از زنان متوجه حضور من با دوربین شدند شروع به پرتاب سنگ به سمت ما کردند.

جیمز گفت: تهیه سرپناه، لباس گرم و کفش برای کودکان خیابانی رقه بسیار ضروری است. تامین کتاب و تجهیزات دیگر برای اردوگاه پناهجویان لازم است.

بیشتر بخوانید

• نبرد روایت‌ها درباره داعش

منبع: فرارو

انتهای پیام/