به گزارش حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران جوان، روزنامه جام‌جم یادداشتی از محمد حسین جعفریان، کارشناس ارشد مسائل افغانستان منتشر کرده است که متن آن در ادامه می‌آید:

چهاردهم دی ماه امسال یک روز تلخ برای افغانستان بود. از پاکستان خبر رسید، ۱۰ معدنچی  هزاره که گویا هفت نفر از آنها افغانستانی بوده اند توسط تروریست ها در ۵۰ کیلومتری شهر کویته، شبانه سر بریده شدند. همزمان از ترکیه خبر آمد یک ماشین حامل مهاجران غیرقانونی افغانستانی دچار سانحه شده است. پنج کشته و هفت مجروح نتیجه آن بود. در ادامه، برخلاف حوادث کوچکتر مشابه در ایران که صدها رسانه در داخل و خارج افغانستان و نیز موجی قدرتمند در فضای مجازی انواع روایت ها را تنها ساعتی پس از وقوع منتشر می کنند، درباره این حادثه ها، اطلاعات قطره چکانی به رسانه ها می رسید.

حکایت ترکیه درست شبیه ماجرای یزد بوده است. یک راننده بومی، مهاجران غیرقانونی را با خودروی خویش جابه جا  می کرده، با سرعت از یک پست بازرسی پلیس گریخته و به اخطار توجه نمی کند. پلیس هم به سمت ماشین شلیک می کند و اتفاق رخ می دهد. فقط در حادثه یزد کشته ها دو نفر، اما در اینجا پنج نفر بودند. در حادثه یزد وزارت خارجه افغانستان بلافاصله اعلام کرد: حادثه سوختن خودروی مهاجران را با جدیت پیگیری می کنیم، اما در اینجا با آن که در ابتدا این وزارتخانه حکایت را با شرح تیراندازی پلیس نقل کرده بود، در نهایت اعلام کرد: «موتر(ماشین) در اثر سرعت زیاد از جاده منحرف شده و سبب شهادت پنج نفر از اتباع کشور گردید...» سفیر محترم شان هم سراغ والی(استاندار) منطقه نرفت. در فضای مجازی هم رگ گردن ها برخلاف قبل باد نکرد. از من وتو تا طلوع و بی بی سی و...همه لال شدند. برای مظلومیت شان هم هشتک و شعر و غیره تولید نشد. گویی همه میل داشتند زودتر ماجرا از صفحه اخبار حذف شود. ماستمالی و فراموش شود.

در مورد سر بریده شدن مظلومانه معدنچیان هم، وزارت خارجه افغانستان آن را محکوم کرد، همین. در پاکستان هم به جای آن که به دنبال قاتل این شهدای مظلوم باشند، پلیس آنجا مدعی دستگیری یک گروه تندرو شیعه شد!

اما معدنچیان شیعه را شبانه یک گروه تروریستی تندرو وهابی در خوابگاه شان سر بریده بود. روی این خبر هم مانند قبلی همه آن شبکه ها خفه شدند، خبری ازپیگیریها و پافشاری گذشته نبود. حتی رسانه های  داخلی هم حساسیت خاصی نشان ندادند. فضای مجازی هشتگ ساز اینها را نیز همچون قربانیان در ترکیه فراموش کرد. دریغا که این رفتار زننده بارهاست تکرار می شود. چند هفته پیشتر از آن ۳۱ پناهجوی افغانستانی همراه یک قایق در دریاچه وان ترکیه غرق شدند. آن زمان هم آب از آب تکان نخورد، اما در ماجرای هریرود و یزد شاهد بودید که کار به کجا رسید و سفردپلماتها، شعرها و تظاهرات عجیب و غریب جلوی سفارت های ما در اروپا و... .

جالب اینجا بود که ضمن این دو واقعه هولناک درترکیه و پاکستان، جریانی پلید در تلویزیونهای چندگانه ای که پیشترگفتم و نیز فضای مجازی بشدت سرگرم پیگیری خبر هل دادن یک پیرزن افغانستانی توسط کارمند یک اردوگاه پناهندگان در حومه مشهد بود تا جایی که شایع شد کابل در این باره از تهران توضیح خواسته و البته نظر به موارد مشابه قبلی، عجیب هم نبود، چرا این توضیحات از پاکستان و ترکیه خواسته نمی شود؟ آن هم وقتی حوادث این قدر فجیعند؟ اما فیلم یک کاربری با کمتر از صد دنبال کننده، سند درخواست توضیح کابل از تهران می شود؟ این همه از خود آقای غنی تا هر مسوول دیگری از نقش منفی پاکستان در افغانستان گفته اند و حالا هم این حادثه معدنچی ها...کابل فقط محکوم کرد؟ چرا جلوی هیچ سفارت پاکستان یا ترکیه تظاهرات نشد؟

 برادران و خواهران من در ارگ و پارلمان افغانستان! برادران و خواهران زجر کشیده ام در داخل افغانستان از تورخم تا تورغندی و از واخان تا زرنج! عزیزان مهاجر افغانستانی! نخواهید و نگذارید جریانی پلید با اهداف و رسانه های درخدمتش، این گونه هدایت شده و آشکار، دو ملت برادر را به جان هم بیندازند. ملتها ومهاجرین مظلوم را در گرو گیریهای سیاسی وارد نکنیم. نگذاریم از آنها سواستفاده شود. فعالان هیجا ن زده و دانای کل هموطنم در فضای مجازی هم مثال ها را بار دیگر مقایسه کنند.در فضای مجازی -ندانسته واز سر هیجان- ابزار دست خدمتکاران دیگران نشویم! بقول استاد برزگر خراسانی؛ دراین خاک باد نکاریم.

انتهای پیام/