به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از مدیکال اکسپرس، بر اساس یافتههای حاصل از تجزیه و تحلیل دادههای بینالمللی که در مجله Injury Prevention منتشر شده است، با وجود کاهش قابل توجه نرخهای خودکشی در این دوره، تعداد کل مرگ و میر جهانی ناشی از خودکشی در ۳۰ سال گذشته نزدیک به ۲۰۰۰۰ نفر افزایش یافته است.
به گفته محققان پیری جمعیت، رشد جمعیت و تغییرات در ساختار سنی جمعیت، به ویژه در مناطق با درآمد پایین و متوسط تا حد زیادی این ارقام را هدایت کرده است.
آنها تاکید میکنند که کشورها ممکن است در جهت برعکس کردن روند مرگ و میر ناشی از خودکشی تلاش کنند، زیرا تقریبا در تمام مناطق جهان میزان خودکشی در میان افراد بالای ۷۰ سال افزایش داشته است.
آنها میگویند علیرغم سالانه نزدیک به ۸۰۰ هزار مرگ و میر، دیگر توجهی به سایر مسائل بهداشت عمومی جهانی مانند HIV/AIDS و سرطان نشده است.
محققان در تلاش برای تغییر آن، به دنبال کشف روابط پیچیده بین رشد جمعیت، ساختار سنی جمعیت، سطح درآمد، جنسیت و میزان خودکشیهای مربوط به سن هستند تا درک بهتری از تغییرات جهانی در میزان خودکشی و مرگ و میر ناشی از آنها داشته باشند.
آنها از دادههای مطالعه بار جهانی بیماری (GBD) ۲۰۱۹ استفاده کردند. این برآورد جمعیت ۲۰۴ کشور و سرزمین را برای ۱۹۵۰-۲۰۱۹ بر اساس مکان، سن و جنس ارائه میدهد و اطلاعات مربوط به ۳۶۹ بیماری و آسیب از ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۹ بر اساس سن و جنس را ضبط میکند.
محققان تاثیر تغییرات در میزان خودکشیهای مربوط به سن و جنسیت را بررسی کردند. ساختار سنی و رشد جمعیت برای هر یک از چهار منطقه سطح درآمد که توسط بانک جهانی تعریف شده، به این شرح است؛ کم درآمد؛ درآمد متوسط ؛ متوسط دارای درآمد بالا.
بیشترین سقوط در کشورهای با درآمد متوسط بالا و پس از آنها در مناطق با درآمد متوسط پایین رخ داد.
به طور کلی، کاهش میزان خودکشی در میان زنان شدیدتر از مردان بود: که شامل کاهش ۴.۹۱ درصدی به ویژه در کشورهای با درآمد متوسط بالا میشود.
تعداد کل مرگ و میرهای خودکشی با افزایش ۱۹ هزار و ۸۹۷ نفر از ۷۳۸ هزار و ۷۹۹ نفر در سال ۱۹۹۰ به ۷۵۸ نفر، ۶۹۶ مورد در سال ۲۰۱۹، بیشترین افزایش را در کشورهای با درآمد متوسط پایین نشان داد که تعداد کشته شدگان ۷۲ هزار ۵۵۰ نفر از ۲۳۲ هزار و ۳۴۰ نفر به ۳۰۴ هزار و ۸۹۰ نفر افزایش یافت.
عوامل اصلی این افزایش، رشد جمعیت (۵/۱۵۱۲ درصد) و به دنبال آن تغییرات در ساختار سنی جمعیت (۵ /۹۵۲ درصد) بود. اما این اثرات با کاهش قابل توجه نرخ خودکشی مخصوص سن (۴۷۰، ۵۵۶//۱۰۰، ۰۰۰؛ ۶۵، ۲۳۶۵ −) جبران شد.
تعداد کل مرگ و میرهای خودکشی مردان به شدت افزایش یافت که عمدتا با افزایش جمعیت مردان (۸۹۰) و تغییرات در ساختار سنی جمعیت مردان (۶۰۴ explained) توضیح داده شد، اما این الگوها جهانی نبودند.
به گفته محققان سهم کلی ساختار سنی جمعیت عمدتا از گروههای سنی ۴۵-۶۴ (۵۶۵)) و ۶۵+ (۵۲۹)) بود، روندی که در مناطق با درآمد متوسط و پردرآمد مشاهده شد که نشان دهنده تاثیر جهانی پیری جمعیت است.
محققان میگویند: دلایل کاهش قابل توجه میزان خودکشی در تمام مناطق با سطح درآمد مختلف هنوز مشخص نشده است، اگرچه تلاشهای جهانی WHO و سازمان ملل متحد برای تقویت ابتکارات ملی پیشگیری از خودکشی در این زمینه نقش داشته است، اما با توجه به پیش بینی جمعیت جهانی در کشورهای کم درآمد، سهم رشد جمعیت باید باعث نگرانی شود. آفریقای جنوبی و آسیای مرکزی و جنوبی بیش از ۷۵ درصد از ۲ میلیارد رشد جمعیت کل جهان را در سالهای ۲۰۱۹ تا ۲۰۵۰ تشکیل میدهند.
محققان مینویسند: افزایش امید به زندگی و کاهش باروری همچنان بر ساختار سنی جهانی تاثیر میگذارد، زیرا جمعیت در سراسر جهان همچنان در دهههای آینده دچار پیری شدید و بی سابقه تاریخی میشوند.
آنها هشدار میدهند: با توجه به اینکه بالاترین میزان خودکشی در میان افراد مسن (۷۰ سال یا بالاتر) برای هر دو جنس تقریبا در تمام مناطق جهان وجود دارد، پیر شدن سریع جمعیت در سطح جهان چالشهای بزرگی برای کاهش تعداد مرگ و میر خودکشی در آینده ایجاد خواهد کرد.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/