به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، محمد مقیمی رئیس دانشگاه تهران ظهر امروز در آئین افتتاح اولین نمایشگاه تخصصی «تمدن نوین اسلامی» که در محل باشگاه دانشجویان دانشگاه تهران برگزار شد،گفت: در بیانیه گام دوم انقلاب، اینگونه ترسیم شده که پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، به دنبال نظام‌سازی رفتیم و این نظام‌سازی تا حدودی هم محقق شده است، اما دو گام دیگر برای تمدن نوین اسلامی نیاز داریم که اول بحث دولت‌سازی و بعد بحث جامعه‌پردازی است.

او افزود: ضرورت ساماندهی مجموعه‌ای از تلاش‌ها در زمینه دولت‌سازی و جامعه‌پردازی، سه مرحله در تکامل جامعه اسلامی از صدر اسلام تاکنون اهمیت زیادی داشته است. در مرحله اول، رابطه توده مردم با حاکمان و کارگزاران مبتنی بر نگاه مستمع – محدث بوده است. در مرحله بعد، این رابطه به مجتهد – مقلد تبدیل شده و با پیروزی انقلاب اسلامی، این رابطه با تدبیر امام راحل دگرگون شد و بر مبنای یک رویکرد قرآنی به رابطه امامت – امت ارتقا پیدا کرد. امت به معنای افرادی است که بر اساس احکام دین تلاش می‌کنند تا به هدف مشترکی که محقق شدن جامعه دینی است، دست پیدا کنند.

مقیمی تصریح کرد: انجام فرآیند دولت‌سازی و جامعه‌پردازی برعهده فرهیختگان حوزه و دانشگاه است و ما عمدتا در زمینه وحدت حوزه و دانشگاه دچار مشکلاتی هستیم و نتوانسته‌ایم به خوبی بین آبشخور‌های فرهنگی و خوراک فکری حوزه و دانشگاه پیوند برقرار کنیم.

رئیس دانشگاه تهران گفت: مفهوم اول در بحث تمدن‌سازی را ناظر بر حوزه فرهنگ است و فرهنگ مجموعه‌ای از مفروضات، نماد‌ها و مولفه‌های نرم است که بیشتر جنبه نظری دارد، ولی تمدن فقط منحصر به جنبه‌های نظری نیست و هنر ما باید این باشد که جنبه‌های نظری را به نماد‌های عینی تبدیل کنیم؛ آن وقت است که تمدن نمود پیدا می‌کند.

او افزود: برای رسیدن به نماد‌های عینی و تمدنی و جنبه‌های ملموس و عینی قطعا باید نظریه‌پردازان حوزه و دانشگاه ایفای نقش کنند، جنبه‌های ذهنی و نظری را به زبان عامه مردم تبدیل کرده و در زندگی اجتماعی‌شان جاری و ساری کنند.

مقیمی همچنین با اشاره به وجود دو بعد اساسی ذهنی و مادی در فرآیند تمدن‌سازی، اضافه کرد: لازم است این دو بعد را به صورت توامان سامان دهیم تا تمدن نوین اسلامی شکل بگیرد. البته نمایشگاه تمدن نوین اسلامی، جنبه ذهنی تمدنی را شامل می‌شود.

رئیس دانشگاه تهران افزود: نیاز به کار بسیاری در زمینه توجه به جنبه‌های نرم فرهنگی داریم. به نظر می‌رسد در زمینه تبدیل مولفه‌های نرم فرهنگی به نماد‌های عینی و ملموس، مشکل داریم و نتوانسته‌ایم این فرآیند را با شرایط و پیشرفت‌های روز دنیا در مجموعه تمدنی خود شاهد باشیم.

انتهای پیام/