وقتی تصاویری از فضانوردان شناور در اطراف ایستگاه فضایی بین‌المللی را مشاهده می‌کنید، می‌توانید متوجه شوید که چیزی در مورد آن‌ها متفاوت است. اگر از نزدیک به صورت آن‌ها نگاه کنید، ممکن است رگ‌هایی را روی گردن آن‌ها برآمده یا پف کرده روی صورت آن‌ها ببینید.

به گزارش slashgear، بدن ما با گرانش زمین رشد کرده است به گفته ناسا، بدن ما بدون سطح گرانش معمولی هیچ نیروی خارجی برای مقابله با آن ندارد، بنابراین سیستم قلبی عروقی "تنبل" می‌شود. اینجا روی زمین، نیروی گرانش، خون و سایر مایعات بدن را به سمت شکم و پا‌ها می‌کشد. به همین دلیل است که ایستادن طولانی مدت باعث تورم پا‌ها و مچ پا می‌شود. اما بدون آن نیروی گرانشی در فضا خون در عوض به قفسه سینه و سر فشار می‌آورد. جابجایی مایع در واقع باعث می‌شود قلب و رگ‌های خونی جریان خون کمتر از حد طبیعی داشته باشند که به نوبه خود باعث پف کرده و برآمدگی رگ‌ها در فضانوردان می‌شود.

در فضا هیچ کس صورت پف کرده را دوست ندارد

این کمبود کلی جاذبه به طور چشمگیری بر بدن و سیستم گردش خون تأثیر می‌گذارد. ناسا و سایر آژانس‌های فضایی در سراسر جهان زمان و تلاش زیادی را صرف مطالعه اثرات گرانش صفر کرده اند تا به مقابله با تأثیری که زندگی در فضا بر بدن می‌گذارد کمک کنند. به گفته ناسا، خون در قفسه سینه و سر می‌تواند اثرات نامطلوبی بر سلامتی داشته باشد، مانند کاهش شنوایی، افزایش فشار مغز که منجر به تورم مغز می‌شود، و تغییر شکل چشم به نام سندرم عصبی چشمی مرتبط با پرواز فضایی (معروف به SANS).

کمبود گرانش باعث تحلیل رفتن ماهیچه‌ها می‌شود و شکل قلب از شکل معمولی بیضی که روی زمین دیده می‌شود به یک توپ گرد تغییر می‌کند. هنگامی که فضانوردان به زمین مملو از جاذبه باز می‌گردند، خون و مایعات به داخل شکم و پا‌ها کشیده می‌شوند. این جابجایی مایع و سایر تغییرات در بدن، کنترل افت فشار خون را برای آن سخت‌تر می‌کند. این می‌تواند باعث سرگیجه و گاهی غش برخی فضانوردان شود که به آن عدم تحمل ارتواستاتیک می‌گویند. باید توجه کرد که بدن‌ها با هر محیطی که در آن قرار می‌گیرند سازگار می‌شوند و تغییر مداوم محیط می‌تواند برای انسان‌ها دردسر ساز باشد.

بیشتر بخوانید

• حضور در فضا گلبول‌ های قرمز را از بین می‌ برد