حجت الاسلام والمسلمین مسعود عالی، سخنران مذهبی درمورد پیروزی اهل بیت (ع) بعد از واقعه عظیم عاشورا بیان کرد: در شام، شخصی به نام ابراهیم بن طلحه بود و به کنایه از امام سجاد (ع) که در کاروان اُسرا بود این سوال را کرد: یا علی بن الحسین (ع)! چه کسی پیروز شد؟ و منظورش این بود که تمام شد و فاتحه شما خوانده شد. چون با دید ظاهری و سطحی چنین افرادی، با آن شهادت و اسارت باید فاتحه دین خوانده شده باشد. اما امام سجاد (ع) در پاسخ فرمودند: بگذار موقع نماز برسد و اذان بگویند. خواهی دید چه کسی پیروز شد.

به همین دلیل، آن‌ها می‌خواستند کاری کنند که نام پیامبر اکرم (ص) دیگر نباشد، اما هنوز نام مبارک ایشان زنده است و گفته می‌شود و از شهادت امام حسین (ع) به بعد، دیگر ورق برگشت و کم کم دل‌ها به سمت اهل بیت (ع) متمایل شد؛ به طوری که مردم متوجه شدند آن‌ها کسانی هستند که صغیر و کبیرشان حاضر هستند تمام هستی خود را برای دین بدهند و نشانه این که دل‌ها به سمت اهل بیت (ع) متمایل شد این بود که در زمان امام سجاد (ع) با وجود خفقان، دین زنده بود.

به گفته حجت الاسلام والمسلمین عالی، یک بار، هشام بن عبدالملک که حاکم اموی بسیار سفاکی بود به مکه رفت تا مناسک حج را انجام دهد، وقتی وارد مسجدالحرام شد سیل جمعیت در حال طواف بودند و با وجود این که با چند مأمور در اطرافش، می‌خواست به سمت حجرالاسود برود جمعیت هیچ اعتنایی به او نکردند تا جایی که به او اجازه ورود نمی‌دادند تا به حجرالاسود نزدیک شود و وقتی با این صحنه روبرو شد و فهمید که نمی‌تواند کاری کند به سمت عقب رفت و روی تختی نشست و به جمعیت نگاه کرد و یک مرتبه دید جوانی وارد مسجدالحرام شد و آهسته آهسته گام برمی داشت و با ذکر به سمت جلو می‌رفت.

مردم و آن جمعیت تا آن جوان را دیدند ناگهان، به صورت کوچه؛ راه را باز کردند و آن جوان، امام سجاد (ع) بودند و حجرالاسود را بوسیدند و شروع به طواف کردند.

هشام که ظاهراً خود را به جهالت زده بود، با وجود این که می‌دانست این بزرگوار، امام سجاد (ع) بودند، اما پرسید: «من هذا؟» «این چه کسی است؟» که بدین صورت در مکه هستند. چون حضرت (ع) در مدینه زندگی می‌کردند و این نشان می‌داد محبوبیت گسترش پیدا کرده بود. 

بعد از این که هشام پرسید: این چه کسی است؟ فرزدق در آن جا کار عجیبی کرد و در حقیقت، با جان خود بازی کرد و وقتی دید هشام بدین صورت خودش را به جهالت زده بود خیلی ناراحت شد و به صورت فی البداهه، پنجاه و یک بیت گفت.

تو که می‌گویی این فرد را نمی‌شناسی، کسی است که همه او را می‌شناسند؛ مکه، مدینه و همه.

این نشان می‌داد که بعد از واقعه عظیم عاشورا، محبوبیت اهل بیت (ع) در دل‌ها زیاد شده بود.