انوش معظمی، بازیگر سریال مختارنامه گفت: در درجه دوم در لایه‌های پایینی، زمینی و انسانی‌تر وقتی این همه همدلی را بین اقوام مختلف در راهپیمایی اربعین می‌بینیم این پیام را برای انسان دارد که دنیا ارزش دشمنی ندارد باید با یکدیگر دوست باشیم و دنیا را به جای بهتری تبدیل کنیم.

وی افزود: دوبار وارد طریق شدم. بار اول قبل از کرونا بود، فضای خیلی خوبی است وقتی این همه جمعیت از اقوام، ملیت، طوایف و شهر‌های مختلف می‌بینیم که دور هم جمع شدند متنش در یک جمله نمی‌گنجد و با هیچ خط کشی هم نمی‌شود این احساس را که نسبت به این جریان به انسان دست می‌دهد، اندازه گرفت.

معظمی ادامه داد: وقتی می‌بینید آدم‌ها یک کسری هستند که مخرجش امام حسین (ع) است یک غرور شیعی از نوع مثبت به انسان دست می‌دهد که با هیچ جمله‌ای قابل توصیف نیست.

بازیگر سریال مختارنامه با بیان اینکه مردم مرا بیشتر با بازی در نقش حرمله در فیلم مختارنامه می‌شناسند، در پاسخ به این پرسش که از آخرین روز‌های سریال مختارنامه و فراگیر شدن آن در بین مردم یک خاطره از حرمله بفرمائید، گفت: خاطره زیاد دارم و بسیاری از آن‌ها را در مصاحبه‌های گذشته خود تعریف کردم، اما یکی از زیباترین خاطره که مکرر برای من اتفاق می‌افتد ارادتی است که مردم برای حضرت علی اصغر و امام حسین (ع) دارند و من کوچکترین را واسطه قرار می‌دهند. امروز یک خواهر نوجوان عراقی را دیدم که از من التماس دعا داشتند. این آبرویی است که امام حسین (ع) به من داده و مهر غلامی حضرت علی اصغر است که تا قیامت بر پیشانی من نقش بسته و به این جریان مفتخرم. انشاالله شیعه خوبی باشم و نظر لطف امام حسین (ع) از من برنگردد و توفیق انجام کار عاشورایی را از من نگیرد. کما اینکه در یکی دو دهه گذشته همواره در ایام محرم یک کار عاشورایی انجام دادم همیشه هم از خدا خواسته ام این توفیق را از من نگیرد.

وی افزود: بهترین خاطره‌ای که مکرر برای من اتفاق می‌افتد این است که مردم به واسطه آبرویی که امام حسین (ع) به من داده از من التماس دعا دارند. یک مقداری هم از این بابت خجالت زده هستم وقتی به خلوت خود مراجعه می‌کنم دلم می‌لرزد و از این بابت می‌ترسم.

معظمی درباره اینکه رسالت هنرمند در به تصویر کشیدن پیاده روی اربعین چیست، نیز توضیح داد: بخش زیاد زنده و پویا بودن دین و مذهب‌ها مربوط به تبلیغ می‌شود. هنرمند هم در سنگر تبلیغ انجام وظیفه می‌کند و ما باید اذعان داشته باشیم که نقش هنر انکارناپذیر است. کم کاری ما بر می‌گردد به یک آسیب شناسی دیگری، اما در اقصی نقاط دنیا و حتی در غرب این نقش را به خوبی دریافتند و به خوبی از کارکرد آن استفاده کردند.

همکاران زیادی را می‌شناسم که بار‌ها به این سفر مشرف شدند. به آن‌هایی هم که تاکنون نیامده اند توصیه می‌کنم حتما این سفر را امتحان کنند. قطعا پشیمان نخواهند شد و حال خوبی پیدا خواهند کرد.

بازیگر سریال مختارنامه در پاسخ به این پرسش که حس و حال تان وقتی در این راه قدم می‌زنید و به حرم امیر المومنین و امام حسین (ع) می‌روید، چیست؟ گفت: همیشه می‌شنیدم وقتی آدم به حرم امیرالمومنین می‌رود حس می‌کند به محضر پدر خود رسیده آن‌هایی که پدرشان را از دست داده اند شاید بر سر مزار پدر خود حاضر شدند. این موضوع را درک نمی‌کردم تا زمانی که برای نخستین بار مشرف شدم به زیارت حرم حضرت علی و متوجه شدم این حس چه حس خوبی است. شما بی نهایت انرژی مثبت می‌بینید که در یک منطقه‌ای جمع است و بدون تردید همه از این انرژی مثبت تاثیر می‌گیرند و امیدوار به آینده می‌شوند و دچار تزکیه روحی می‌شویم و سعی می‌کنیم از لحظه بعد آدم بهتری در جامعه شویم.

معظمی در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر حضور هنرمندان در این آیین، گفت: در این دو سفر با بسیاری از بازیگران همراه بودیم و آنقدر این دریای جمعیت عظمت دارد که ممکن است فقط چند درصد با یک بازیگر برخورد کرده باشند. همکاران زیادی را می‌شناسم که بار‌ها به این سفر مشرف شدند. به آن‌هایی هم که تاکنون نیامده اند توصیه می‌کنم حتما این سفر را امتحان کنند قطعا پشیمان نخواهند شد و حال خوبی پیدا خواهند کرد.

وی درباره اینکه اگر بخواهید برای فرزند خود امام حسین (ع)، سفر کربلا و حس و حال آن را تعریف کنید به او چه می‌گویید، نیز اظهار داشت: اگر فرزندی داشته باشم امام حسین را در یک کلمه عشق توصیف می‌کنم و سعی می‌کنم زمینه انجام این سفر را برای او مهیا کنم و حتما او را با خود به سفر می‌آورم. از دیدن پدر و مادر‌هایی که فرزندان خود را از دوران طفولیت به این سفر می‌آورند لذت می‌برم. در واقع آنان فرزندان خود را در این تجمع بزرگ شیعی شرکت می‌دهند و قطعا نقش آن تا آخر عمر از ذهن آن‌ها پاک نخواهد شد.

معظمی درباره جانسوزترین روضه امام حسین (ع) هم توضیح داد: همه روضه‌های امام حسین (ع) از مدینه به کربلا جانسوز است. اما یک روضه را آقای موسوی که سالهاست نمی‌خواند و نمی‌دانم کجا هست روضه‌ای است که سر بریده امام حسین را به مجلس یزید می‌آورند و آن لئیم با چوب خیزران یا همان ترکه بر لب‌های مبارک امام جسارت می‌کند و ضربه می‌زند. این روضه برای من بسیار تاثیرگذار بود و من نوار کاست آن را تا چند سال قبل داشتم و همیشه گوش می‌کردم و دلم می‌شکست. انشالله امام حسین (ع) همه این عزاداری‌ها و دعا‌ها را از همه قبول کند.

وی در یک جمله خطاب به امام حسین (ع) گفت: آقا جان شما هم از چیزی که در دل من هست و نیست خبر داری و می‌دانی چه چیزی می‌خواهم و خجالت می‌کشم که بگویم. از شما به خاطر خواسته‌های زیاد زمینی معذرت می‌خواهم. انشالله توفیق حاصل شود و خواسته‌های آسمانی ما برآورده شود.

منبع: ایرنا