به نقل از نیوزمدیکال، مطالعه جدیدی که توسط محققان موسسه عصبی بارو انجام شد نشان داد افرادی که در مناطقی با سطح متوسط آلودگی هوا زندگی می‌کنند در مقایسه با افرادی که در مناطقی با کمترین میزان آلودگی هوا زندگی می‌کنند، ۵۶ درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری پارکینسون هستند.

این مطالعه که در روز دوشنبه ۳۰ اکتبر (۸ آبان) در مجله پزشکی آکادمی عصب شناسی آمریکا به صورت آنلاین منتشر شد، برای شناسایی الگو‌های ملی و جغرافیایی بیماری پارکینسون و ردیابی ذرات ریز انجام شد.

کریزانوفسکی، محقق مؤسسه عصبی بارو، گفت: «مطالعات قبلی نشان داده‌اند که ذرات ریز باعث التهاب در مغز می‌شوند، مکانیزم شناخته‌شده‌ای که بیماری پارکینسون می‌تواند توسط آن ایجاد شود. ما با استفاده از تکنیک‌های تحلیلی پیشرفته جغرافیایی، برای اولین بار توانستیم یک ارتباط قوی در سراسر کشور بین بیماری پارکینسون و ذرات ریز را تأیید کنیم.»

این مطالعه همچنین نشان داد که ارتباط بین آلودگی هوا و بیماری پارکینسون در هر بخش از آمریکا یکسان نیست و از نظر قدرت در مناطق مختلف متفاوت است. افرادی که در نیمه غربی ایالات متحده زندگی می‌کنند در مقایسه با سایر نقاط کشور در معرض خطر کمتری برای ابتلا به بیماری پارکینسون هستند.

تفاوت‌های منطقه‌ای در بیماری پارکینسون ممکن است منعکس کننده تفاوت‌های منطقه‌ای در ترکیب ذرات معلق باشد. برخی از مناطق ممکن است ذرات معلق حاوی اجزای سمی بیشتری در مقایسه با مناطق دیگر داشته باشند.

اگرچه نویسندگان هنوز منابع مختلف آلودگی هوا را بررسی نکرده‌اند، کریزانوفسکی گفت آلودگی در مناطقی که آلودگی ناشی از ترافیک و فلزات سنگین باشند با مرگ سلولی در بخشی از مغز درگیر در بیماری پارکینسون مرتبط است.

کریزانوفسکی می‌گوید: «مطالعات جغرافیایی مبتنی بر جمعیت پتانسیل نشان دادن نقش سموم محیطی در توسعه و پیشرفت پارکینسون دارند و همین روش‌ها را می‌توان برای کشف سایر پیامد‌های سلامت عصبی نیز به کار برد.»

محققان امیدوارند داده‌های این مطالعه جدید به اجرای سیاست‌های سخت‌گیرانه‌تر کمک کند تا سطح آلودگی هوا و خطر ابتلا به بیماری پارکینسون و سایر بیماری‌های مرتبط را کاهش دهد.

کریزانوفسکی می‌گوید: با وجود سال‌ها تحقیق در تلاش برای شناسایی عوامل خطرزای محیطی بیماری پارکینسون، بیشتر تلاش‌ها بر قرار گرفتن در معرض آفت کش‌ها متمرکز شده است. این مطالعه نشان می‌دهد که ما باید به آلودگی هوا نیز به عنوان عاملی در ایجاد بیماری پارکینسون نگاه کنیم.

بیماری پارکینسون باعث حرکات غیرقابل کنترل مانند لرزش و همچنین اختلالات خواب و سلامت روان می‌شود. علائم با گذشت زمان بدتر می‌شوند و در نهایت بیماران ممکن است در راه رفتن یا صحبت کردن دچار مشکل شوند. هیچ درمانی برای پارکینسون وجود ندارد، بنابراین شناسایی عوامل خطر قابل اصلاح، برای جلوگیری از بیماری مهم است. 

پیش از این محققان دانشکده سلامت دانشگاه هاروارد دریافته بودند که زندگی در نزدیکی فضا‌های سبز، پارک‌ها و فضا‌های آبی مانند کنار دریاچه‌ها ممکن است خطر بستری شدن در بیمارستان به دلیل بیماری‌های شناختی مانند آلزایمر و پارکینسون را برای افراد مسن کاهش دهد. کارشناسان دیگر می‌گویند حضور در طبیعت می‌تواند احساسات مثبت افراد (مانند شادی) را تحریک کند و احساسات منفی (مانند عصبانیت) را کاهش دهد.