تقي دژاکام در وبلاگ اب و اتش نوشت:همه حوادث عاشورا، گریه آور و دردناک است. هر بخشی را شما بگیرید از ساعتی که وارد کربلا شدند، صحبت امام حسین، حرف او، خطبه او، شعر خواندن او، خبر مرگ دادن او، صحبت کردن با خواهر، با برادرها، با عزیزان، همه اینها مصیبت است ...
پدرش مرحوم حاج سیدعلی اکبر کوثری از وعاظ شریف و شهیر قم بود که حضرت امام (ره) احترام خاصی بر ایشان قائل بود تا حدی که وقتی به محضر امام (ره) رسید حضرت امام (ره) به احترامش تمام قد ایستاند.
تقی دژاکام در وبلاگ اب و اتش نوشت:در صبح عاشورا حسین «علیه السلام» همین که نماز صبح را با اصحابش خواند، برگشت به آنها فرمود: اصحاب من آماده باشید. مردن جز پلی که شما را از دنیایی به دنیای دیگر عبور می‌دهد، نیست.
هنگامی که امیر المومنین سر عمربن عبدود را از بدن جدا کرد، لشکریان پیامبر از او خواستند تا زره گران قیمت او را از تنش دربیاورد، اما علی علیه السلام این کار را نکرد و فرمود او بزرگ قبیله خودش بود و نباید او را تحقیر کرد... اما در کربلا ماجرا چیز دیگری بود؛ در کربلا تنها زره از تن به در نمی آمد، که کهنه پیراهن... در کربلا فقط نیزه و شمشیر و تیر زده نمی شد، که سنگ باران...
امام رضا(ع) به ابن شبیب فرمود: اگر می‌خواهى گریه کنى، بر حسین‌بن على بن ابی‌طالب(ع) گریه کن! از بستگانش 18 نفر به همراهش شهید شدند که در روى زمین نظیر نداشتند و آسمان‌هاى هفتگانه و زمین به خاطر شهادتش گریستند.