برای جلوگیری از پیری زودرس و ضعف ناشی از کاهش قدرت بدنی، پزشکان توصیه میکنند در جوانی عادتهای سالم و مفید را در خودتان ایجاد کنید و سلامت فیزیکی و روحیتان را افزایش دهید.
اگر به شادی به چشم قضیه "فیثاغورث" نگاه میکنید بیراهه میروید. شادی آن قدر پیچیده نیست و معما هم نیست به دنبال حل آن باشید و قضیه ریاضی هم نیست که بخواهید آن را اثبات کنید. شادی لابهلای همین روزمرگیهاست که باید آن را پیدا کنید و اگر نیست آن را بسازید.
سوسن چراغی، ۴۴ ساله؛ مادری اهل روستای «خویه» که با همسر و ۷ فرزندش زندگی و دوشادوش همسر برای رفاه خانوادهاش تلاش میکند. نگاهی به موقعیت جغرافیایی روستای «خویه» از توابع شهرستان کوهرنگ کافی است که هرگونه امید به شکوفاشدن زندگی افراد را در دل بخشکاند. مسیر دسترسی صعبالعبور، عدم توزیع عادلانه فرصتها، محدودیتهای فصلی تردد برای ساکنین، ساختار و پراکندگی نامناسب ساکنین در روستا، محسوس بودن شاخصهای نازل در بهداشت، درمان، آموزش، نشاط و ... خود گواهی بر این مدعاست که خویه در دهستان موگویی «انتهای محرومیت» است. تأمین مخارج زندگی برای مردان روستا با وجود این شرایط خاص بسیار مشکل است حتی برای مردانی که مسافت طولانی روستا تا استانهای همجوار را طی کرده و رنج دوری از خانواده را تحمل میکنند. خانم چراغی با همیاری کمیته امداد امام خمینی(ره) توانسته با هنر بافتن «چوقا» در کنار دامداری، درو و برداشت محصولات کشاورزی، تربیت فرزندان، آشپزی و ... مددکار خانواده و همراه همسرش در تأمین مخارج خانواده باشد. چوقا یا چوخا، بالاپوش مردان و عشایر لر بختیاری در جنوب غرب ایران است که همواره بدون آستین است و بهدست زنان بختیاری و از پشم گوسفند بافته میشود.
عشایر، مردمی کوچندهاند که از اوایل اردیبهشت ماه راهی ییلاق میشوند و تا پایان فصل گرما در دامنههای کوهستان میمانند. «عشایر شاهسون» ایلی از مردم آذربایجان است که در بخشهایی از شمال غرب ایران به ویژه دشت مغان، ارومیه و اردبیل زندگی میکنند. از ویژگیهای این ایل، ساخت آلاچیقهای نیمکرهای شکل است که آنها را از سایر ایلات و عشایر ایران متمایز میسازد.
این مجموعه بخش کوچکی از زندگی عشایر شاهسون را به تصویر کشیده است...
دو خواهر از نوعی بیماری نادر رنج میبرند که فراگیری آن یک نفر در هر یک میلیون نفر در سرتاسر جهان است و به واسطه آن نمیتوانند گریه کنند و درد، گرما و سرما را احساس نمیکنند.