به گزارش گروه اقتصادي باشگاه خبرنگاران،  کشوری 8که تولید ناخالص داخلی اش برای هر نفر 765 دلار یا کمتر باشد جزو کشور های فقیر به حساب می آید. ممکن است بپرسید چرا کشور های فقیر با گذشت زمان باز هم فقیر می مانند؟ عوامل زیادی از جمله جغرافیا، منابع طبیعی، تحصیل، استعمار، عدم پیشرفت صنعتی، بدهی حکومت و … باعث می شود که کشور های فقیر، فقیر باقی بمانند. در ادامه با چهار فقیرترین کشور های دنیا آشنا می شوید.

جمهوری دموکراتیک کنگو

جمهوری دموکراتیک کنگو، کشوری در آفریقای مرکزی است. پایتخت آن کینشازا است و 62 میلیون نفر جمعیت دارد. این کشور دومین کشور بزرگ آفریقا است. این کشور تا سال 1960 مستعمره ی بلژیک بود. معادن منابع طبیعی زیادی از جمله الماس، طلا، کبالات، اورانیوم و … در این کشور وجود دارند.

کنگو فقیر ترین کشور جهان است. کم ارزشی یکای پول در منطقه، تورم بسیار بالا در سال 1994، شدت گیری جنگ داخلی، درگیری های مسلحانه و رکود قیمت نفت در سال 1994 جامعه و اقتصاد این کشور را در هم شکستند.

لیبریا

لیبریا کشوری در غرب آفریقا با جمعیت 3,700,000 نفر است. پایتخت آن مایروویا و زبان رسمی آن انگلیسی است. لیبریا یکی از عمده ترین صادر کننده های سنگ آهن است ولی نظام اجتماعی داخلی و نظام اقتصادی آن به دلیل جنگ داخلی به هم خورده است. همچنین لیبریا دارای معادن الماس بسیار زیادی است. این کشور در بین سال های 1989 تا 1996 و 1998 تا 2003 درگیر جنگ های داخلی بوده است که به اقتصاد آن ضرر زیادی وارد کرده اند.

لیبریا یکی از 10 فقیرترین کشور های دنیا است. صادر نکردن درست منابع طبیعی، فرار سرمایه گذاران از این کشور در طول جنگ های داخلی، استثمار ناعادلانه ی منابع الماس این کشور، غارت و سودجویی در زمان جنگ داخلی، این کشور را به زانو درآورده است.

زیمبابوه

جمهوری زیمبابوه کشوری در جنوب آفریقا با پایتخت هراره است. آمار نشان می دهد که جمعیت آن 13 میلیون نفر است. این کشور تا سال 1970 مستعمره ی بریتانیا بود. از سال 1965 تلاش ها برای استقلال آغاز شد و در سال 1970 رسما اعلام موجودیت کرد. محصولات صادراتی این کشور، پنبه، طلا پلاتینیوم، تنباکو، طلا و آلیاژ هایی از آهن هستند.

اقتصاد این کشور به دلایل، کمبود منابع طبیعی، اوج گرفتن تورم، نابسامان بودن رابطه با کشور های خارجی و … رو به رکود است. درصد بی کاری در این کشور بیش از 80 درصد است.

سومالي

سومالی کشوری در شرق آفریقا با جمعیت 9,500,000 نفر است. پایتخت آن موگادیشو، زبان رسمی عربی و واحد پول آن شیلینگ است. این کشور تا سال 1960 تحت قیومت بریتانیا بوده است. سومالی از سال 1991 تا کنون درگیر جنگ داخلی است. دام، موز، شکر، ذرت و ماهی از جمله موارد صادراتی این کشور هستند. همچنین این کشور یکی از بالاترین درصد های مرگ و میر کودکان را دارد.

کشاورزی پایه ی اصلی اقتصاد جمهوری سومالی است. بیشتر جمعیت این کشور را چادرنشینان تشکیل می دهند. آن ها بیشتر درآمد خود را از راه کشاورزی و دامداری به دست می آورند. قحطی و خشکسالی اخیر وضع اقتصادی این کشور رو بدتر کرده است. این قحطی شدیدترین قحطی در 60 سال گذشته است.