دكتر كيمياگر، متخصص تغذيه در گفتگو با خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران افزود: در واقع فيبرها دسته اي از كربوهيدرات ها هستند كه به دليل پيوندهاي شيميايي آنها قابل هضم و جذب نيستند.

وي ادامه داد: فيبرها را مي توان به دو دسته محلول و غير محلول تقسيم كرد و اين درحاليست كه فيبرهاي محلول در آب به طور عمده در ميوه و سبزيجات و فيبرهاي نامحلول در غلات مانند جو و گندم وجود دارد.

وي افزود: فيبرهاي محلول در آب به دليل جذب شدن در دستگاه گوارش به مقدار زيادي موجب حجم غذا شده كه در نهايت موجب سيري سريع افراد مي شود.

كيمياگر اظهار داشت: تحقيقات نشان مي دهد فيبرها در دستگاه گوارش كمك مي كنند كه سرعت هضم و جذب قند نيز كاهش يابد.

وي افزود: زماني كه در يك وعده غذايي هيچ فيبري وجود نداشته باشد قندي كه در غذا وجود دارد چه از نشاسته يا از تركيبات ديگر باشد سريعتر وارد خون شده و در طي زمان كوتاهي قند خون را افزايش مي دهد كه هر چه افزايش سرعت قند خون به دنبال مصرف غذا سريعتر باشد به همان ميزان ما نياز سريعتر و بيشتري به ترشح انسولين در خون پيدا كنيم تا بتوانيم قند افزايش يافته در خون را به حالت طبيعي برگردانيم كه اين نوع عادت غذايي موجب ايجاد اختلالات متابوليكي مثل ديابت مي شود.
اين متخصص تغذيه عنوان كرد: اما بايد توجه داشت كه مصرف زياد فيبرها سبب مي شود كه در يك وعده غذايي جذب عناصري مثل آهن، روي، كلسيم و منيزيم دچار مشكل شوند و فرد با كمبود اين عناصر مواجه شود./ح