وی به چالش پیش رو در آن زمان اشاره کرد و ادامه داد: از آنجایی که حضرت اسماعیل فرزند بزرگ امام جعفر صادق (ع) بود عده‌ای تصور می‌کردند او جانشین پدر خواهد شد، از این رو با امامت امام موسی (ع) مخالفت می‌کردند.

عضو هیئت علمی موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) افزود: با وجود فوت حضرت اسماعیل در زمان امام جعفر صادق (ع) عده‌ای معتقد بودند ایشان زنده‌اند و امام غایب زمان است و روزی خواهد آمد، از این رو به این عده فرقه اسماعیلیه می‌گفتند یعنی افرادی که تنها به 6 امام اعتقاد داشتند.

نادری تصریح کرد: با وجود اینکه امام جعفر صادق (ع) در دوران حیات حجت را بر مردم تمام کرده و امام بعد از خویش را امام موسی کاظم (ع) نامیدند اما این موضوع پس از شهادت ایشان نیز حل نشد و مخالفان امامت ایشان را نپذیرفتند.

وی ضمن اشاره به اینکه امام موسی کاظم (ع) در ابتدای امامت وقت بسیاری برای تفهیم امامت خویش صرف کردند، عنوان کرد: این چالش و عدم پذیرش امامت امام موسی کاظم (ع) تا مدت‌ها ادامه داشت و مخالفان وی معتقد بودند حضرت اسماعیل زنده می‌شود.

عضو هیئت علمی موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) دوران امامت امام موسی کاظم (ع) را مقارن با مقتدرترین خلیفه عباسی دانست و گفت: هارون الرشید فردی سیاستمدار بود و در ظاهر خود را طرفدار اهل‌بیت (ع) معرفی می‌کرد.

نادری گفت: امام موسی کاظم (ع) برای مبارزه با حکومت عباسی از راه‌های فرهنگی استفاده کردند و شیوه‌های فرهنگی را در هدایت افراد موثر می‌دانستند.

وی افزود: امام موسی کاظم (ع) روش‌های مبارزاتی متفاوتی برای مبازره با دشمنان به کار می‌بردند.

عضو هیئت علمی موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) نفوذ پیروان اهل‌بیت (ع) در دستگاه حکومت عباسی را یکی از شیوه‌های امام موسی کاظم (ع) برای مبارزه با حکومت دانست و ادامه داد: حضور عده‌ای از پیروان امام موسی (ع) در دستگاه حکومت می‌توانست در حل مشکلات بسیاری از افراد نیازمند موثر باشد.

وی ضمن اشاره به دوران خفقان امام موسی (ع) افزود: ایشان در طی دوران امامت لحظه‌ای از هدایت و سکان‌داری کشتی اسلام باز نایستادند و همواره تلاش خود را در برای حفظ اسلام به کار گرفتند./س