به گزارش خبرنگار سینمای جهان باشگاه خبرنگاران به نقل از سایت رسمی کن، "کوئنتین تارانتینو" هر بار با آمدنش به جشنواره همهمه‌ای به پا می‌کند. "پالپ فیکشن" او سال 1994 در کروزات نمایش داده شد و او امسال بیستمین سالگرد این فیلم را در نشست مطبوعاتی با خبرنگاران گذراند.

"تارانتینو" همچنین یاد و خاطره‌ "سرجیولئون" را زنده کرد و بعد از آن فیلم "یک مشت دلار" نمایش داده شد.

صحبت‌های "تارانتینو" درباره نمایش "یک مشت دلار" در فرمت دیجیتالی

"نمایش این فیلم برای من بیشتر شبیه به پنجاهمین سالگرد اسپاگتی وسترن است. همچنین تولد فیلم اکشن، ژانری که با فیلم "یک مشت دلار" آغاز شد به نظر من فرمت دیجیتال مرگ سینمایی را نشان می‌دهد که من می‌شناسم.

دیدن این فیلم با فرمت دیجیتال مثل روشن کردن تلویزیون است. اگر می‌خواهید فیلم دیجیتال ببینید، بهتر است در خانه‌تان فیلم را تماشا کنید. ما به نوعی در مرحله آشنایی با فرمت دیجیتال هستیم و نسل بعدی هیچ گاه نمی‌فهمند که چه چیزی را از دست داده‌اند.

چرا "کوئنتین تارانتینو" جذب آدم‌های بد می‌شود؟

"مثل بسیاری از فیلمسازان من هم عاشق شیطان و شرارت هستم. کاملا هم ناخودآگاه است دوست دارم شخصیت فیلم را با جنبه‌های خشونت آمیز و اسفناک این شخصیت، به مخاطب نشان دهم اما هر بار، مخاطب جبهه‌ای مقابل این شخصیت می‌گیرد.

دهه هشتاد ظالمانه‌ترین زمان برای فیلم‌ها از دهه پنجاه بوده است، چون صنعت سینما اینگونه می‌خواست که مخاطب عاشق شخصیت‌های فیلم شود و اهمیتی نداشت که این شخصیت خوب باشد یا بد. و اگر مخاطب شخصیت را دوست نداشت فیلم یک شکست بزرگ محسوب می‌شد. نمی‌توانستم این نوع نگاه را تحمل کنم. فیلم‌های من عکس‌العملی هستند در مقابل ظلم دهه هشتاد."

*"کوئنتین تارانتینو" درباره اهمیت موسیقی در فیلم و سینمای ایتالیا می‌گوید: "افرادی مثل "سرجیو لئون" نقش مهمی به موسیقی در فیلم‌ها دادند. آهنگهای او واقعی بودند و بخش اصلی فیلم محسوب می‌شدند.

با فیلم ‌های "سرجیولئون"، موسیقی به یک کلمه‌ واقعی تبدیل شد. همیشه عکس‌العمل مثبتی به فیلم‌های ایتالیایی دارم سعی‌ام این است که استعداد سینماگران ایتالیایی را داشته باشم. فیلم‌های ایتالیایی در مقایسه با سینمای آمریکا چیزهای بیشتری دارند یک نوع جسارت در فیلم ایتالیایی است."

انتهای پیام/