به گزارش خبرنگار پارلمانی  باشگاه خبرنگاران، مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، اعلام کرد: حکومت محلی و حکمرانی محلی به نهادهایی اطلاق می‌شود که به منظور ارائه خدمات به مردم یک منطقه جغرافیایی کوچک، تشکیل می‌شوند و چارچوب تعاملات شهروندان با هم و با دولت و تصمیم‌گیری جمعی و عرضه خدمات عمومی محلی را تعریف می‌کنند.

حکمرانی محلی صرفا به عرضه مجموعه‌ای از خدمات محلی محدود نشده ، بلکه به خدماتی از جمله حفاظت از حق حیات و آزادی ساکنان محل، ایجاد فضای گفتگوی مدنی و مشارکت دمکراتیک، توسعه محلی بازار و از نظر زیست محیطی پایدار، می‌پردازد.

امروزه و به ویژه با گسترش جهانی شدن ، گفتمان حکمرانی محلی به سرعت مورد توجه قرار گرفته است، سه ویژگی اصلی حکمرانی محلی، اعتمادپذیری ، مسئول بودن و پاسخگویی است .

 مبنای منطقی تمرکز زدایی و حکومت محلی آن است که هر چه حکومت به مردم نزدیک‌تر باشد، بهتر کار می‌کند و مرام باید حق داشته باشند درباره نوع و ابعاد خدمات عمومی که مورد نیازشان است نظر دهند.

همچنین حکومت‌های محلی دلمشغولی‌های سکنه محل را درک می‌کنند و نسبت به آنها پاسخ می‌دهند، حکمرانی شهروند محور، نوع پاسخگوی حکمرانی محلی است که به توانمندسازی شهروندان و ارائه خدمات مطابق ترجیحات آنها می‌پردازد.

 این گزارش در ادامه، الگوهای حکمرانی محلی را در نقاط مختلف جهان معرفی کرده و به بحث پیرامون آنها می‌پردازد.

تاکنون چشم انداز مختصری از ادبیات مفهومی و نهادی حکمرانی محلی ارائه کردیم، سنتز این ادبیات مفهومی نشان می‌دهد که نقش معاصر حکومت محلی، مدیریت شکست‌های بازار و نیز شکست‌های حکومت است. ایفای این نقش مستلزم آن است که حکومت محلی به عنوان خریدار خدمات محلی، تسهیل‌گر فعالیت شبکه‌های عرضه کننده دولتی و غیردولتی و نیز حافظ و ناظر حکومت‌های ایالتی و مرکزی در عرصه‌های حاکمیت مشترک عمل کند.

همچنین حکومت محلی باید بین نهادها و شبکه‌های مختلف نقش واسطه را بازی کند تا معاضدت بیشتر آنها تقویت شود و برای بهبود کیفیت زندگی اهالی محل، از انرژی‌های آزاد نشده جامعه بزرگتر بهره برداری کند. جهانی شدن و انقلاب اطلاعات دیدگاه‌های مفهومی مربوط به نقش تسهیل گر حکومت‌های محلی را تقویت می‌کنند.

این دیدگاه در تاریخ ملل صنعتی نیز ریشه دارد، حکومت محلی اولین شکل حکومت بود تا زمانی که جنگ‌ها و پیروزی‌ها به انتقال مسئولیت‌های حکومت محلی به حکومت‌های منطقه‌ای و مرکزی منجر شد.

 این روند بی وقفه ادامه یافت تا عصر جهانی شدن و انقلاب اطلاعات که نقطه ضعف‌های حاکمیت مرکزی برای بهبود کیفیت زندگی و بروندادهای اجتماعی را نشان داد.

دیدگاه جدید درباره حکمرانی محلی که در اینجا ارائه شد از نقش رهبری حکومت‌های محلی در یک سیستم چند مرکزی ، چند بخشی یا چند سطحی دفاع می کند.

 این دیدگاه برای خلق و تداوم حکمرانی شهروند محور حیاتی است ، نوعی از حکمرانی که در آن شهروندان حاکمان اصلی بوده و سطوح مختلف حکومت آماده‌اند تا به عنوان کارگزار اجرای حکمرانی عمومی خدمت کنند.

در کشورهای در حال توسعه، این گونه توانمندسازی شهروندان شاید تنها راه برای اصلاح حکمرانی در بخش دولتی باشد البته وقتی حکومت‌ها بی‌میل یا ناتوان از اصلاح خود شده باشند.

انتهای پیام/