در گفتوگو با باشگاه خبرنگاران جوان مطرح شد؛
«سوجان»، یادآور سریال «پس از باران» است
سین جیم شماره 9 ؛
کودکی که اشک در چشم وزنه می‌زد و با آنکه امیدی نداشت، در صحنه‌های جهانی خوش درخشید
پولاد مردی که سال 1393 با بدشانسی دچار مصدومیت شدیدی شد، اکنون دوباره به اردوی تیم ملی بازگشته و برای کسب مدال طلای رقابت‌های جهانی آمریکا و سهمیه المپیک 2016 ریو امید زیادی دارد.
به گزارش خبرنگار حوزه سایر حوزه‌ها گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران؛کسانی که بهادر مولایی ملی‌پوش دسته فوق‌سنگین وزنه‌برداری ایران را می‌شناسند با شنیدن نام وی ناخودآگاه چهره خندان این وزنه‌بردار در ذهنشان نقش می‌بندد.پولادی مردی که حتی در سخت‌ترین شرایط لبخند به لب دارد.
سین: خودتان را معرفی کنید؟
جیم: من بهادر مولایی، متولد اول فروردین ماه سال 1371 دربابلسر.
سین:چند خواهر و برادر هستید؟
جیم: 3 برادر دارم و فرزند دوم خانواده‌ام اکنون نیز دانشجوی رشته تربیت بدنی هستم.
سین: از شیطنتهای دوران کودکیتان تعریف کنید؟
جیم: در دوران کودکی چه در خانه و چه در مدرسه خیلی بازیگوش بودم.از مدرسه هم که تعطیل می‌شدم، کمی درس می‌خواندم و بعد فوتبال بازی می‌کردم که تا جایی که پدر و مادرم از شدت بازیگوشی زیاد تنبیهم کنند.
سین: به چه غذایی علاقه دارید؟
جیم: خورشت قرمه‌سبزی و فسنجان را بیشتر از غذاهای دیگر دوست دارم.
سین: مطالعه می‌کنید؟
جیم: قبلا که وقت آزاد بیشتری داشتم کتابهای روانشناسی مطالعه می‌کردم اما اکنون کمتر مطالعه می‌کنم.
سین: چگونه وارد رشته وزنه‌برداری شدی؟
جیم: زمان کودکی‌ام که پدرم وزنه‌بردار بود. در منزل میل کوچک وزنه‌برداری داشتم و هر وقت پدرم از سرکار به منزل می‌آمد به اجبار لباس می‌پوشیدم و با گریه تمرین می‌کردم و گاهی اوقات هم پنهان می‌شدم که تمرین نکنم.من اصلا علاقه‌ای به وزنه‌برداری نداشتم و حتی تا سال 1388 که مدال طلای نوجوانان جهان را کسب کرده بودیم باز هم این رشته را دوست نداشتم.
سین: بهترین و بدترین خاطره ورزشیتان چیست؟
جیم: بهترین خاطره‌ام کسب مدال جهانی و بدترین خاطره‌ام افتادن وزنه 261 کیلویی از دستم در مسابقات جهانی است.
سین: اگرورزشکار نمی‌شدید چه شغلی را انتخاب می‌کردید؟
جیم: اگر ورزشکار نمی‌شدم شغل پزشکی یا مهندسی را انتخاب می‌کردم.
سین: خاطره‌انگیزترین سفرتان را تعریف می‌کنید؟
جیم: بهترین سفر من بازی‌های آسیایی 2013بود که خاطرات زیادی را برایم بوجود آورد.
سین: اگر به گذشته برگردید باز هم وزنه‌برداری را انتخاب می‌کنید؟
جیم: اگر به گذشته برگردیم به هیچ عنوان وزنه‌بردار نمی‌شوم بلکه سعی می‌کنم آزادانه زندگی کنم و به خانواده‌ام توجه بیشتری داشته باشم.
سین: تا کنون ناامید شده‌اید، طوری که هیچ روزنه امیدی نداشته باشید؟
جیم: من در زندگی خیلی زیاد ناامید می‌شوم و حتی افکار مثبتم را بعد از گذشت 3 روز فراموش می‌کنم.
سین: بهترین خصوصیات اخلاقی شما چیست؟
جیم: اطرافیانم را شاد می‌کنم و اگر کسی با من شوخی کند جنبه بالایی دارم و ناراحت نمی‌شوم.
سین: خوانندگان مورد علاقه شما چه کسانی هستند؟
جیم: حسین توکلی فرزاد فرزین و مجید خراطها
سین: بهترین هدیه‌ای که دریافت کرده‌اید؟
جیم: تا الان هیچ هدیه‌ای ازکسی نگرفته‌ام.
سین: به عنوان سوال آخر ازمسئولان ورزش چه تقاضایی دارید؟
جیم: با توجه به اینکه ما ورزشکاران شغل دیگری نداریم و حتی بسیاری از ما هزینه زندگی و خانواده را تقبل می‌کنیم از مسئولان تقاضا دارم حقوق دریافتی ورزشکاران را بیشتر کنند. زیرا من حتی با چشم دیده‌ام که ملی‌پوشان ایران با کفش پاره در مسابقات جهانی شرکت کرده‌اند و هزینه خرید کفش را نداشته، بنابراین از مسئولان تقاضا دارم به این مساله رسیدگی کنند.
انتهای پیام/
در گزارش باشگاه خبرنگاران جوان بخوانید؛
غزه غرق خون؛ ریاض میزبان سوپراستارهای غربی!/ سعودیها با برگزاری جشنهای پرهزینه دنبال چه هستند؟
