سین جیم شماره 12؛
پسر قدبلند شمشیربازی و "نه" چند باره به رژیم صهیونیستی
هرچند با وجود قد 194 سانتی متری‌اش، نتوانست در بسکتبال موفق باشد اما استعداد خود را در شمشیر بازی شکوفا کرد تا بارها در میادین بین المللی برای ایران افتخار آفرینی کند.
به گزارش خبرنگار حوزه سایر حوزه‌ها گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران، علی یعقوبیان، قهرمان شمشیر بازی ایران با وجود سن وسال نه چندان زیاد خود، کوله بار پر و پیمانی از مدال‌های بین المللی را بر دوش می‌کشد و بارها با قرار گرفتن در سکوهای مسابقات برون مرزی برای کشورش افتخارآفرینی کرده است اما از میان آنها کسب مدال بازیهای آسیایی در بخش انفرادی رکوردی است که تاکنون هیچ شمشیر باز ایرانی دیگری آن را تکرار نکرده است.وی سه بار در رقابتهای قهرمانی جهان مقابل ورزشکار رژیم صهیونیستی به میدان نرفت تا اثبات کند علاوه بر روحیه قهرمانی، روحیه پهلوانی هم دارد و برای آرمانهای کشورش بیش از مدال ارزش قائل می شود.
گفتگوی ما با این شمشیرباز محجوب را در زیر می‌خوانید:
سین: برای کسانی که خارج از خانواده شمیشیربازی هستند، خودتان را چگونه معرفی می‌کنید؟
جیم: علی یعقوبیان هستم، متولد 26 دی ماه سال 1361.
سین: اهل کدام شهر هستید؟
جیم: مشهد
سین:هنوز هم مشهد زندگی می‌کنید؟
جیم:بله، مشهد هستم البته زمان‌هایی که دانشگاه کلاس داشته باشم به خانه‌ای که در تهران دارم می‌آیم و در هر دو شهر در حال آمد و رفتم.
سین:دانشجوی چه مقطعی هستید؟
جیم:من سال آخر، دکترای تربیت بدنی هستم.
سین:کدام دانشگاه؟
جیم:دانشگاه تهران
سین:لیسانس و فوق لیسانس چه رشته‌ای بودید؟
جیم: دوره کارشناسی، در رشته عمران تحصیل کردم اما ارشد را تربیت بدنی خواندم.
سین:از دوران بچگی‌تان بگویید، شیطان بودید؟
جیم:نه،خیلی شیطون نبودم آزارم به کسی نمی‌رسید. بچگی‌های آن زمان با حالا متفاوت بود، صبحانه می‌خوردیم می‌رفتیم
بیرون، دوباره نهار می‌آمدیم خانه و دوباره تا شام در کوچه بازی می‌کردیم، بیشتر وقتمان را در کوچه می گذراندیم.
سین:پس از پدر ومادرتان کتک نخورده‌اید؟
جیم:نه تا حالا کتک نخورده‌ام و تجربه اش را ندارم.
سین:چه شد رفتید شمشیر بازی؟
جیم:برادرم در رشته شمیشر بازی فعالیت می کرد، من هم همراه وی به باشگاه می رفتم و کم کم خودم هم به این ورزش علاقه مند شدم. وی تا قهرمانی کشور جلو آمد اما بعد این رشته را رها کرد در حالی که من ادامه دادم.
سین:قدتان چقدر است؟
جیم:قدم 194 سانتیمتر.
سین:با این قد بلند سراغ رشته‌های دیگر نرفتید؟
جیم:چرا رفتم، اول بسکتبال را انتخاب کردم اما در آن موفق نبودم، تکواندو را هم امتحان کردم اما اخراج شدم و آخرین انتخابم شمشیر بازی بود.
سین:در حال حاضر شمشیر بازی را دوست دارید یا احساس می‌کنید به شما تحمیل شده است؟
جیم:نه بسیار به این رشته علاقه مندم ، تمام زندگیم را برای آن گذاشته‌ام.
سین:چند برادر و خواهر هستید؟
جیم:سه برادر دارم، یک خواهر
سین:همه ازدواج کرده‌اند؟
جیم:بله همه آنها متاهل هستند
سین:خودتان چی ؟
جیم:خیر مجرد هستم
سین:مشهد را دوست دارید؟
جیم:بله علاقه خاصی به این شهر مقدس دارم و برایم حضور در این شهر آرامش بخش است.
سین: رابطه‌تان با خواهر و بردارها چگونه است؟
جیم: میانه خوبی با هم داریم.
سین: پدرتان چه سالی فوت کرده است؟
جیم:سال 1379
سین: چقدر سر مزار پدرتان می‌روید؟
جیم: پدرم در بهشت رضای مشهد به خاک سپرده شده اگر مشهد باشم جمعه‌ها حتما به وی سر می زنم.
سین: شمشیر بازها، مانند راکت به دستان شمشیر مخصوص خود را دارند یا با اسلحه همدیگر هم مبارزه می کنید؟
جیم: بله، هر کس شمشیر مخصوص به خودش را دارد و با آن تمرین می کند و به همان عادت دارد مانند راکت تنیس بازان.
سین: از چه سالی شمشیر بازی را آغاز کردید؟
جیم: سال 1375، وقتی 15 سالم بود.
سین: با برادرتان در خانه هم شمشیربازی می کردید؟
جیم: بله، زیرزمین خانه مان را با چوب شبیه پیست درست کرده بودیم و در آن تمرین می کردیم.
سین: اسلحه شمشیر شما تا چه زمانی قابل استفاده است؟
جیم: تا زمانی که بشکند، به مرور زمان این اتفاق می افتد و مجبور می شوی آن را عوض کنی.
سین: بهترین جنس اسلحه شمشیر از کدام کشور است؟
جیم: جنس آلمانی آن بهتر از بقیه است و دیرتر خراب می شود.
سین: شمشیربازی حتما باید با لباس مخصوص باشد؟
جیم: بله، بدون لباس بدن آسیب می بیند.
سین: اولین سفر ورزشی را در چه سالی رفتید؟
جیم: سال 1998، در 16 سالگی به المپیک دانش آموزی جهان در مسکو رفتیم و من فکر می کنم چهلم شدم.
سین: به نظرتان نتیجه خوبی بود؟
جیم: راستش همین مسابقات بود که باعث شد به شمشیربازی علاقه‌مند شوم و با انگیزه تر ادامه دهم.
سین: خاطره انگیز ترین سفرتان به کجا ود؟
جیم: سال 2010 مسابقات جهانی استانبول که به مدال طلا دست یافتم، فکر می کنم یکی از ماندگارترین مدالهایم بود و این سفر برایم خاطره انگیز شد.
سین: بهترین خاطره ورزشی شما هم مربوط به همین مدال است؟
جیم: نه، مدال بازیهای آسیایی بهترین خاطره ام است، من تنها شمشیرباز ایرانی هستم که در این پیکارها مدال انفرادی گرفتم، برای مدالم نفر اول آسیا و چهارم جهان که شانس نخست بود را شکست دادم که بسیار اهمیت داشت.
سین: با چه نتیجه ای حریفتان را شکست دادید؟
جیم: مسابقات حذفی تا 15 ضربه است و من 15 بر 14 بردم، در همان مسابقات ما در بخش تیمی هم مدال کسب کردیم.
سین: فدراسیون برایتان چه پاداشی در نظر گرفت؟
جیم: فدراسیون شمشیربازی، مشکلات مالی زیادی دارد و نمی‌توان از آن انتظار پاداش داشت، ما هم هیچوقت به امید پاداش نبودیم و فقط به مدال فکر می کردیم، رشته ما را نمی توان با بسیاری از رشته های ورزشی دیگر مقایسه کرد.
سین: به بدترین خاطره ورزشیتان هم اشاره کنید؟
جیم: زمانی که با یک ضربه، سهمیه المپیک 2012 لندن را از دست دادم، بدترین اتفاق ورزشی برایم رقم خورد.
سین: راجع به آن توضیح دهید؟
جیم: من در آخرین مسابقه سهمیه المپیک تا یک شانزدهم جهان بالا آمدم که در ایران بی سابقه بود و کسی قبل آن تا این مرحله بالا نیامده بود، برای اینکه سهمیه المپیک بگیرم، باید منتظر نتیجه یک مسابقه دیگر بین آلمان و قزاقستان می شدم. اگر آلمان می‌برد من سهمیه المپیک را می گرفتم اما با یک ضربه کمتر باخت و قزاق در مجموع امتیازات توانست به المپیک لندن راه یابد، خیلی اتفاق تلخی برای من بود.
سین: بهترین شمشیربازان جهان در کدام کشورها هستند؟
جیم: در کشورهای مختلف، نمی توان جای خاصی را قطب شمشیربازی دانست برای مثال در اسلحه ما، فرانسه بسیار قدرتمند است همچنین استونی، روسیه، سوییس، لهستان و آلمان.
سین: چرا شمشیربازی رشته تماشاگر‌پسندی نیست؟
جیم: به خاطر تخصصی بودن این رشته است، باید شمشیربازی را بلد باشی تا از دیدن آن لذت ببری.
سین: اگر زمان به عقب برمی‌گشت، باز هم شمشیر بازی را انتخاب می‌کردید؟
جیم: بله، از راهی که آمده‌ام راضی هستم و دوباره همین مسیر را می آمدم.
سین: چقدر از درستان باقی مانده است؟
جیم: یک سال
سین: باوجود اینکه به نظر می‌رسد بچه درسخوانی باشید، سابقه فرار از مدرسه هم داشته اید؟
جیم: نه از مدرسه فرار نکرده‌ام، سرم توی درس و کتاب بود و از خواندن لذت می‌بردم، البته هنوز هم همینطور هستم و ورزش قهرمانی مانع این نشد که درسم را ادمه ندهم.
سین: پس زیاد مطالعه می‌کنید؟
جیم: بله تا جایی که زمان داشته باشم، سراغ مطالعه می‌روم.
سین: اگر ورزشکار نمی‌شدید، چه شغلی را انتخاب می‌کردید؟
جیم: مهندس عمران می‌شدم.
سین: بهترین دوست شما چه کسی است؟
جیم: مادرم، رابطه نزدیکی با وی دارم.
سین: غیر از مادرتان؟
جیم: یک دوست دارم به نام ابوالفضل حسین‌زاده که از بچگی با هم هستیم و مانند برادر رفاقتمان را تا الان حفظ کرده ایم.
سین: آشپزی بلد هستید؟
جیم: بله، زیاد و ماکارونی را از بقیه غذاها بهتر درست می کنم.
سین: حتماً غذای مورد علاقه‌تان هم ماکارونی است؟
جیم: بله ماکارونی خیلی دوست دارم.
سین: رنگ مورد علاقه؟
جیم: آبی ارغوانی را دوست دارم.
سین: بهترین هدیه را در زندگیتان از چه کسی گرفته اید؟
جیم: از مادرم گرفتم ، یک کتاب دعاست که بسیار دوستش دارم.
سین: تا به حال برای کسی پارتی‌بازی کرده اید؟
جیم: نه، شغلی نداشتم که بخواهم دنبال پارتی بازی برای کسی بروم زیرا حق امضا نداشتم، اما در ورزش حق کسی را هیچ وقت نخوردم.
سین: تا به حال تمایل داشتید جای ورزشکار خاصی باشید؟
جیم: نه به این موضوع فکر هم نکرده‌ام، دوست دارم جای خودم باشم.
سین: بهترین خصوصیت اخلاقی علی یعقوبیان کدام است؟
جیم: فکر می‌کنم اینکه دیر عصبانی می‌شوم و در کل آدم خونسردی هستم بهترین اخلاقم باشد.
سین: و بدترین خصوصیت اخلاقیتان؟
جیم: این را باید دیگران بگویند، جوابش را نمی دانم.
سین: آخرین بار که از ته دل خندیدید، کی بود؟
جیم: یادم نمی‌آید، راستش زیاد می‌خندم.
سین: در جمع دوستانتان چگونه هستید؟ چقدر دیگران را می‌خندانید؟
جیم: زیاد، آدم شادی هستم و سعی می‌کنم این روحیه‌ام را به اطرافیان تزریق کنم.
سین: تا به حال در زندگیتان ناامید هم شده اید؟
جیم: خیلی زیاد، البته بیشتر در دنیای ورزش بوده و کمتر در مسائل شخصیم .
سین: بعد از ناامیدی چه کار کرده‌اید؟
جیم: کار خاصی انجام ندادم، زمان همه‌چیز را تغییر داده است.
سین: به نظر شما فساد در ورزش وجود دارد؟
جیم: در شمشیربازی فساد نیست چون پولی ندارد، به طور قطع هرجا پول باشد فساد هم هست.
سین: اولین تیمی که رفتید، کدام بود؟
جیم: اول عضو تیم ملی نوجوانان و جوانان شدم و بعد هم باشگاهی با دانشگاه آزاد آغاز کردم.
سین: چقدر اهل موسیقی هستید؟
جیم: بیشتر موسیقی‌های قدیمی گوش می‌دهم.
سین: کدام خواننده؟
جیم: اکبر گلپا یگانی.
سین: دروغ هم می گویید؟
جیم: نه اصلاً حتی مصلحتی هم خیلی کم می گویم، میانه‌ای با دروغ ندارم.
سین: شما مقابل ورزشکار رژیم غاصب صهیونیستی حاضر نشدید، درست است؟
جیم: بله، من سه بار با ورزشکار رژیم صهیونیستی هم قرعه شدم اما مقابل آنها به میدان نرفتم.
سین: چه احساسی داشتید؟
جیم: هم ناراحت بودم، هم خوشحال، ناراحت بودم چون نتیجه ما‌ه‌ها تلاش و تمرینم به هدر می‌رفت و نمی‌توانستم به مدال دست یابم از طرفی خوشحال بودم زیرا به آرمانهای مقدس کشورم پایبند بودم و عنوان عضو کوچکی از جامعه توانستم به اعتقادات ملتم احترام بگذارم و از این جهت حس غرور می‌کردم.
سین: در کدام مسابقه‌ها بود؟
جیم: جهانی مجارستان، جهانی ایتالیا و جهانی قبرس.
سین: چه شد تصمیم به خداحافظی گرفتید؟
جیم: بعد از بازیهای آسیایی 2014 اینچئون تصمیم به خداحافظی گرفتم، احساس کردم دیگر باید مبارزه را رها کنم و در زمینه مربیگری به رشته ای که دوست دارم، کمک کنم.
سین: اکنون سرمربیگری تیم ملی را برعهده دارید؟
جیم: بله من سرمربی تیم ملی جوانان و نوجوانان هستم.
سین: کار کردن با جوانترها به عنوان سرمربی چگونه است؟
جیم: خوب، بسیار راضی هستم و میانه خوبی با ملی‌پوشان دارم.
سین: سخن آخر؟
جیم: شمشیربازان ایران با وجود مشکلات مالی زیاد فدراسیون، موفق شده‌اند در رقابتهای آسیایی و جهانی مدال بگیرند، ما اگر پول داشته باشیم و از امکانات مالی بهتری برخوردار شویم بدون شک می‌توانیم بیشتر از این‌ها افتخارآفرینی کنیم.
گفتگو و تنظیم از: نسیم نصیری
انتهای پیام/
محاکمه متهم به خاطر قتل برادرزن؛
دعوت نشدن به میهمانی خانوادگی خون به پا کرد
باشگاه خبرنگاران جوان گزارش می دهد؛
آرزو‌های بر باد رفته در مسیر جاده شوتی‌های لرستان
مرسي قهرمان پاينده باشي
احسنت به قهرمان ملي كشورمان
شاد و پيروز باشيد