به گزارش حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران به نقل از روابط عمومی شهر كتاب فرشته؛جلسه نقد و بررسی "من از گورانی ها می ترسم" با حضور بلقیس سلیمانی، اسدالله امرایی و ركسانا حمیدی پنجشنبه 11 تیرماه در فضای داخلی شهركتاب فرشته برگزار شد.

"من از گورانی ها می ترسم"، داستان ترس‌ها‌ی یك زن میانسال به اسم فرنگیس است، كه برخی از آن‌ها حاصل روان ناآرام او و برخی محصول شرایط اجتماعی است.

در ابتدای مراسم ركسانا حمیدی درباره‌ی ‌نویسنده‌ی اثر این چنین بیان كرد: بلقیس سلیمانی در سال 1384 با اثری به نام: بازی آخر بانو، كه اولین رمان ایشان است، كار خود را آغاز كرد و این رمان مورد توجه منتقدین قرار گرفت و جوایزی را به خودش اختصاص داد و رویكرد جامعه شناسی، روانشناسی و اجتماعی در كار ایشان بسیار پررنگ و باز است. از آثار خانم سلیمانی می توانیم به، بازی آخر بانو، خاله بازی، به حادث خوش آمدید، سگ سالی و كار آخر به نام: من از گورانی‌ها می‌ترسم اشاره كرد. وی همچنین به عنوان تهیه كننده رادیو، مدیر گروه ادبیات عامه در كتاب ماه ادبیات فلسفه، عضو هیات تحریریه بوده و در حال حاضر اداره جلسات ناول(رمان) خوانی را در شهر كتاب به عهده دارد.

در ادامه‌ی مراسم، اسدالله امرایی نظر خود را در مورد اثر به نویسنده، این‌طور بیان كرد: جایی كه شاید دچار مشكل است این جاست كه شما، آدمهای زیادی را در داستان آورده اید، در صورتی كه بعضی از این شخصیت‌ها، وجودشان الزامی نیست. شخصیت های اصلی داستان: عبول، ژاله و دكتر هستند و حتی به كاراكتر پدر و مادر هم به شكل فرعی، پرداخته شده. همچنین امرایی نظر خود را در مورد اینكه نحوه‌ی ویراستاری كتاب نیز تا حدی دچار ایراد می‌باشد و نیز نحوه‌ی نگارش متن كتاب، نباید در برخی قسمت‌ها عامیانه نوشته شود‌، عنوان كرد.

سلیمانی در پاسخ به اظهارات امرایی گفت: اصطلاحی هست كه می گویند نباید نویسنده هوشمندتر از كتاب‌اش باشد ولی در حال حاضر خلاف این ماجرا اتفاقی می افتد یعنی نویسنده باید پشت سر كتاب همه جا حضور داشته باشد و از آن دفاع كند. البته كتاب باید توانایی دفاع از خود را داشته باشد.

وی در ادامه افزود: بخشی از صحبت های آقای امرایی به بحث ویراستاری بر میگشت كه این موضوع در ایران همچنان یك معضل اساسی است. عدم وجود ویراستار حرفه ای داستان نویسی در ایران باعث شده كه جای خالی آن را نویسنده پر كند كه به نظر من اجحاف در حق نویسنده است.

سلیمانی خاطرنشان كرد: مسئله بر سر این است كه ما میخواهیم جهانی داستانی با درهای متعدد بسازیم. ما نباید نشانه های ورود به داستان را طوری قرار دهیم كه درهای داستان به روی خواننده بسته بماند. من مخاطبمان من توده ای از ادبیات داستانی ایران هستند. كه به دنبال نقد و نظریه نیستند بلكه اهل كتاب هستند و علت عدم خاموشی چراغ ادبیات داستانی ایران همین مخاطبان هستند.

انتهای پیام/