به گزارش خبرنگار  حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ کتاب دینی، زردتشتیان اوستا نام دارد، به این جهت، کتابی را که به این زبان نوشته شده است، را اوستایی می‌نامند. هیچ اثر دیگری جز کتاب اوستا و آثار وابسته به آن در دست نیست و در خود این کتاب نیز، اشاره ای به نام اصلی این زبان نشده و حتی کلمه اوستا نیز در متون اوستایی نیامده است. تنها از دوره ساسانی و در کتاب‌های پهلوی است، که به کلمه ایستاگ برمی‌خوریم. این کلمه در زبان عربی، «ابستا و ابستاق» و در فارسی، «ابستا، اوستا، وستا و غیره» است. در این کتاب «گاها» زبان اوستا را «زبان دینی» می‌نامیدند. معنی دقیق کلمه «اوستا» روشن نیست. تنها احتمال داده شده که این کلمه به معنای «ستایش» باشد. از بررسی‌های زبان شناسی و مقایسه زبان اوستایی با فارسی باستان از سویی و مقایسه این زبان با زبان‌های شرقی دوره میانه از سویی دیگر، مسلم می‌گردد، که اوستایی زبانی متعلق به مشرق ایران بوده است. امروزه بیشتر دانشمندان معتقدند، این زبان به نواحی آسیای میانه، احتمالا به ناحیه خوارزم تعلق داشته و مقصود از «ایرانویج» مذکور در اوستا، همین ناحیه بوده است.

1- «بتا تست»: معادل آن را «آزمون ب» قرار داده‌اند. این معادل از ترکیب اسم و حرف ساخته شده است. کلمه«آزمون» از بن مضارع فعل «آزمودن» و «نون مصدری» ساخته شده است. البته هنگام ترکیب این فعل با «نون مصدری» حرف «الف» به «واو» تبدیل شد. این معادل در زبان امروز به‌کار می‌رود. البته نباید از یاد برد، کلمه «بتا» حرف دوم در الفبای یونانی است، به همین دلیل حرف «ب» را معادل آن در کلمه معادل قرار داده‌اند. 

2- «پرفوریج»: معادل آن را کلمه«آژدار» ساخته‌اند. این معادل از ترکیب اسم و بن مضارع فعل«داشتن» ساخته شده است. این کلمه برای توصیف نشانه‌ای به‌کار می‌رود، که دارای ردیفی از سوراخ‌های پی در پی روی سربرگ تمبر، فیلم و مانند آن باشد. این معادل در زبان فارسی تا اندازه‌ای به‌کار می‌رود، که کاربرد کلمه معادل را در زبان فارسی مشاهده نمی‌کنیم. البته کلمه «آژ» را نمی‌توان در متون زبان فارسی دید. این کلمه، جزء کلمات ساخت فرهنگستان زبان و ادب فارسی محسوب می‌شود.

3- «ریموت آلارم»: معادل آن را کلمه«آژیر دور دست» قرار داده‌اند. این کلمه از ترکیب دو اسم با صفت ساخته شده است. کلمه «دور دست» در زبان فارسی وجود داشته است و کلمه «آلارم» نیز در این زبان به‌کار می‌رود، اما کاربرد این معادل را در زبان فارسی مشاهده نمی‌کنیم. دلیل این امر، به مفهوم نبودن کلمه معادل بازمی‌گردد. اتلاق کلمه «آژیر» به این کلمه و کاربرد آن به تنهایی می‌توانست، احتمال کاربرد کلمه معادل ر افزایش دهد. در زبان فارسی می‌توان برای انواع یک شیء، تنها یک کلمه قرار داد و نیازی به ساخت معادل برای تمام انواع یک شیء نیست.

انتهای پیام/