در نامه به رئیس دیوان عدالت اداری مطرح شد؛
تقاضای ابطال حکم ظریف توسط رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس
«شور دشت» یادگاری «شهناز موسیقی ایران»
«شهناز موسیقی ایران» قطعه‌ای نواخته که در هیچ کدام از آوزاها و دستگاه‌های موسیقی ایرانی نیست، این قطعه به «شور دشت» معروف است.
به گزارش خبرنگار حوزه موسیقی گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ جلیل شهناز از نوازندگان بنام ایرانی بود که بسیاری از بزرگان ساز وی را یک ساز آوازی می‌دانستند و وی را هنرمندی محسوب می‌کردند که زوایای بسیاری در سازش نهفته بود.
جلیل شهناز علاوه بر اشراف کامل بر ردیف و رموز آن ویژگی منحصر به فرد دیگری نیز داشت. مانند جواب آوازهای شاهکار و بی‌نظیر، استفاده از تمام امکانات ساز، نواختن بسیاری از گوشه‌های مهجور، رعایت جمله‌بندی در نوازندگی از جمله ویژگی‌های نوازندگی جلیل شهناز بود. وی قطعه‌ای نواخته که در هیچ کدام از آوازها و دستگاه‌های موسیقی ایرانی نیست. این قطعه به «شور دشت» معروف است.
جلیل شهناز سال 1300 در اصفهان دیده به دنیا گشود. تقریباً همه خانواده وی با موسیقی آشنایی داشتند و در رشته‌های مختلف هنر از جمله تار، سه‌تار، کمانچه به مقام استادی رسیده بودند.
پدرش «شعبان خان» علاقه وافری به موسیقی اصیل ایرانی داشت و علاوه بر تار که ساز اختصاصی وی بود، سه تار و سنتور هم می‌نواخت.
جلیل شهناز، از کودکی به موسیقی علاقه‌مند و نواختن تار را نزد «عبد‌الحسین شهنازی» و برادر بزرگتر خود «حسین شهناز» که به خوبی ساز می‌نواخت آغاز کرد. پشتکار زیاد و استعداد شگرف جلیل به حدی بود که در سنین جوانی از نوازندگان خوب اصفهان بود.
در کتاب «موسیقیدانان ایرانی» نوشته پژمان اکبر‌زاده آمده است: «شهناز نوازندگی در رادیو اصفهان را از سال 1328 آغاز کرد و در سال 1336 به دعوت سازمان رادیو به تهران آمد و در برنامه‌های گوناگون مانند گل‌ها، ارکستر حسین یاحقی و... به عنوان تک نواز و هم نواز به فعالیت پرداخت.
وی همچنین در گروه «یازان ثلاث»، «همران با تاج و اصفهانی و حسن کسایی» و گروه اساتید موسیقی ایران کنسرت‌های بسیاری را در داخل و خارج از ایران اجرا نمود. شهناز در برنامه‌های جشن هنر شیراز نیز حضوری فعال داشت.
این نوازنده تار در طول زندگی هنری خود با هنرمندان والای کشور از جمله فرامرز پایور، حبیب‌الله بدیعی، همایون خرم، علی تجویدی، منصور صارمی، رضا ورزیده، امیر ناصر افتتاح، جهانگیر ملک، حسن کسائی، محمد موسوی، تاج اصفهانی، ادیب خوانساری، محمود خوانساری، عبدالوهاب شهیری، اکبر گلپایگانی، حسین خواجه‌امیری، محمدرضا شجریان، حسن زیرک (خواننده بزرگ کرد)، علی‌اصغر شاه‌زیدی، طباطبائی و محمد اصفهانی همکاری داشته است.
وی در دهه 1360 با فراز پایور (نوازنده سنتور)، علی‌اصغر بهاری (نوازنده کمانچه)، محمد اسماعیلی (نوازنده تنبک)، محمد موسوی (نوازنده نی) اساتید گروه موسیقی ایران را تشکیل داد و با این گروه، مسافرت‌های متعددی به کشورهای اروپایی و آسیایی داشت.
و در سال 1387 محمدرضا شجریان به افتخار شهناز گروه خود را شهناز نامید.
استاد جلیل شهناز پس از یک دوره بیماری صبح روز دوشنبه 27 خرداد 1392 در بیمارستان آراد در گذشت.
انتهای پیام/
