به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، آیات فراوانی در قرآن كریم، انسان را به ذكر و تسبیح مداوم الهی فرا میخواند؛ موضوع آیات ۴۱ و ۴۲ سوره احزاب همین است:

« یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْرًا كَثِیرًا ﴿۴۱﴾ وَسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَأَصِیلًا ﴿۴۲﴾»

به گفته علامه طباطبایی ذكر به معنی به یاد داشتن است؛ به این معنا كه آدمى نیروى ادراك خودرا متوجه خدای سبحان كند. كلمه«تسبیح» نیزبه معناى منزه داشتن است. به اعتقاد علامه این كلمه نیز مانند كلمه ذكر بستگى به لفظ ندارد، هر چند تسبیح به لفظ(یعنى گفتن سبحان الله) یكى از مصادیق تسبیح است.

پیرامون سبحانالله سخنان زیبایی در منابع دینی ما وجود دارد كه رسیدن به معنای عمیق آن میتواند دیدگاه انسان به خدا و در نتیجه زندگی او را متحول سازد.

آمده است گفتن سبحان الله به این معناست كه خداوند را از هر عیب و نقصی که در ذهن شما ممکن است وجود داشته باشد، منزه سازید. این منزه ساختن خدای تعالی به اعتقاد مفسران نقش تربیتی نیز دارد؛ اینكه خداوند را از بخل، فقر، خلف وعده، ظلم و هر نقص دیگری منزه كنیم، زمینه امیدواری و اعتماد ما را به خدای سبحان فراهم میكند.

در آیات قرآن میخوانیم كه همه آنچه درآسمان ها و زمین است خدا را تسبیح مى كنند. در بیان چگونگی این تسبیح مفسران ما گفتهاند كه موجودات آسمانى و زمینى با آنچه از كمال دارند از كمال صانع خود حكایت مىكنند و همچنین با نقصى كه در آنها است و جبران كننده آن خدا است، خدا را از هرنقص و حاجت منزه مىدارند، چون هیچ حاجت و نقصى نیست مگر آن كه تنها كسى كه امید برآوردن آن حاجت و جبران كردن آن نقص در او مىرود خداى تعالى است.

بنابراین اگر کسی دانست که خداوند همه امكانات وقابلیتها را میداند و بر آنها اشراف دارد، چنین فردی با این باورهای محكم، در زندگی فردی و اجتماعی خود ناامید نمیشود. به گفته علما افرادی که در زندگی ناامید میشوند هنوز به حقیقت سبحان الله باورندارند به این معنا كه هنوز به این باور نرسیده اند که خداوند از همه ناتوانی‌ها مصون است.

انتهای پیام/و