شوقی در کودکان برای مطالعه دیده نمی‌شود
وقتی فرزندی دست پدر و مادرش کتاب نبیند، چطور قرار است با کتاب انس بگیرد؟!
به گزارش حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری؛ برگزیده دو دوره جشنواره بین‌المللی شعر فجر در بخش شعر كودك و نوجوان در سال‌های 1379 و1391 درباره ادبیات كودك و نوجوان امروز كشورمان بیان كرد: متاسفانه آن‌طور كه باید، شور و شوق را در كودكان برای مطالعه شاهد نیستیم.
مریم اسلامی با بیان اینكه مهم‌ترین علت استقبال كم كودكان از ادبیات، خانواده‌ها هستند، گفت: وقتی فرزندی دست پدر و مادرش كتاب نبیند، با آن ها راهی كتابخانه و كتاب‌فروشی نشود و حرفی از ادبیات در خانه نباشد، چطور قرار است با مطالعه انس بگیرد؟ !
وی همچنین به نقش مهم آموزش و پرورش تاكید كرد و گفت: وقتی كودكان ما وارد مدرسه می‌شوند و در آنجا به عنوان خانه دوم قرار است آموزش بگیرند، با كتابخانه‌های ناقص و خاك خورده، با كم‌توجهی به زنگ انشاء و توجه نكردن به ادبیات و مطالعه غیردرسی مواجه می‌شوند و طلایی‌ترین ساعاتشان را كه در مدرسه هستند، بدون آشنایی و علاقه‌مند شدن به ادبیات سپری می‌كنند.
این كارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی با تاكید بر لزوم تبلیغ كتاب مانند سایر كالاها از شبكه‌های تلویزیونی، اظهار كرد: نقش مهم تبلیغات را نیز نباید فراموش كرد. در كتابی مانند «دا» دیدیم كه تبلیغ گسترده و خوبی صورت گرفت و این كتاب وارد خانه‌های زیادی شد، در حالی كه كدام مراسم رونمایی و تبلیغ مناسبی را برای كتاب كودك و نوجوان برگزار كرده‌ایم؟
وی افزود: من فكر می‌كنم همه این عوامل مهم هستند اما برای آنكه نقش دقیق هر كدام را در كم‌رغبتی كودكان و نوجوانان به مطالعه بدانیم و راهكارهای مناسب پیدا كنیم، نیاز به این داریم كه یك تیم تحقیق و پژوهش تشكیل شده و این موضوع را بررسی كند. آنچه به ذهن ما می‌رسد سطحی‌ترین لایه‌های موضوع است و باید ببینیم در عمق قضیه چه می‌گذرد و چه باید كرد.
اسلامی نسبت به هجوم ادبیات ترجمه به بازار كتاب نیز هشدار داد و افزود: در حالی نوجوانان ما جذب كتاب‌های خارجی و داستان‌های افسانه‌ای آن ها می‌شوند كه ما خودمان ظرفیت و پتانسیل بسیار زیادی برای جذب نوجوانان با داشته‌های بومی داریم اما از این ظرفیت استفاده نمی‌كنیم.
نویسنده كتاب‌های «نامه‌ات همین الان رسید»، «ساندویچت را با قورباغه عوض كن»، «با هم بودن»، «سی شعر، سی ضرب‌المثل» و ... ادامه داد: نویسنده‌ها باید به سلایق كودكان و نوجوانان توجه كنند نه اینكه تنها با دغدغه و نگرش خودشان برای آن ها كتاب بنویسند. باید دید مخاطب به چه فضاهایی در داستان نیاز دارد و چه می‌شود كه كتاب‌های خارجی مانند نوشته‌های «دارن شان» یا «جی كی رولینگ» می‌توانند او را جذب كنند.
اسلامی افزود: تاریخ كهن و بومی سرزمینمان این اجازه را به ما می‌دهد كه از اسطوره‌ها و پریانه‌ها به عنوان مایه‌های اصلی كتاب‌ها استفاده كنیم و نه تنها به گذشته اشاره كنیم بلكه با تلفیق آن با آینده، به تخیل كودك و نوجوان پاسخ دهیم. به عنوان مثال، من به فرزندم كه كتاب‌های خارجی را می‌خواند، خواندن كتاب «پریانه‌های لیاسند ماریس» اثر طاهره ایبد را معرفی كردم و بسیار بیشتر از آثار ترجمه با آن ارتباط گرفت. نویسنده این اثر، شش ماه وقت صرف تحقیق برای نگارش این كتاب در فضای بومی بوشهر كرده كه توانسته اثری جذاب برای مخاطبش خلق كند. این نشان می‌دهد نویسندگان ما باید روی تحقیق و پژوهش وقت بگذارند و خودشان هم اهل مطالعه باشند تا در دام تكرار نوشته‌های دیگران یا حتی خودشان نیفتند و اثرشان با ادبیات ترجمه قابل رقابت باشد.
این نویسنده با بیان اینكه راه جهانی شدن از كانال بومی بودن می‌گذرد، گفت: نویسندگان ما با پرداختن به كهن‌الگوها، داستان‌های افسانه‌ای، اسطوره‌ها و فضای بومی كشورمان می‌توانند آثاری خلق كنند كه نه تنها در كشورمان مخاطب داشته باشد بلكه در جهان نیز مورد استقبال قرار گرفته و پرمخاطب شوند.
انتهای پیام/
مریم اسلامی با بیان اینكه مهم‌ترین علت استقبال كم كودكان از ادبیات، خانواده‌ها هستند، گفت: وقتی فرزندی دست پدر و مادرش كتاب نبیند، با آن ها راهی كتابخانه و كتاب‌فروشی نشود و حرفی از ادبیات در خانه نباشد، چطور قرار است با مطالعه انس بگیرد؟ !
وی همچنین به نقش مهم آموزش و پرورش تاكید كرد و گفت: وقتی كودكان ما وارد مدرسه می‌شوند و در آنجا به عنوان خانه دوم قرار است آموزش بگیرند، با كتابخانه‌های ناقص و خاك خورده، با كم‌توجهی به زنگ انشاء و توجه نكردن به ادبیات و مطالعه غیردرسی مواجه می‌شوند و طلایی‌ترین ساعاتشان را كه در مدرسه هستند، بدون آشنایی و علاقه‌مند شدن به ادبیات سپری می‌كنند.
این كارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی با تاكید بر لزوم تبلیغ كتاب مانند سایر كالاها از شبكه‌های تلویزیونی، اظهار كرد: نقش مهم تبلیغات را نیز نباید فراموش كرد. در كتابی مانند «دا» دیدیم كه تبلیغ گسترده و خوبی صورت گرفت و این كتاب وارد خانه‌های زیادی شد، در حالی كه كدام مراسم رونمایی و تبلیغ مناسبی را برای كتاب كودك و نوجوان برگزار كرده‌ایم؟
وی افزود: من فكر می‌كنم همه این عوامل مهم هستند اما برای آنكه نقش دقیق هر كدام را در كم‌رغبتی كودكان و نوجوانان به مطالعه بدانیم و راهكارهای مناسب پیدا كنیم، نیاز به این داریم كه یك تیم تحقیق و پژوهش تشكیل شده و این موضوع را بررسی كند. آنچه به ذهن ما می‌رسد سطحی‌ترین لایه‌های موضوع است و باید ببینیم در عمق قضیه چه می‌گذرد و چه باید كرد.
اسلامی نسبت به هجوم ادبیات ترجمه به بازار كتاب نیز هشدار داد و افزود: در حالی نوجوانان ما جذب كتاب‌های خارجی و داستان‌های افسانه‌ای آن ها می‌شوند كه ما خودمان ظرفیت و پتانسیل بسیار زیادی برای جذب نوجوانان با داشته‌های بومی داریم اما از این ظرفیت استفاده نمی‌كنیم.
نویسنده كتاب‌های «نامه‌ات همین الان رسید»، «ساندویچت را با قورباغه عوض كن»، «با هم بودن»، «سی شعر، سی ضرب‌المثل» و ... ادامه داد: نویسنده‌ها باید به سلایق كودكان و نوجوانان توجه كنند نه اینكه تنها با دغدغه و نگرش خودشان برای آن ها كتاب بنویسند. باید دید مخاطب به چه فضاهایی در داستان نیاز دارد و چه می‌شود كه كتاب‌های خارجی مانند نوشته‌های «دارن شان» یا «جی كی رولینگ» می‌توانند او را جذب كنند.
اسلامی افزود: تاریخ كهن و بومی سرزمینمان این اجازه را به ما می‌دهد كه از اسطوره‌ها و پریانه‌ها به عنوان مایه‌های اصلی كتاب‌ها استفاده كنیم و نه تنها به گذشته اشاره كنیم بلكه با تلفیق آن با آینده، به تخیل كودك و نوجوان پاسخ دهیم. به عنوان مثال، من به فرزندم كه كتاب‌های خارجی را می‌خواند، خواندن كتاب «پریانه‌های لیاسند ماریس» اثر طاهره ایبد را معرفی كردم و بسیار بیشتر از آثار ترجمه با آن ارتباط گرفت. نویسنده این اثر، شش ماه وقت صرف تحقیق برای نگارش این كتاب در فضای بومی بوشهر كرده كه توانسته اثری جذاب برای مخاطبش خلق كند. این نشان می‌دهد نویسندگان ما باید روی تحقیق و پژوهش وقت بگذارند و خودشان هم اهل مطالعه باشند تا در دام تكرار نوشته‌های دیگران یا حتی خودشان نیفتند و اثرشان با ادبیات ترجمه قابل رقابت باشد.
این نویسنده با بیان اینكه راه جهانی شدن از كانال بومی بودن می‌گذرد، گفت: نویسندگان ما با پرداختن به كهن‌الگوها، داستان‌های افسانه‌ای، اسطوره‌ها و فضای بومی كشورمان می‌توانند آثاری خلق كنند كه نه تنها در كشورمان مخاطب داشته باشد بلكه در جهان نیز مورد استقبال قرار گرفته و پرمخاطب شوند.
انتهای پیام/
