به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از اصفهان،همان دلیر مردی که با اهل بیتش و با طفل کوچکش به دشت کربلا می رود تا قیام کند.

قیام بزرگ، مقدس و ارزشمندی که در تاریخ جهان و در روح و جان و قلب بشر ماندگار شد.

این روزها روز مردی از جنس نور و عشق است.

این روزها نه تنها مردم، بلکه روزگارهم عشق عزای اباعبدالله الحسین(ع) را بر دل دارد.

این ایام در سوگ شهادت سرورو سالار شهیدان و 72 تن از یاران باوفایش همه جا سیاه پوش شده است سردر مغازه ها ، حسینیه ها؛ مساجد و دیگر اماکن عمومی همه، عاشق می شوند و به عشق حسین (ع) سیه می پوشند، و چقدر سیاه پوش شدن به عاشقان حسین صفای روح می دهد.

به هر کجای دیار نصف جهان که می رویم حال و هوای محرم بر پاست و هرجا تکیه ای به یاد کربلا، واقعه عاشورا و مظلومیت و فداکاری عباس، زینب ودیگر خاندان اهل بیت گسترانده شده تا حال و هوای آن روزها برای همیشه تاریخ ماندگار بماند.

روضه خوان از دشت کربلا می گوید از دستان عباس(ع) که قصه گوی تشنگی کودکان قافله اند، از زینب(س) و گریه ها و تنهایی هایش که قصه گوی داغ بر دل نشسته اش است، از گلوی بریده ی علی اصغر(ع) وقتی که با قنداق پر از خون به مرگ لبخند میزد و از روزهایی که عالم بی حسین شد.

و من به این شنیده ها گریه و مویه می کنم و باز با داغ حسین دلم داغ دار می شود.

روضه خوان از عباس می گوید: دستش که به آب خورد، یادش افتاد وصیت علی(ع) را وقتی می گفت کنارش بمان مظلوم تر از حسینم کسی در این عالم نیست، چنان سراسیمه برگشت که دستهایش را کنار آب جا گذاشت. . . الهی نبیند حسین داغ برادر.

روضه خوان بغضی در گلویش نشست و با صدای گرفته خطبه ی حضرت زینب و بشارت او با مردم کوفه می گفت: وای برشما مردم کوفه، هیچ دانید که کدام جگر از رسول خدا بریده اید و کدام خون او ریخته اید و کدام حرمت شکنی کرده اید.

و عجب نباشد که از این واقعه آسمان خون ببارد و زمین بشکافد و کوه ها متلاشی شوند.

ما در مکتب عشق حسین یاد گرفته ایم که عباس دستانش را داد، علی اصغر جان داد، حسین سر مبارکش را در راه خدا داد و زینب تنها و غریب ماند با داغی که بر دل داشت.

زینب جان شرمنده ایم که بهای حسینی شدن ما بی حسین شدن تو بود و شرمنده تر آنکه تو بی حسین شدی ما حسینی نشدیم.