به گزارش حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره تکویر یا کُوِّرَت هشتاد و یکمین سوره قرآن است و در جزء سی ام آن قرار دارد. 

تکویر یعنی در هم پیچیده شدن و تاریک شدن؛ این نام از آیه اول سوره گرفته شده است.

سوره تکویر درباره نشانه‌های قیامت و دگرگونی‌های آن روز و همچنین عظمت قرآن و تاثیر آن سخن می‌گوید.

از آیات مشهور این سوره آیه هشتم و نهم است که درباره زنده به گور کردن دختران در زمان جاهلیت سخن می‌گوید و می‌پرسد این دختران به کدامین گناه کشته شده‌اند (بِأَیِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ).

در روایات آمده است اگر کسی سوره «إذا الشمسُ کُوِّرَت» را بخواند، خداوند او را از رسوایی در زمانی که نامه عملش گشوده می‌شود، حفظ می‌کند. همچنین این سوره برای بهبودی درد چشم و چشم آسیب دیده و در امان ماندن از خیانت دیگران مفید است.

فایل صوتی تلاوت سوره تکویر با صدای محمد اللیثی

متن سوره تکویر همراه با ترجمه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَ‌تْ ﴿١﴾

آنگاه که خورشید به هم درپیچد (۱)

وَ إِذَا النُّجُومُ انکَدَرَ‌تْ ﴿٢﴾

 و آنگه که ستارگان همى‌تیره شوند (۲)

وَ إِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَ‌تْ ﴿٣﴾

و آنگاه که کوه‌ها به رفتار آیند (۳)

وَ إِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿٤﴾

 وقتى شتران ماده و انها ده شوند (۴)

وَ إِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَ‌تْ ﴿٥﴾

 و آنگه که وحوش را همى‌گرد آرند (۵)

وَ إِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَ‌تْ ﴿٦﴾

 دریا‌ها آنگه که جوشان گردند (۶)

وَ إِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿٧﴾

 و آنگاه که جان‌ها به هم در پیوندند (۷)

وَ إِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿٨﴾

 پرسند چو زان دخترک زنده به‌گور (۸)

بِأَیِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ ﴿٩﴾

 به کدامین گناه کشته شده است؟ (۹)

وَ إِذَا الصُّحُفُ نُشِرَ‌تْ ﴿١٠﴾

 و آنگاه که نامه‌ها زهم بگشایند (۱۰)

وَ إِذَا السَّمَاءُ کُشِطَتْ ﴿١١﴾

 و آنگاه که آسمان زجا کنده شود (۱۱)

وَ إِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَ‌تْ ﴿١٢﴾

و آنگه که جحیم را برافروزانند (۱۲)

وَ إِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿١٣﴾

و آنگه که بهشت را فرا پیش آرند (۱۳)

عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَ‌تْ ﴿١٤﴾

 هر نفس بداند چه فراهم دیده (۱۴)

فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿١٥﴾

 نه، نه! سوگند به اختران گردان (۱۵)

الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿١٦﴾

کز دیده نهان شوند و از نو آیند (۱۶)

وَ اللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿١٧﴾

سوگند به شب، چون پشت گرداند (۱۷)

وَ الصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿١٨﴾

سوگند به صبح، چون دمیدن گیرد (۱۸)

إِنَّهُ لَقَوْلُ رَ‌سُولٍ کَرِ‌یمٍ ﴿١٩﴾

که قرآن سخن فرشته بزرگوارى است (۱۹)

ذِی قُوَّةٍ عِندَ ذِی الْعَرْ‌شِ مَکِینٍ ﴿٢٠﴾

نیرومند که پیش خداوند عرش، بلندپایگاه است (۲۰)

مُّطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ ﴿٢١﴾

در آنجا هم مطاع و هم امین است (۲۱)

وَ مَا صَاحِبُکُم بِمَجْنُونٍ ﴿٢٢﴾

و رفیق شما مجنون نیست (۲۲)

وَ لَقَدْ رَ‌آهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ ﴿٢٣﴾

 و قطعا آن فرشته وحى را در افق رخشان دیده (۲۳)

وَ مَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ ﴿٢٤﴾

 و او در امر غیب بخیل نیست (۲۴)

وَ مَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَّ‌جِیمٍ ﴿٢٥﴾

و قرآن نیست سخن دیو رجیم (۲۵)

فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ﴿٢٦﴾

 پس به کجا مى‌روید؟ (۲۶)

إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِّلْعَالَمِینَ ﴿٢٧﴾

این سخن بجز پندى براى عالمیان نیست (۲۷)

لِمَن شَاءَ مِنکُمْ أَن یَسْتَقِیمَ ﴿٢٨﴾

براى هر یک از شما که خواهد به راه راست رود (۲۸)

وَ مَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَن یَشَاءَ اللَّـهُ رَ‌بُّ الْعَالَمِینَ ﴿٢٩﴾

و تا خدا، پروردگار جهانها، نخواهدشما نیز نخواهید خواست (۲۹)

انتهای پیام/