به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره دخان چهل و چهارمین سوره قرآن است و در جزء بیست و پنجم آن قرار دارد.

در آیه دهم این سوره از عذابی به نام دخان (دود) برای کافران سخن گفته شده است.

سوره دخان، قرآن را نازل‌شده در شب قدر معرفی می‌کند و به کافران که در قرآن شک می‌کنند، هشدار عذاب می‌دهد. در این سوره همچنین داستان حضرت موسی (ع) و قوم بنی‌اسرائیل و قوم فرعون آمده است.

بر اساس حدیثی از پیامبر (ص)؛ هر کس سوره دخان را در شب جمعه بخواند، گناهانش آمرزیده خواهد شد. همچنین از امام صادق (ع) نقل شده است؛ هر کس سوره دخان را در نماز‌های واجب و مستحب بخواند، خداوند در روز قیامت او را همراه با مومنان محشور خواهد کرد و او را در سایه عرش خود قرار داده و در محاسبه اعمال بر او آسان خواهد گرفت و نامه عملش را به دست راستش خواهد داد.

فایل صوتی تلاوت آیات ۱ تا ۱۶ سوره دخان با صدای محمد حسین سعیدیان

متن آیاتی از سوره دخان همراه با ترجمه 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

حم ﴿١﴾ 

حاء میم (۱)

وَ الْکِتَابِ الْمُبِینِ ﴿٢﴾

سوگند به کتاب روشنگر (۲)

إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةٍ مُّبَارَ‌کَةٍ ۚ إِنَّا کُنَّا مُنذِرِ‌ینَ ﴿٣﴾

که ما آن را در شبى فرخنده نازل کردیم زیرا که ما هشداردهنده بودیم (۳)

فِیهَا یُفْرَ‌قُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِیمٍ ﴿٤﴾

در آن شب هر گونه کارى به نحوى استوار فیصله مى‌یابد (۴)

أَمْرً‌ا مِّنْ عِندِنَا ۚ إِنَّا کُنَّا مُرْ‌سِلِینَ ﴿٥﴾

این کارى است که از جانب ما صورت مى‌گیرد ما فرستنده پیامبران بودیم (۵)

رَ‌حْمَةً مِّن رَّ‌بِّکَ ۚ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿٦﴾

 و این رحمتى از پروردگار توست که او شنواى داناست (۶)

رَ‌بِّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْ‌ضِ وَ مَا بَیْنَهُمَا ۖ إِن کُنتُم مُّوقِنِینَ ﴿٧﴾

پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آن دو است اگر یقین دارید (۷)

لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ یُحْیِی وَ یُمِیتُ ۖ رَ‌بُّکُمْ وَ رَ‌بُّ آبَائِکُمُ الْأَوَّلِینَ ﴿٨﴾

 خدایى جز او نیست؛ او زندگى مى‌بخشد و مى‌میراند؛ پروردگار شما و پروردگار پدران شماست (۸)

بَلْ هُمْ فِی شَکٍّ یَلْعَبُونَ ﴿٩﴾

 ولى نه، آن‌ها به شک و شبهه خویش سرگرمند (۹)

فَارْ‌تَقِبْ یَوْمَ تَأْتِی السَّمَاءُ بِدُخَانٍ مُّبِینٍ ﴿١٠﴾

 پس در انتظار روزى باش که آسمان دودى نمایان برمى‌آورد (۱۰)

یَغْشَى النَّاسَ ۖ هَـٰذَا عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿١١﴾

که مردم را فرو مى‌گیرد؛ این است عذاب پر درد (۱۱)

رَّ‌بَّنَا اکْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ ﴿١٢﴾

 مى‌گویند: پروردگارا این عذاب را از ما دفع کن که ما ایمان داریم (۱۲)

أَنَّىٰ لَهُمُ الذِّکْرَ‌ىٰ وَ قَدْ جَاءَهُمْ رَ‌سُولٌ مُّبِینٌ ﴿١٣﴾

آنان را کجا جاى پندگرفتن باشد و حال آنکه به یقین براى آنان پیامبرى روشنگر آمده است (۱۳)

ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَ قَالُوا مُعَلَّمٌ مَّجْنُونٌ ﴿١٤﴾

 پس از او روى برتافتند و گفتند: تعلیم‌یافته‌اى دیوانه است (۱۴)

إِنَّا کَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِیلًا ۚ إِنَّکُمْ عَائِدُونَ ﴿١٥﴾

ما این عذاب را اندکى از شما برمى‌داریم ولى شما در حقیقت باز از سر مى‌گیرید (۱۵)

یَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْکُبْرَ‌ىٰ إِنَّا مُنتَقِمُونَ ﴿١٦﴾

روزى که دست به حمله مى‌زنیم همان حمله بزرگ آنگاه ما انتقام‌کشنده‌ایم (۱۶)

انتهای پیام/