محمد جواد قاسمی پاریزی گفت: امروزه استفاده از ساختار نانوکامپوزیت به علت خواص منحصر به فرد و کاربرد‌های متنوع در صنایع مخلتف به ویژه صنعت هوافضا بسیار مورد توجه قرار گرفته است.

 سازه‌های هوافضایی باید از نسبت استحکام به جرم بالاتری برخوردار باشند. این اجزا باید در حین سبک بودن بتواند نیرو‌های وارده را تحمل کنند. با توجه به شتاب و مانور‌های وسایل پرنده استفاده از مواد نانوکامپوزیتی به جای آلیاژ‌های فلزی مورد توجه قرار گرفته است.

 در این طرح تلاش شده که بتوان با رویکردی ساده به یک ساختاری در کامپوزیت‌ها دست یافت که بتوان خواص مکانیکی را تحت تاثیر قرار داد.

اولوین قدم در این مسیر به شیوه موفق آمیز روی یک قطعه کوچک آزمایشگاهی انجام شد، می‌توان در گام‌های بعدی علاوه بر اجرا در کاربرد‌های نیم صنعتی، دیگر خواص را نیز مورد بررسی قرار داد. به طور کلی با توجه به افقی که در این مسیر متصور هستیم، می‌توانیم در ادامه در راستای ارتقا کاربرد‌های نانوکامپوزیت‌ها با توجه به امکانات موجود گام‌های اساسی تری برداشت.

وی با بیان اینکه ابتدا این طرح در نمونه‌های کوچک اجرا شد، گفت: با توجه به نیاز صنعت در استفاده از کامپوزیت‌ها بدلیل خواص شان، می‌توان از این ایده به جهت بهبود دیگر خواص نیز استفاده کرد. در ساخت این محصول از مواد ارگانیک استفاده شده و عدم کاربرد روش شیمیایی از مزیت پروژه به شمار می‌رود.

از کاربرد‌های این پروژه، می‌توان به صنایعی اشاره کرد که از کامپوزیت‌ها برای سبک سازی و افزایش استحکام بهره می‌برند. از جمله این صنایع، صنعت هوافضا است که این مواد مورد توجه سازندگان و محققین وسایل پرنده قرار گرفته است.

قاسمی پاریزی افزود: از مزیت‌های رقابتی این طرح می‌توان به زمان کم در اجرا، ارزان بودن مواد اولیه و بازدهی بالا در جهت افزایش خواص مکانیکی کامپوزیت‌ها بدون استفاده از روش‌های شیمیایی نام برد.