مقاله جدیدی که در ژورنال پزشکی نیوانگلند منتشر شده است، بینش‌هایی را درباره اولین پیوند قلب خوک به انسان که با شکست مواجه شد ،  در جهان ارائه کرده است .این عمل پیوند در اوایل سال میلادی جاری انجام شد.

محققان گزارش دادند که بیمار تقریباً دو ماه پس از عمل به طور غیرمنتظره فوت کرده است و علت دقیق مرگ هنوز مشخص نیست.

در آغاز سال ۲۰۲۲، جراحان در ایالات متحده یک روش تاریخی را انجام دادند و برای اولین بار قلب خوک اصلاح شده ژنتیکی را به انسان پیوند زدند. این روش بسیار آزمایشی توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) تحت مقررات استفاده دلسوزانه مجاز شد. این بیمار، مردی ۵۰ ساله با بیماری قلبی پایانی، آنقدر ناخوشایند بود که واجد شرایط پیوند قلب معمولی نبود.

این روش در ابتدا موفقیت آمیز بود و طی چند روز پس از پیوند، ارتباط بیمار با دستگاه بای پس قلب و ریه که قبلاً او را زنده نگه می‌داشت، قطع شد.
او توانبخشی فیزیکی را آغاز کرد و برای چند هفته علائم چشمگیر بهبودی را نشان داد. بارتلی گریفیث، جراح مجری پروژه برجسته، توضیح داد: ما به طرز باورنکردنی از پیشرفت او خوشحال شدیم.

برای حدود هفت هفته، پیوند به خوبی عمل کرد و بیمار هیچ نشانه‌ای از رد عضو را نشان نداد. متأسفانه، حدود روز ۴۹ قلب پیوند شده شروع به نشان دادن علائم نارسایی کرد و در عرض دو هفته بیمار فوت کرد.

به طور رسمی، علت مرگ نارسایی قلبی بود، اما این اندام به دلیل رد شدن از کار نیفتاد. پس از کالبد شکافی قلب، محققان دریافتند که قلب خوک پیوندی باعث ضخیم شدن چشمگیر دیواره‌های بطن شده است. گریفیث گفت: یافته‌های ما در کالبد شکافی شواهدی مبنی بر رد شدن نشان ندادند. در عوض، ما شاهد ضخیم شدن و بعداً سفت شدن عضله قلب بودیم که منجر به نارسایی قلبی دیاستولیک شد، به این معنی که عضله قلب قادر به شل شدن و پر کردن قلب از خون آنطور که باید باشد نبود. این رفتار بافتی با آنچه که معمولاً هنگام پس زدن اندام مشاهده می‌شود، سازگار نیست.

در این مرحله دقیقاً مشخص نیست که چه مکانیسمی باعث آسیب این اندام خاص شده است. چند ماه پیش فاش شد که قلب خوک پیوندی حاوی آثاری از ویروسی به نام سیتومگالوویروس خوک بود. این فرضیه وجود داشت که این ویروس می‌تواند با تحریک یک پاسخ ایمنی که متعاقباً منجر به آسیب بافت قلب می‌شود، در از کار افتادن اندام نقش داشته باشد.

با این حال، گزارش جدید این فرضیه را زیر سوال می‌برد و هیچ اثری از انتشار ویروس فراتر از قلب خوک به سایر اندام‌ها پیدا نمی‌کند. هنوز ممکن است ویروس نهفته در قلب خوک در آسیب بافتی نقش داشته باشد، اما محققان پیشنهاد می‌گویند این فرضیه به بررسی بیشتر نیاز دارد.

وجود این ویروس خوک در بافت قلب پیوند شده هنوز یک نگرانی اصلی برای محققان است، زیرا آزمایش‌های قابل توجهی قبل از استفاده از این اندام انجام شده است.

خود خوک اهدایی نیز در یک مرکز امن که برای جلوگیری از عفونت سیتومگالوویروس خوک طراحی شده بود، بزرگ شد.

محمد محی الدین، یکی از رهبران این تحقیق، گفت که تدابیر حفاظتی در آینده برای جلوگیری از آلوده کردن خوک‌هایی که برای پیوند انسان پرورش یافته‌اند توسط این ویروس بهبود خواهد یافت. محی الدین گفت: ما این اتفاق را یک تجربه یادگیری مهم می‌دانیم. با دانستن آنچه اکنون می‌دانیم، برخی از شیوه‌ها و تکنیک‌های خود را در آینده تغییر خواهیم داد.

در نهایت، این روش تاریخی تنها اولین گام در یک سفر طولانی به سوی پیوند موفق خارجی است. ای. آلبرت ریس، رئیس دانشکده پزشکی دانشگاه مریلند، شجاعت بیمار، دیوید بنت را عامل اساسی برای پیشرفت این رشته به امید نجات جان‌های بیشتر در آینده می‌داند.

ریس گفت: تیم تحقیقاتی اطلاعات حیاتی را برای جامعه تحقیقاتی پیوند بیگانه ارائه خواهد کرد و نقشی اساسی در پیشبرد این زمینه ایفا خواهد کرد. من به دستاورد‌های پزشکی تاریخی که توسط این رهبران در حوزه کاری خود به دست آمده افتخار می‌کنم و امیدوارم این اولین قدم‌های شجاعانه، از جمله شجاعت آقای بنت، به راه‌حلی طولانی‌مدت منجر شود که در آن هیچ بیماری در انتظار پیوند عضو نخواهد مرد.

این گزارش در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شده است.

منبع: سایت نیواطلس منتشره از دانشکده پزشکی دانشگاه مریلند