محققان لباسی طراحی کرده اند که می تواند ماهیچه های بدن را تقویت کند.

محققان ETH زوریخ یک عضله نساجی سبک وزن و پوشیدنی ساخته‌اند که از حسگر‌های تعبیه‌شده در پارچه آن برای تشخیص اهداف حرکت کاربر استفاده می‌کند و در صورت نیاز نیروی اضافی را پیاده می‌کند. آزمایشات اولیه افزایش قابل توجهی در استقامت نشان می‌دهد.

در جایی که اسکلت‌های بیرونی نیرومند هم به‌عنوان عضله و هم استخوان عمل می‌کنند و نیرو و همچنین حمایت ساختاری را فراهم می‌کنند، عضله‌های بیرونی از ساختار خود بدن استفاده می‌کنند و به سادگی با نیروی اضافی وارد بدن می‌شوند.
در نتیجه، آن‌ها بسیار سبک‌تر و حجم‌تر هستند، اما در میزان نیرویی که می‌توانند وارد کنند نیز محدود هستند، زیرا استخوان‌ها و مفاصل انسان تنها می‌توانند این مقدار را تحمل کنند.

این مایوشرت "Myoshirt" از ETH Zurich به عنوان یک جلیقه طراحی شده است که دارای سرآستین‌هایی برای بازو و ساعد است. حسگر‌های موجود در پارچه داده‌ها را در مورد تکانه‌های کنترل ماهیچه‌ای به یک جعبه کنترل می‌خورند، که اطلاعات را در زمان واقعی پردازش می‌کند و تصمیم می‌گیرد چه زمانی ماهیچه‌های مصنوعی را فعال کند، که کابل‌های کوتاه Dyneema هستند که به موازات عضلات خود پوشنده قرار دارند.

با کوتاه کردن کابل‌ها در حین انقباض ماهیچه ها، Myoshirt می‌تواند به حرکات شما به روشی ظریف، محتاطانه، بصری و قابل تنظیم کمک کند.

تیم ETH Myoshirt را به ویژه برای افزایش قدرت و استقامت افراد با تحرک محدود یا رو به کاهش توسعه داد و آزمایش کوچکی را انجام داد و این دستگاه را روی ۱۰ نفر بدون هیچ گونه نقص فیزیکی و یکی مبتلا به دیستروفی عضلانی و دیگری با آسیب نخاعی قرار داد.

در یک آزمایش استقامت، که افراد را ملزم می‌کرد بازو‌ها و یک شی را بلند کرده و آن‌ها را بالا نگه دارند، افراد سالم می‌توانستند با عضله بیرونی فعال نسبت به وضعیت بدون این مایوشرت وضعیت را برای یک سوم بیشتر نگه دارند.
نتایج برای دو مورد دیگر حتی بهتر بود. بیمار MD حدود ۶۰ درصد افزایش استقامت داشت و بیمار با آسیب نخاعی جهش استقامتی بالایی را مشاهده کرد.

قبل از اینکه این محصول برای تبدیل شدن به یک محصول تجاری آماده شود، تیم می‌گوید باید کوچک‌تر و ساده‌تر شود تا بهتر زیر لباس قرار گیرد و ترجیحاً با کاهش وزن - جعبه کنترل و تنظیم موتور محرک در حال حاضر وزن ترکیبی ۴ کیلوگرم است.

به این ترتیب، در حال حاضر فقط برای افرادی که با ویلچر رفت و آمد می‌کنند، واقعا مناسب است.در حال حاضر، تیم بر روی یک حرکت عضلانی متمرکز است: افزایش فعالیت عضلات شانه زمانی که کاربران دست‌های خود را بلند می‌کنند، اگرچه به عنوان یک مفهوم می‌تواند به وضوح با تعدادی از گروه‌های عضلانی دیگر کار کند.

این تحقیق در مجله Nature Machine Intelligence قابل دسترسی است.


منبع: سایت نیواطلس

اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
نظرات کاربران
انتشار یافته: ۲
در انتظار بررسی: ۰
United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland
ناشناس
۰۳:۲۷ ۰۸ تير ۱۴۰۱
مرگ بر آمریکای کافر مرگ بر اروپای کافر
Iran (Islamic Republic of)
7891
۰۸:۳۹ ۰۷ تير ۱۴۰۱
ای خاک هر دو عالم بر سر محققان. اخر ز نیرو بود مرد را راستی. ز سستی پلو باشد و ماستی. اون از دیپلماسی مجازی این هم از زور بازوی مجازی. مثل اختراع بیت کوین مجازی . فقط و فقط در فضای قضای حاجت این محققان نمیتوانند اختراعی به ثبت برسانند. انسانیت را به سخره گرفته اند این محققان. این خبر به فدراسیون ورزش نرسد که اگر رسید وزیر ورزش و جوانان تقاضای واردات این دستگاه را میدهد و ما هی هندوانه بکاریم و بفرستیم با کشتی تا برایمان مثل ایرفلو از این دستگاه ها بفرستند که جهان پهلوانانی به بازار رمز ورزشها ارایه کنیم که رستم دستان در ان حیران بماند و انگشت تحیر بخاید. یک خبر مانده که پخش نکرده باشید. انهم اینکه چگونه محققان توانستند دستگاهی اختراع کنند که فضانورد در اسمان قضای حاجت کند و با مدفوع بجامانده برای خودش بیسکوییت تولید کند و بخورد تا تواند به بازوی خویش. گلاب به رویتان البته.
آخرین اخبار