پس از توقف ضربان قلب، عرضه اکسیژن و سایر مواد مغذی به اندام‌ها قطع می‌شود و در عرض چند دقیقه مرگ سلولی و آسیب بافت آغاز می‌شود که معمولاً تصور می‌شود تا حد زیادی غیرقابل برگشت است.به این ترتیب، اندام‌ها اغلب برای پیوند خیلی سریع تحلیل می‌روند که منجر به کمبود در سراسر جهان می‌شود.

روش‌هایی برای حفظ اندام‌های فردی وجود دارد، اما هدف نهایی بازگرداندن گردش خون به کل بدن و نجات همه اندام‌ها به یکباره است.

اکنون محققان در انجام این کار به پیشرفتی دست یافته اند.آن‌ها با سیستمی به نام BrainEx شروع کردند که در سال ۲۰۱۹ با بازگرداندن برخی از عملکرد‌های مغز به خوک‌ها تا چهار ساعت پس از مرگ عمل می‌کند.

سیستم جدید که OrganEx نام دارد، اساساً نسخه‌ای کوچک شده از آن فناوری است. این دستگاه به سیستم گردش خون طبیعی حیوان متصل است و از طریق مایعی که به طور خاص طراحی شده برای مقابله با عدم تعادل متابولیک و الکترولیتی که پس از توقف جریان خون ایجاد می‌شود، پمپ می‌کند.

تیم این سیستم را روی خوک‌ها آزمایش کرد و آن را با یک فناوری بازگرداندن گردش خون موجود به نام سیستم اکسیژن‌رسانی غشایی خارج بدنی (ECMO) مقایسه کرد.این‌ها یک ساعت پس از ایست قلبی به خوک‌ها متصل شدند و سپس شش ساعت گردش خون با مایع ترمیم کننده انجام شد.

مقایسه بافت‌های تیمار شده با سیستم ECMO موجود (ستون چپ) و سیستم OrganEx جدید (ستون سمت راست)گروهی که درمان OrganEx را دریافت کردند، یکپارچگی بافتی بسیار بالاتری را نشان دادند و مرگ سلولی، خونریزی و تورم بافت را کاهش دادند. حتی بهتر از آن، برخی از فرآیند‌های مولکولی و سلولی کلیدی در چندین اندام خوک‌های OrganEx، از جمله قلب، مغز، کبد و کلیه‌ها بازسازی شدند.

الگو‌های بیان ژن نشان می‌دهد که حتی برخی از فرآیند‌های ترمیم در بدن اتفاق می‌افتد.

زوونیمیر گفت: در زیر میکروسکوپ، تشخیص تفاوت بین یک عضو سالم و عضوی که پس از مرگ با فناوری OrganEx درمان شده بود دشوار بود.هیچ فعالیت الکتریکی مغز مرتبط با عملکرد طبیعی مغز در طول این روش شناسایی نشد.

بدن پستانداران می‌تواند به مراتب بهتر از آنچه قبلاً تصور می‌شد، پس از وقفه در جریان خون بهبود یابد.در حالی که هنوز کار‌های بیشتری برای بررسی این تکنیک وجود دارد، OrganEx می‌تواند به نجات اعضای بیشتری برای پیوند کمک کند، یا منجر به درمان‌های جدیدی برای بهبودی از حملات قلبی یا سکته شود.

این تحقیق در مجله Nature منتشر شده است.

منبع: سایت نیواطلس منتشره از دانشگاه ییل