مگس‌های میوه از بسیاری جهات با ما تفاوت دارند، از جمله این که نمی‌توانند چشمان خود را نسبت به بقیه سر خود حرکت دهند.

با این حال، این مشکلی نیست، زیرا تحقیقات جدید نشان می‌دهد که آن‌ها شبکیه چشم خود را در چشمان بی حرکت خود حرکت می‌دهند.

مگس‌های میوه در واقع اولین حیواناتی نیستند که از استراتژی حرکت شبکیه استفاده می‌کنند.

قبلاً عنکبوت‌هایی مشاهده شده بودند که این کار را انجام می‌دادند.

دانشمندان با استفاده از یک مولکول فلورسنت که به فیبر‌های عضلانی متصل می‌شود، در ابتدا کشف کردند که مگس‌های میوه در واقع دارای دو ماهیچه هستند که به هر یک از شبکیه چشم خود متصل هستند، این ماهیچه‌ها به شبکیه اجازه می‌دهند هم به جلو و هم به سمت عقب و هم بالا و پایین حرکت کند.

هنگامی که مگس‌ها در مقابل یک صفحه LED پانوراما با سر‌های بی حرکت قرار گرفتند، مشخص شد که آن‌ها شبکیه چشم خود را حرکت می‌دهند تا الگو‌های متحرکی را که روی صفحه نمایش داده می‌شود دنبال کنند.

حرکات چشم فقط برای دنبال کردن عمل استفاده نمی‌شود. هنگامی که ما در حال مشاهده اشیاء ثابت هستیم، چشمانمان همچنان حرکات غیرارادی کوچکی را انجام می‌دهد که به عنوان میکرو ساکاد شناخته می‌شوند.

این‌ها نورون‌های بینایی ما را از سازگاری با محرک‌های بینایی باز می‌دارند، بنابراین چشم‌های ما همچنان آنچه را که به آن نگاه می‌کنیم می‌بیند.

در غیر این صورت، تصویر درک شده ما از شیء شروع به محو شدن می‌کرد تا زمانی که تلاشی آگاهانه برای حرکت دادن چشمانمان انجام می‌دادیم.

هنگامی که مگس‌ها با صحنه‌های ثابتی روبرو شدند، شبکیه چشم آن‌ها نیز حرکات کوچکی شبیه میکروساکاد انجام می‌داد.
اعتقاد بر این است، همراه با هدفی که میکروساکاد‌ها در انسان و سایر حیوانات انجام می‌دهند، حرکات شبکیه مگس‌ها نیز ممکن است به بهبود وضوح بینایی آن‌ها کمک کند.

در حالی که ما تقریباً ۱۵۰ میلیون نورون گیرنده نوری در هر چشم داریم، مگس میوه تنها حدود ۶۰۰۰ نورون دارد.

علاوه بر این، شبکیه متحرک حشرات ممکن است به آن‌ها اجازه انجام کاری را بدهد که ما نمی‌توانیم.

هنگامی که مگس‌ها روی دستگاهی شبیه تردمیل با شکاف‌های کوچک در سطح راه رفتن نگه داشته می‌شدند، شبکیه‌های آن‌ها در لحظه عبور از شکاف‌ها به سمت یکدیگر حرکت می‌کردند، که به راحتی می‌توانستند انجام دهند.

هنگامی که آزمایش مشابهی روی مگس‌هایی انجام شد که طوری طراحی شده بودند که شبکیه‌های آهسته تری داشته باشند، حشرات در عبور از شکاف‌ها مشکل بیشتری داشتند.

این مطلب نشان می‌دهد که مگس‌های میوه با جاروکردن شبکیه‌هایشان در کنار هم می‌توانند فاصله شکاف‌هایی را که به آن‌ها نزدیک می‌شوند، در بینایی تصمیم بگیرند.

محقق فنک می‌گوید: بسیار جالب است که مگس‌های میوه شبکیه چشم خود را حرکت می‌دهند، زیرا نشان می‌دهد که هنوز مجموعه‌ای از ویژگی‌های دیگر وجود دارد که هنوز کشف نشده‌اند که سیستم بینایی از آن‌ها برای کمک به جمع‌آوری و پردازش اطلاعات استفاده می‌کند.

دانشمندان بر این باورند که یافته‌های آن‌ها حتی ممکن است منجر به درک بهتر اختلالات شناختی انسان شود که در آن حرکات چشم مختل می‌شود، مانند اوتیسم و ​​اسکیزوفرنی.

مقاله‌ای در مورد این تحقیق اخیراً در مجله Nature منتشر شده است.

منبع: سایت نیواطلس منتشره از دانشگاه راکفلر