محققان مؤسسه آلرژی و بیماری‌های عفونی آمریکا (NIAID) مانع اصلی برای درک بهتر mpox (آبله میمون سابق) را حذف کرده‌اند.

آن‌ها یک مدل موشی از این بیماری را توسعه دادند و از آن برای نشان دادن تفاوت‌های واضح بین گروه‌های ژنتیکی mpox استفاده کردند.

این تحقیق که در مجموعه مقالات آکادمی علوم منتشر شده، توسط برنارد ماس مهندس ژنتیک آزمایشگاه بیماری‌های ویروسی NIAID مدیریت شده است.

از لحاظ تاریخچه‌ای mpox بیماری شبیه آبله، فقط گاهی اوقات از جوندگان به افراد منتقل می‌شد و عمدتاً در چندین کشور آفریقایی مشاهده شد.

در واقع Mpox به ندرت از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود.

این الگو در سال ۲۰۲۲ با شیوعی که در آن انتقال mpox از فرد به فرد در بیش از ۱۰۰ مکان در سراسر جهان رخ داد تغییر کرد.

تا به امروز بیش از ۸۰۰۰۰ مورد mpox تشخیص داده شده است.

توالی یابی ژنوم نشان داد که سویه عامل شیوع فعلی، دسته IIb، با دو دسته تاریخی متفاوت است.

طبق تحقیقات، دسته I میزان مرگ و میر ۱۰% دارد و دسته IIa میزان مرگ و میر کمتر از ۱% دارد.

مرگ و میر ناشی از دسته IIb MPXV کمتر از هر یک از دسته‌های تاریخی است.

موش‌های آزمایشگاهی هم خون استاندارد به عفونت MPXV مقاوم هستند و عدم وجود یک مدل حیوانی کوچک از mpox مطالعه تفاوت‌های ژنتیکی نسبت به تفاوت‌های مشاهده‌شده در بیماری‌زایی را دشوار کرده است.

دکتر ماس و همکارانش سویه‌ای از موش آزمایشگاهی را شناسایی کردند و تشخیص دادند که این موش‌ها می‌توانند به MPXV آلوده شوند.

همانند انسان دسته I در موش‌های CAST بدخیم‌ترین بود، پس از آن دسته IIa و سپس دسته IIb جز بدخیم‌ها قرار گرفتند.

به طور غیرمنتظره‌ای ویروس دسته IIb در موش‌ها ۱۰۰ برابر کمتر از ویروس دسته IIa بدخیم بود و منجر به تکثیر ویروسی بسیار کم و شدت بسیار کمتر از هر یک از دسته‌های تاریخی شد.

با وجود قرار گرفتن در معرض دوز‌های بسیار زیاد ویروس، هیچ موشی بر اثر عفونت دسته IIb از بین نرفت.

محققان نتیجه می‌گیرند که دسته IIb در حال تکامل کاهش شدت یا سازگاری با گونه‌های دیگر است.

منبع: سایت مدیکال اکسپرس