همه ما از کودکی داستان‌ها شنیده‌ایم و کارتون‌های زیادی دیده‌ایم که حیوانات، شخصیت‌های اصلی آن را تشکیل می‌دادند. در این داستان‌ها معمولا برخی حیوانات یک ویژگی خاص  داشتند و این موضوع  شاید باعث شد تا باورهای اشتباهی در ذهن ما شکل بگیرد.

ما باید به این نکته توجه کنیم که باورهای رایج اما نادرست زیادی وجود دارند که ما آن‌ها را شنیده و با آن‌ها بزرگ شده‌ایم اما این امر دلیل بر درست بودن این باورها نیست در نتیجه باید با مطالعه و تلاش برای کسب دانش بیشتر این باورهای اشتباه را جایگزین اطلاعات درست کنیم.

۱- خطوط روی بدن همه ی گورخرها یک شکل است

مانند ما انسان ها که هر کدام اثر انگشت منحصر به خودمان را داریم، خطوط روی بدن هر گورخری هم منحصر به او است، بنابراین هیچ دو گورخری را پیدا نمی کنید که دقیقاً یک شکل باشند. پوست سیاه و سفید آن ها خطای دیدی برای گیج کردن و ترساندن دشمنان کلیدی شان است: حیوانات شکارچی و حشرات مزاحمی مانند مگس های تسه تسه یا خرمگس ها.

۲- خفاش ها کورند

بیشتربخوانید

• باورهای غلطی که بهتراست آن‌ها را کنار بگذاریم

باور رایج نادرست درباره ی کور بودن خفاش ها از تصوری قدیمی درباره ی ضعیف بودن قدرت دید آن ها نشأت می گیرد. در گذشته مردم به دلیل شکل نامتعارف پرواز کردن خفاش ها تصور می کردند این موجودات کورند.

گرچه بسیاری از خفاش ها از شیوه ی پژواک یابی برای مسیریابی استفاده می کنند، اما همه ی آن ها از بینایی برخوردارند.

۳- لاک ِ لاک پشت ها خانه ی آن ها است و هر زمان که بخواهند می توانند آن را ترک کنند

در کارتون ها زیاد دیده ایم که لاک پشت ها هر زمان که می خواستند می توانستند از لاک خود خارج شوند، گویی که لاک آن ها نه جزئی از بدن شان، بلکه صرفاً خانه ای متحرک برای آن ها است. اما حقیقت این است که زندگی لاک پشت ها درون لاک شان مانند زندگی ما انسان ها درون پوست مان است. لاک ِ لاک پشت ها یک فضای خالی جداگانه نیست که حکم یک لباس را برای آن ها داشته باشد. درست است که لاک پشت ما می توانند سر و دست و پای خود را درون لاک شان فرو ببرند، اما لاک یکی از اجزای جدایی ناپذیر از آناتومی آن ها است. لاک ِ لاک پشت ها به استخوان های اسکلت شان جوش خورده و زندگی بدون برایشان ممکن نیست.

۴- شترمرغ ها برای پنهان کردن خود از حیوانات شکارچی، سرشان را در ماسه فرو می کنند

شترمرغ ها در هنگام خطر سرشان را در ماسه فرو نمی کنند. در حقیقت، آن ها اصلاً سرشان را در ماسه فرو نمی کنند.

این پرندگان قدرت پرواز ندارند تا لانه ی خود را روی درخت بسازند، به همین دلیل چاله های بزرگی در ماسه حفر می کنند و از تخم های خود در آن ها مراقبت می کنند.

آن ها روش های دیگری برای فرار از خطر دارند. شترمرغ ها در هنگام مواجهه با یک تهدید، ناگهان خود را روی ماسه ها می اندازند و بی حرکت می مانند و در حقیقت وانمود می کنند زنده نیستند.

۵- ماهی گلی ها بیشتر از یک ثانیه نمی توانند چیزی را به خاطر بسپارند

اگر بسیاری از اوقات برای توجیه فراموش کاری خود می گویید که حافظه تان مثل ماهی گلی است، باید بدانید که تحقیقات متعدد ثابت کرده ماهی گلی ها می توانند دست کم تا چندین ماه چیزها را به خاطر بسپارند.

۶- گربه ها و سگ ها کور رنگ اند

قدرت تشخیص رنگ گربه ها و سگ ها بسیار بهتر از چیزی است که ما تصور می کنیم.این باور نادرست احتمالاً شکل غلو شده ی این حقیقت است که درک حیوانات از رنگ با انسان ها متفاوت است. تحقیقات نشان داده هم سگ ها و هم گربه ها می توانند رنگ های سبز و آبی را ببینند.

آن ها همچنین در مقایسه با ما انسان ها سلول های تشخیص نور بیشتری در چشمان خود دارند. این بدان معنی است که گربه ها و سگ ها در فضاهای کم نور دید بسیار بهتری دارند. سلول های تشخیص نور در چشمان سگ ها کمتر است. به همین دلیل دانشمندان معتقدند قدرت تشخیص سگ ها یک هفتم انسان ها است.

۷- کوسه ها تنها حین شنا می توانند نفس بکشند و زنده بمانند

بر اساس باور رایج، کوسه ها تنها حین حرکت می توانند نفس بکشند، چون شنا کردن به آن ها کمک می کند آب را از روی آبشش های خود عبور دهند. گرچه بسیاری از گونه های کوسه اینگونه هستند، اما بسیاری از انواع کوسه هم مانند کوسه های پرستار کف زی برای عبور دادن آب مملوء از اکسیژن از روی آبشش های خود نیازی به شنا کردن ندارند.

با این حال، همه ی انواع کوسه فاقد کیسه هوا هستند (یک اندام داخلی و کیسه ای شکل در بدن برخی گونه های ماهی که درون آن پر از نوعی گاز است و ماهی ها به وسیله ی آن بدون صرف انرژی اضافی تعادل خود را در عمق های مختلف آب حفظ می کند). بنابراین اگر دست از شنا بردارند، احتمالاً به عمق دریا فرو می روند.

۸- اگر انسانی به جوجه های یک پرنده دست بزند، مادرشان آن ها را رها می کند

پرندگان والد جوجه های خود را از بوی آن ها نمی شناسند. بنابراین این باور صحت ندارد.

۹- اگر به قورباغه یا وزغی دست بزنید، زگیل می زنید

این باور قدیمی احتمالاً به این دلیل به وجود آمده که قورباغه ها و وزغ ها برآمدگی هایی روی پوست خود دارند. این برآمدگی شاید یادآور زگیل باشند اما تنها چند غده هستند که هیچ ماده ای که باعث زگیل در انسان شود ترشح نمی کنند. هیچ دوزیستی وجود ندارد که بتواند به شما زگیل منتقل کند اما با دست دادن با انسان های دیگر شاید این اتفاق برایتان رخ دهد.

منبع: روزیاتو