وال استریت ژورنال از ۱۵۰۲ بزرگسال آمریکایی پرسید که آیا رویای آمریکایی هنوز وجود دارد؟ و تنها یک سوم پاسخ دهندگان پاسخ آری به آن دادند. این درحالی است که در سال ۲۰۱۲، پاسخ نیمی از پاسخ دهندگان آری بود.

براساس گزارش المیادین، این نظرسنجی که توسط وال استریت ژورنال و با همکاری مرکز تحقیقات اقتصادی ملی آمریکا در ماه گذشته انجام شد، نشان داد شکافی آشکار بین خواسته‌های مردم و انتظارات آنها بوجود آمده است.

نتایج برای نسل‌های جوان‌تر که قادر به خرید خانه نیستند و نرخ‌های بهره بالا و بدهی‌های دانشجویی بر دوش آن‌ها است، واقعی‌تر بود. ۸۹ درصد از پاسخ دهندگان گفتند که داشتن خانه ضروری یا مهم در چشم انداز آنها برای آینده است، اما اکنون قادر به خرید آن نیستند، در حالی که تنها ۱۰ درصد گفتند که داشتن خانه آسان یا تا حدودی آسان است. به همین ترتیب، ۹۶ درصد و ۹۵ درصد از مردم امنیت مالی و یک بازنشستگی راحت را ضروری یا مهم توصیف کردند، اما تنها ۹ درصد و ۸ درصد دستیابی به آنها را آسان یا تا حدودی آسان  ارزیابی کردند.

این روزنامه اعلام کرد: هزینه انرژی در برخی خانواده‌ها دو برابر شده و به بیش از ۲۰۰۰ دلار در ماه رسیده است و قیمت مواد غذایی، بیمه و سایر قبوض برای یک خانواده ۶ نفره در حال حاضر افزایش یافته است. مرد خانواده‌ای که روزنامه با او مصاحبه کرد، دولت آمریکا را مسئول این کار دانست و گفت: ما رویای آمریکایی را دیدیم که اکنون به کابوس آمریکایی تبدیل شده است.

وال استریت ژورنال تایید کرد که بر اساس تجزیه و تحلیل داده‌های نظرسنجی تامین مالی مصرف کننده، که توسط اسکات وینشیپ در موسسه امریکن اینترپرایز انجام شده است، شاخص نابرابری ثروت افزایش یافته است. این روزنامه افزود که دارایی خالص معمولی ۱۰ درصد ثروتمندترین خانوارها، در سال ۱۹۸۹  کمی کمتر از ۱۵ برابر کل دارایی خالص کل آمریکایی ها  بود، در حالی که این رقم در سال ۲۰۲۲ به حدود ۲۰ برابر رسید.

وینشیپ گفت که میانگین ثروت حتی پس از تعدیل تورم، بیش از دو برابر سال ۱۹۸۹ است. او گفت: اقتصاد برای برخی از مردم، از جمله سرمایه‌گذاران و بسیاری که در زمانی که نرخ‌های بهره پایین بود، خانه خریدند، خوب کار می‌کند. بسیاری برای رسیدن به اهداف خود در مورد مالکیت خانه تلاش می‌کنند. بر اساس تحقیقات انجام شده توسط شرکت خدمات املاک تجاری CBRE، با وجود افزایش قابل توجه اجاره بها، داشتن یک خانه ۴۷ درصد گرانتر از اجاره آن به مدت ۱۲ ماه است.

در سال‌های اخیر، گروهی از سازمان‌های مختلف اصطلاح «رویای آمریکایی» را به عنوان یک هدف ملی مورد مطالعه قرار داده‌اند. نتایج این مطالعات نشان داد که بعد از دهه ۱۹۹۰ تا آغاز هزاره دوم، دوره‌ای که با شکوفایی ثروت آمریکا مشخص می‌شود، تعداد فزاینده‌ای از مردم اعتراف کردند که اعتماد خود را به  رویای آمریکایی از دست داده اند.

این رویا که توسط جیمز تراسلو آدامز، تاریخ‌نگار آمریکایی در سال ۱۹۳۱ بیان شد، به آمریکایی‌ها امید و احساس توانایی آنها برای دستیابی به زندگی بهتر، غنی‌تر و شادتر  می‌داد. ایده رویا در جمله دوم اعلامیه استقلال آمریکا نیز تثبیت شد، که شعار می‌دهد همه انسان‌ها برابر آفریده شده‌اند و از حقوق غیرقابل انصراف خاصی برخوردارند که شامل زندگی، آزادی و تلاش برای خوشبختی می‌شود.

وال استریت ژورنال در پایان نوشت که آدامز معتقد بود که رویای آمریکایی  به ایجاد یک تجربه منسجم آمریکایی کمک کرده است، در حالی که برخی او را به خاطر انتظارات پیچیده خود سرزنش می‌کنند. وجود رویا به اکثر اقلیت‌های قومی و شهروندان طبقه پایین در طول تاریخ کمک نکرد تا به برابری و نفوذ اجتماعی بیشتری دست یابند، بلکه برعکس، برخی آن را کابوس می‌دانستند چراکه ساختار ثروت در آمریکا را ایده کثرت گرایی طبقاتی، به نفع گروه‌هایی با موقعیت‌های معتبر حمایت می‌کند.

مترجم: مینا عظیمی