با آغاز ماه م حر م و ایام عزاداری حضرت سیدالشهدا (ع) مردم جای جای ایران به شیوههای مختلف به سوگ امام حسین (ع) و یاران با وفایش مینشینند و با آیینهایی که از پشتوانه مذهبی، فرهنگی و صبغه تاریخی خاصی برخوردار هستند، عزاداری شهدای کربلا را برپا میکنند. آیینهای سنتی عاشورایی روایتگر عاشقانهای حزنانگیز از مردمان ایران است. آیینهای محلی م حر م و عاشورا به فراخور فرهنگ و شیوههای مرسوم هر منطقه و استان متفاوت است اگرچه عزاداری و به سوگ نشینی شهیدان کربلا وجه اشتراک تمامی این آیینها است. یکی از این آیینهای مذهبی و سنتی، مراسم تعزیه خوانی وقایع کربلا میباشد که هر روز در تمامی محلههای شهرستان لامرد استان فارس برگزار میگردد.
پس از آنکه حر ّ راه امام(ع) را به بازگشت به مدینه سد کرد، امام حسین(ع) به حر فرمود: "مادرت به عزایت بنشیند! چه می خواهی؟" حر گفت: "اگر جز شما هر یک از اعراب در این حال با من چنین سخنی می گفت پاسخش را می دادم! اما به خدا قسم که نمی توانم نام مادر شما را جز به نیکی ببرم."
به مناسبت فرا رسیدن روز جهانی کودک، خانه فرهنگ حر ویژه برنامه «کودکان نویسنده» را پنجشنبه 17مهر ماه ساعت 10 در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برگزار می کند.
کد خبر: ۵۰۰۴۷۰۶ تاریخ انتشار : ۱۳۹۳/۰۷/۱۷
خانهفرهنگ حر با همکاری خانهفرهنگ ابوسعید برگزار میکند؛
نمایشگاه عکس "وقایع نگاری مصور انقلاب" با هنرمندی ابوالقاسم حاج محمدی به همت خانه فرهنگ حر و با همکاری خانه فرهنگ ابوسعید شنبه 15شهریور ساعت 17 گشایش می یابد.
جنگى كه در صبح عاشورا آغاز شد، جنگى بود بسيار نابرابر، هم از نظر تعداد نفرات و هم از نظر ادوات و ابزار جنگى، و هم از نظر اكمالات و پشتيبانى، در اين نبرد امام و يارانش در محاصره مطلق قرار داشتند دشمن مى خواست آنان را زنده دستگير كند، ولى مقاومت و رزم ياران امام چنان بود كه يك نفر زنده دستگير نگرديد، حمله هاى مكرر و پى در پى دشمن به خوبى دفع گرديد.
سیدبن طاووس در کتاب شریف لهوف: تاثیر سخن هل من ناصر امام حسین علیهالسلام بر حر بن یزید ریاحی چنان بود که بدنش به لرزه درآمد و گفت: به خدا كه خود را ميان بهشت و جهنّم مىبينم...
عاشورا نه فقط روزی برای عزاداری است بلکه فرهنگی است که با تدبر و مطالعه بیشتر در زوایای آن می توان زمینه ساز حر کت های عمیقی بود. در این بخش قصد داریم در روزهای عزاداری م حر م و صفر به ذکر یکی از شهدای گرانقدر کربلا بپردازیم.
او نزد امام رفت و گفت:« من اولین کسی بودم که راه را بر تو گرفتم. به من اجازه ده تا اولین کشته باشم، به امید اینکه در قیامت با جدت مصافحه کنم.»
امام فرمود:« تو از کسانی هستی که خدا توبه آنها را پذیرفته است.»