امرالله احمدجو کارگردان مجموعه‌ها و سریال‌های تلویزیونی در خصوص ویژگی‌هایی کارهای تاریخی و خصوصیات و چگونگی آن‌ها در گفتگو با خبرنگار حوزه رادیو تلویزیون گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران، گفت: این مسئله دلایل زیادی دارد و نیازمند یک بحث مفصل و بخش تحقیقی است. برای معرفی یک شخصیت تاریخی، مشهور مذهبی، علمی، ادبی و... لازم است تا به تاریخ اشراف داشته باشیم و اینکه آن شخصیت را از کدام زاویه نگاه می‌کنیم. به عنوان مثال ناصرالدین شاه را اگر جنبه روانشناسی نگاه کنیم، می‌توانیم موقعیتی از کودکی او را نمایش دهیم که باعث بروز رفتارهای او در آینده می‌گردد. در کارهای تاریخی می‌توان نگاه‌های گوناگون همچون مذهبی، ایمانی، وطن پرستی و... داشت و یکی از جنبه‌ها را بزرگتر جلوه داد. فعالیت در پروژه‌های تاریخی به برنامه‌ریزی‌هایی مفصل و افراد علاقه‌مند و مستعد در این رشته نیازمند است.

کارگردان سریال «روزی روزگاری» ادامه داد: ساخت کارهای تاریخی نیازمند هزینه بیشتری است. برای نمونه «پشت کوه‌های بلند» با بودجه «ب» و پایین‌تر از کارهای «الف» ساخته شد. با اینکه، بودجه در ساخت کارهای تاریخی نقش دارد موافقم. اما در درجه اول نگاه، دیدگاه، آموزش و انتخاب صحیح مهم است. با نگاه و انتخاب درست در عوامل اجرایی و با بودجه معمولی هم می‌توان کارهای تاریخی خوب طراحی کرد. کارهایی بوده‌اند که با در اختیار داشتن بودجه‌ی خوب به نتیجه‌ی دلخواه نرسیده‌اند.

وی افزود: ندیده‌ام که در شورای مصوب فیلم‌نامه زیبایی، اصل و اساس در هنر را به عنوان محتوا بشناسند. آراستگی دیالوگ‌ها بسیار مهم‌تر از معنای آن‌ها است. باید این سؤال را از خودمان بپرسیم که در حال حاضر چند نویسنده حکیم داریم؟ نویسندگانی که به سراغ بزرگانی مانند سعدی و حافظ بروند و به بیان موضوعات که تازه نبوده، اما با بیانی نوین مطرح می‌شوند بپردازند. بیان باید بازیابی همراه باشد اما نگاه این چنینی به هنر و آثار هنری وجود نداشته و به شعارها بها داده می‌شود. در حال حاضر به اینکه چه تعداد از فیلم‌نامه‌نویسان در حوزه‌ ادبیات فعال و یا پتانسیل فعالیت را دارند دقت نشده که به سراغ آن‌ها رفته و مشوقشان باشیم.

کارگردان سریال «پشت کوه‌های بلند» اظهار داشت: عیان است که ما به صورت مقطعی و مناسبتی برخورد می‌کنیم داشتن دیدگاه معلوم درباره فیلم‌سازی، اساس و پایه است و نداشتن ثبات مدیریت و برنامه‌ریزی منظم و جامع یکی از مشکلات عمده در این زمینه است.

در فیلم‌سازی باید جهت مشخص شود. اگر مسیر به سمت تجارت و یا به سوی رشد و فرهنگ در داخل است جور دیگر و اگر در جهت توسعه اساسی است فراتر از مرزها رفته و برنامه‌ریزی مدونی را می‌طلبد.

به منظور فراهم کردن امکانات، آموزش و پرورش و مسائل دیگر، پیش‌بینی‌های لازم صورت نگرفته است که به‌وسیله آن بتوان برنامه‌ریزی‌هایی لازم را اجرا کرد و مدیرانی را منصوب کرد که بتوانند جدا از سلیقه شخصی و با حسن نیست، مجری مناسبی برای برنامه‌ریزی‌ها باشند. تا به حال مدیران مختلفی شروع به کار کرده‌اند منتها با سلیقه و شناخت خود که این امر باعث بروز تنوع و گوناگونی در نگاه می‌شود. موضوع هم دیگر، مجله در کارهاست. مدیرانی که در زمان مدیریتشان، کارهایی عرضه می‌شوند که به دلیل ضیق وقت به شکل درست و مناسب ارائه نمی‌گردند.

سینما در کشور ما یک هنر بومی نیست. برخی کشورها با پیشینه‌ی رمان‌نویسی و تربیت متخصصان گوناگون که نگاهی روشنفکرانه نسبت به بازیگری داشته‌اند این حرفه را بومی کرده‌اند. مشکل ما در آموزش بازیگری است و این مشکل را در باره‌های زمانی مختلف (بلند مدت-میان مدت) می‌توان رفع کرد.

معضل اصلی در آموزش در دانشکده‌ها و آموزشگاه‌ها در مرحله‌ی اجرا و عمل است. ضعف ما از آموزش شروع می‌شود. بازیگری که در کلاس‌‌ها  و یا کارهای ساخته شده به دنبال آموختن است، نه تجربه کردن و این نشانه ضعف بازیگر است. محتوا و فرم از هم جدا نبوده بلکه بخشی از هم هستند این مباحث برای تصمیم‌گیرندگان و مدرسان هنر روشن نیست. مدرسان که این موضوع را مد نظر قرار دارند معدودند و هنگامی که مورد تحسین عموم قرار نگیرند به طور طبیعی آن‌ها خسته می‌شوند.

کارگردان سریال «تفنگ سر پر» عنوان کرد: برای ساخت کارهای تاریخی، امکانات بالقوه‌ی ما مثل لوکیشن فراهم است. شمال کشور را با دریا، جنگل و در مقابل، کویر را داریم.

اصفهان با تنوع طبیعت و یا شهر و  روستاهای قدیمی که بافت‌های تاریخی آن‌ها دست نخورده باقی مانده است. استفاده از این امکانات به مدیران زیادی کمک کننده است.

وی گفت: در کشورهای مختلفی کارهای فاخر و جذاب ساخته شده است که گاهی در تلویزیون دوبله و پخش می‌شوند. این مجموعه‌ها و فیلم‌های تاریخی اغلب قصه و افسانه هستند نه داستان، که در امر دقت کنیم در پایان به داستان‌های هزار و یک شب گره خورده‌اند. اگر خود ما این فیلم‌ها را ساخته و پخش کنیم به نشانه‌گیری روح و تلفیق آثار هنری و لذت بردن آن‌ها خواهیم رسید.

احمدجو در مورد تکنیک‌های کاربردی در آثار و مجموعه‌ها بیان کرد: این تکنیک‌ها معلول هم و واقعی و مؤثر هستند و نمی‌توان آن‌ها را از هم جدا کرد به عنوان مثال اگر کاری دکور مناسب و خوبی نداشته باشد ممکن است که کل کار لطمه دیده و از بین برود. مسائل فنی دیگری چون طراحی لباس، گریم و نورپردازی و... به همین شکل‌اند. ما در نورپردازی و بسیاری از تکنیک‌های دیگر ضعف داریم. نورپردازی محتاج نگاه زیبا شناسانه است. در اکثر کارها بجای نورپردازی، نورافشانی داریم. در بیان تصویری ما، مصور کردن مد نظر بوده است. گفتن، تصویر نیست اما دیالوگ در دل تصویر است و جزئی از آن با گوش درک می‌شود چیزی که در نهایت در ذهن شکل می‌گیرد، اصل و اساس تصویر است.

کارگردان سریان «سردار جنگل» گفت: بعد از انقلاب اسلامی، کشورهای مختلف دنیا از جمله کانادا و استرالیا در‌پی به دست آوردن بازارهای جهانی برآمده و سعی کردند که بازارشان را رونق دهند. به همین منظور از شخصیت‌های بزرگ جهانی دعوت به عمل آورده و به احداث استودیو‌های مجهز پرداختند. اما به این نتیجه رسیدند که بازار اصلی فیلم‌سازی در دست هالیوود است. پس به سراغ یک بازار بزرگ‌تر بنام تلویزیون رفتند که 24 ساعته نیازمند خوراک مناسب است بنابراین ساخت سریال‌هایی که شروع کردند که خود ما خریدار آن‌ها بوده و به صورت دوبله شده آن‌ها ر از شبکه‌های مختلف تلویزیون پخش کردیم. سریال‌هایی همچون قصه‌های جزیره و پرستاران که در استرالیا ساخته شد. سریال‌های کرده‌ای نیز به همین شکل کارشان را آغاز کردند.

وی در پایان در خصوص حضور منتقدان اظهار داشت: اگر منتقدان، بیننده‌ی آثار بوده آن‌ها را به دقت رصد کنند و به صورت حرفه‌ای و قلم در دست گرفته و با تحقیقات لازم به نقد آثار بپردازند، در موارد متعددی می‌توانند مفید قانع شده و راهگشای بسیاری از مشکلات و مسائل پیش رو باشند. تعداد کمی منتقد واقعی فیلم داریم. نقد در کنار آموزش و برنامه‌ریزی و هزینه‌ها و سرمایه‌ها و نیروی انسانی لازم و مفید است.

انتهای پیام/