بهای نفت روز جمعه پس از آنکه یکی از گزارشگران وال استریت ژورنال توییت کرد که اوپک در اندیشه کاهش تولید است نزدیک 10 درصد افزایش یافت. در واکنش به این خبر، نفت خام وست تگزاس اینترمیدیت (که نفت معیار آمریکاست) نزدیک به بشکه ای 29 دلار دادوستد شد در حالی که بهای نفت خام برنت، که معیار جهانی است، به 32 دلار نزدیک شده بود.

در گزارش وود مکنزی آمده است که تنها تولید و فروش روزی نزدیک به 3.4 میلیون بشکه نفت، زیر بشکه ای 35 دلار سودآور نخواهد بود. بر پایه آمار آژانس بین المللی انرژی، عرضه نفت جهانی روزی 97.07 میلیون بشکه است.

هرچند امروز بهای نفت کمتر از این است، بهایی که شیل آمریکا و دیگر تولید کنندگان وادار به ترک بازار شوند کمتر از چیزی است که پیشتر گمان می رفت. برای بسیاری از تولید کنندگان، نقدینگی منفی انگیزه ای نیست که بخواهند چاه ها را ببندند چرا که از سر گرفتن برداشت می تواند پرهزینه باشد و برخی شرکتها می توانند برداشت خود را تا زمانی که بهای نفت بالا برود ذخیره کنند.

این نکته را گزارشی از سیتی در ماه سپتامبر تایید می کند. بر طبق این گزارش، بهایی که بیشتر تولید کنندگان نیاز دارند در ازای هر بشکه دریافت کنند تا چراغها را روشن نگه دارند (و به نام نقطه هزینه نقدی خوانده می شود) زیر 30 دلار است.

چون هزینه بخش گسترده ای از تولید شیل آمریکا با وام فراهم شده، نه پول نقد، شرکت ها دلیلی برای ادامه کار دارند که هرقدر بتوانند پول نقد گردآوری کنند تا بتوانند از پس بازپرداخت بدهی خود برآیند.

نویسنده گزارش در پایان آورده است: در تئوری، می توان زیان ناشی از  توقف تولید را که با آرمان بالا بردن بها انجام می شود، در یک بازه زمانی بر دوش سرمایه گذاران نقدی انداخت. همه اینها زمانی پیش آمده که سازمان اوپک با 13 عضو خود به عرضه مازاد در بازار نفت کمک بزرگی کرده و هنوز گویا سرِ آن ندارند که با همکاری یکدیگر میزان تولید را کاهش دهند تا فشار از روی بازار برداشته شود.

انتهای خبر/