به گزارش خبرنگار حوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ از قدیم تا به امروز در هر جایی که منزل انسان بوده برای نشستن روی زمین از زیراندازی استفاده می‌کردند. به نوعی می توان گفت این زیراندازها از زیلو و حصیرها شروع شدند و کم کم جای خود را به فرش‌ها دادند.

دار قالی در هر خانه‌ای که مواد اولیه بافت فرش را داشتند، دایر شد و فرش های گوناگونی در ابعاد مختلف بافته و در خانه هایشان انداخته شد. اما با پیشرفت تکنولوژی و جمعیت مردم شهر، فرش‌های دستباف جای خودشان را به ماشینی‌ها دادند اما برای اینکه نسل هایی مثل ما و یا حتی بعدتر بخواهند فرش‌های دستباف را ببینند، موزه هایی از فرش بنا شد تا تاریخ را از یاد نبریم.

وقتی به شهر یزد سفر می‌کنید و قدم در شهر می‌گذارید، حیف است که به  موزه فرش اردکان یزد نروید  و به تاریخ پا نگذارید.  در این موزه خانم هایی را نظاره‌گر می‌شوید که در حال بافت فرش هستند اما به گونه ای که یادمان نرود پا در موزه گذاشته‌ایم و همه آنها ماکتی هستند، برای نشان دادن گذشته های دور و یا نزدیک.

موزه فرش اردکان در سال ۱۳۸۸توسط استاد پور شامحمدی استاد کار و بافنده نقوش اصیل فرش در اردکان ایجاد شد و بخش‌های مختلف چرخه صنعت قالیبافی در این موزه به نمایش گذاشته شده است. از روند ایجاد دار قالی هنر صنعت رنگرزی، پنبه پاک کنی، دست بافت‌هایی که توسط زنان و مردان سختکوش اردکانی بافته شده است، نمایش داده شده است. این موزه در این شهر قدمت دار با توجه به نوع بنای آن ناخواسته یک سفر تاریخی را رقم می زند اما با این اوصاف دیدن فرش ها با آن نقش و نگار قدیمی ممکن است ما را به یاد خانه مادر بزرگ هایمان هم بیاندازد و خاطرات نوستالژیک زیادی را زنده کند.

در این موزه مراحل تهیه مواد اولیه فرش را هم می بینید که چگونه  نخ ها را رنگ می کردند و با چه وسیله هایی این کار انجام می شد.

با دیدن آنها به همکاری اعضای خانواده پی می بریم که با چه همدلی زن و شوهر و یا حتی والدین با فرزندان  کار را پیش می‌بردند و در یک فرش هنرنمایی کل خانواده هم بافته می شد.

اگر دلتان می‌خواهد تمام این تاریخ را از نزدیک ببینید کافی است به شهر یزد سفر کنید و به موزه فرش اردکان سری بزنید؛ زیرا که از قدیم گفته‌اند: شنیدن کی بود مانند دیدن!

گزارش از: نیلوفر جوانشیر


انتهای پیام/