به گزارش خبرنگار نبض بازار گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، بدون شک برند هیوندای کره جنوبی نه‌ تنها در دنیا شناخته شده و دارای کلاس جهانی است، بلکه در کشور ما هم دارای محبوبیت و اصالت ارزیابی می‌شود. درحالیکه خودروسازی کره و گروه کیا - هیوندای، غول‌های این صنعت را یکی پس از دیگری پشت سر می‌گذارند، بخش قابل توجهی از بازار محدود و نسبتا انحصاری ایران را در اختیار گرفته و هوادارن پرتعدادی، جذب محصولات خود کرده‌اند.

هرچند که تمامی محصولات هیوندای، در بازار داخلی یافت نمی‌شوند، اما تقریبا در هر کلاس بدنه، از خودرو‌های کوچک شهری گرفته تا شاسی‌بلند‌های فول‌سایز با ان برند، در ایران قابل خرید هستند. این موضوع، تقریبا در هیچ‌یک از دیگر شرکت‌های خارجی حاضر در بازار خودروی کشور، دیده نمی‌شود.

نام تجاری هیوندای در سال ۱۹۴۷ ثبت شد، اما در ابتدا تنها بر ساخت و ساز شهری متمرکز بود. بیست سال بعد از تاسیس اولیه، شرکت هیوندای موتور با هدف فعالیت در صنعت حمل و نقل شکل گرفت. جالب است بدانید، کیا موتور، به عنوان نخستین خودروساز بزرگ کشور کره جنوبی، در سال ۱۹۴۴ بنیان نهاده شد، اما امروزه زیر مجموعه‌ی هیوندای محسوب می‌شود، چرا که بیش از ۴۵ درصد از سهام کیا، در سال‌های اخیر توسط هیوندای خریداری شده است. در فهرست ارزشمندترین برند‌های دنیا، هیوندای در جایگاه سی و نهم جهان قرار دارد و تقریبا ارزشی برابر با فورد امریکا کسب کرده است. از سویی دیگر، نام‌های تجاری بزرگی، مثل آئودی، نیسان و پورشه، ار نظر ارزش تجاری؛ پایین‌تر از هیوندای هستند.

خودروی اکسنت، یکی از قدیمی‌ترین محصولات حاضر در سبد هیوندای محسوب می‌شود که از سال ۱۹۹۴ در حال تولید است. این مدل، جایگزین خودروی مشهور اکسل (Excel) بود که به ایران هم وارد شد و بین سال‌های ۱۹۸۵ تا ۲۰۰۰ در خط تولید هیوندای وجود داشت. حتی نسل اول اکسنت و نسل آخر اکسل، کاملا مشابه بودند، اما از نسل‌های بعد، اکسنت به پای ثابت خط تولید هیوندای تبدیل شد و با فیس‌لیفت نسل دوم، به نام هیوندای ورنا، خودروی موفقی و پرفروشی در بازار ایران بود.

نسل چهارم اکنست که همچنان در بعضی کشور‌ها با نام ورنا فروخته می‌شود، طراحی شده در سال ۲۰۱۰ است. البته نسل پنجم این خودرو برای تولید در سال ۲۰۱۸، چند ماه پیش رونمائی شد، اما هنوز در خط تولید هیوندای قرار ندارد. علاوه بر کره جنوبی، خودروی اکسنت در کشور‌های کلمبیا، مکزیک، هند، اندونزی، روسیه و ترکیه هم ساخته می‌شود. خط مونتاژ این محصول، امسال در شرکت کرمان موتور فعال شد و هم‌اکنون در حال پیش‌فروش است. هرچند که نسخه‌ی هاچبک اکنست هم در بسیاری نقاط دنیا دیده می‌شود، نمونه‌ی سدان با بدنه‌ی استاندارد، محبوبیت جهانی بیشتری دارد و البته در ایران هم، صرفا به صورت صندوقدار، تولید خواهد شد. در پانزده سال گذشته، حدود ۷.۵ میلیون دستگاه، هیوندای اکسنت در سراسر جهان فروخته شده، درحالیکه این خودرو تنها در امریکا (با دو تیپ بدنه‌ی سدان و هاچبک)، فروش نزدیک به ۷۴ هزار دستگاه در سال ۲۰۱۶، تجربه کرده است.

طراحی ظاهری و بدنه

هرچند که بیش از ۸ سال از طراحی اکسنت می‌گذرد، همچنان چهره‌ای قابل قبول و مدرن ارائه می‌کند. البته بعضی تفاوت‌ها، بین سبک طراحی این خودرو و مدل‌های امروزی هیوندای به وضوح دیده می‌شود، اما به عنوان یک محصول نسبتا اقتصادی با آپشن‌های متوسط، مشکل ظاهری در جذب مشتری ندارد.

در نمای روبرو، چراغ‌های کشیده و اسپرت اکسنت، جلب نظر می‌کنند، درحالیکه نسبت به طول کوتاه بدنه، بزرگ هستند و تا نزدیکی ستون A، ادامه دارند. لبه‌ی بالایی چراغ‌ها، کاملا در راستای خط کاپوت قرار دارد و به لطف حجم‌دهی عالی در این قسمت، جایگاه مناسبی برای آن دیده می‌شود. جلوپنجره‌ی مدرن خودرو‌های هیوندای، در اکسنت وجود ندارد و صرفا، یک فضای خالی سیاه‌رنگ با لوگوی سازنده در وسط، قابل تشخیص است. حالت شش‌ضلعی جلو پنجره، البته با خطوطی روی سپر تداعی می‌شود و حتی فضای خالی پایین سپر، تقارنی نسبی با قسمت لگو دارد. در مجموع، می‌توان هیوندای اکسنت را فاقد جلوپنجره دانست.

برای مه‌شکن‌ها، جایگاه مناسبی در طرفین سپر دیده می‌شود که با ادواتی نقره‌ای رنگ، چشم‌نوا به نظر می‌رسد. خطوط حجم‌دهنده‌ی روی کاپوت و لبه‌های امتداد یافته از ستون‌های A، کاملا چشم بیننده را به سمت لوگوی هیوندای هدایت می‌کند. در سپر هم، با حالتی سه‌بعدی مواجه هستیم که به جذابیت خودرو می‌افزاید. شاید تنها نکته‌ی منفی در طراحی نمای روبروی اکسنت، دیده شدن لبه‌ی کاپوت، بالاتر از هواکش پیشرانه باشد که البته با توجه به قدیمی بودن طراحی خودرو، حالت کاملا واضح و ناخوشایندی دارد.

از نمای جانبی، استفاده‌ی هوشمندانه از خطوط حجم‌دهنده با حداقل هزینه، زیبایی اکنست را افزایش می‌دهد. از لبه‌ی چراق عقب تا مه‌شکن جلو، خطی سرتاسری دیده می‌شود که به خوبی درامتداد دستگیره‌ها طراحی شده است. داحل گلگیر‌ها و پایین در‌ها نیز، حجم‌دهی مناسبی دیده می‌شود که هماهنگ با سپر عقب به نظر می‌رسد. قاب شیشه‌ها و لچکی عقب، از پلاستیک سیاه‌رنگ تشکیل شده و حتی بخشی از آینه بغل هم، پلاستیکی است.

تقریبا در همه‌ی تیپ‌ها، دستگیره‌ها و قسمت اصلی آینه بغل، هم‌رنگ بدنه هستند، ضمن اینکه از چراغ راهنما در آینه‌ها استفاده شده است. رینگ‌های ۱۶ اینچ ساده با طرح اسپرت، لاستیک‌های کم‌پهنا، در کنار آنتن معمولی، از نکات منفی در طراحی اکسنت محسوب می‌شوند. از سویی دیگر، فرم جذاب سقف با حالتی که علاوه بر جادار کردن فضای کابین، کوچک بودن صندوق عقب را پوشش می‌دهد، نکات مثبت نمای جانبی هستند.

در پشت خودرو، شاهد نمایی ساده هستیم که با چراغ‌های بزرگ ارائه می‌شود. لبه‌ی بالایی صندوق حالتی شبیه به دفیوزر دارد تا کمی بزرگ‌تر به نظر رسد. حالت شیشه‌ی عقب، زیبا است، اما با حضور آنتن نسبتا بلند روی سقف، جذابیت کمتری فراهم می‌کند. محل مناسبی برای سایز‌های مختلف پلاک‌های پلاک در نظر گرفته شده است که البته برای نمونه‌ی ایرانی هم مناسب خواهد بود. باز و بسته کردن درپوش صندوق، به لطف سبک طراحی اکسنت، چندان مشکل نیست و حتات قابل قبولی دارد. در مجموع، ظاهر این خودرو از نمای پشت، ساده و کم‌هزینه از کار درآمده است و صرفا با حجم‌دهی مرسوم در قسمت سپر و لبه‌ی کاپوت، چراغ‌های کوچک ترمز در طرفین و البته حداقل استفاده از ادوات ارزان‌قیمت پلاستیکی، ارائه می‌شود.

ظاهر اکسنت، پس از چند سال حضور در ایران، همچنان مد روز و چشم‌نواز ارزیابی می‌شود، اما فراتر از انتظار عمل نمی‌کند. زیبایی نمای روبر، تحسین‌برانگیز است، اما از پشت، کاملا عادی و به عقیده‌ی بسیاری از کارشناسان؛ قدیمی به نظر می‌رسد. ابعاد این خودرو، شامل طول ۴،۳۷۰ میلی‌متر با عرض ۱،۷۰۵ میلی‌متر است که با ارتفاع سقف ۱،۴۵۵ میلی‌متر و فاصله‌محور‌های ۲،۵۷۰ میلی‌متر، ارائه می‌شود.

طراحی داخلی و کابین

ورود به کابین هیوندای اکسنت، حس جالبی دارد. شاید انتظار ما از یک خودروی کوچک، فضایی ناراحت کننده باشد، اما در مقایسه با خودرو‌های شناخته شده‌ای مثل تندر ۹۰، کمی جادارتر عمل می‌کند. نمایشگر ۷ اینچ، در نسخه‌های مدرن و با آپشن بالا در مرکز داشبورد وجود دارد که البته نمونه‌ی مونتاژ کرمان موتور، دارای چنین شرایطی خواهد بود. خطوط حجم دهنده، روی داشبورد اکسنت هم وجود د. دارند تا سادگی و یک‌تکه بودن این بخش از فضای داخلی را کاهش دهند. مجموعه‌ی هواکش‌های اصلی و نمایشگر مرکزی، حالتی جدا از داشبورد دارد و می‌تواند به راحتی توسط دارندگان مدل‌های کم‌آپشن قدیمی، تعویض شود. تجمع اصلی کلیدها، پیرامون مانیتور و مربوط به سیستم سرگرمی‌های اکسنت است، درحالیکه در مقابل دسته دنده، به جز کلید‌های گردان تهویه مطبوع، دکمه‌ی دیگری دیده نمی‌شود. این موضوع، سادگی کابین و راحتی استفاده از آپشن‌های خودرو را افزایش می‌دهد.

پنل پشت فرمان، کاملا ساده طراحی شده است و ادوات تزئینی مثل طرح سیلندری مزدا ۳، در آن دیده نمی‌شود. درحالیکه ماده‌ی اصالی داشبورد و فرمان هم، پلاستیک نسبتا ارزان قیمت است، صندلی‌ها با پوشش مناسب و فرم بسیار خوب طراحی شده‌اند. قسمتی از تودری هم، از پوشش صندلی‌ها تشکیل شده است، اما قسمت مربوط به استراحتگاه آرنج هم، با پلاستیک براق نقره‌ای رنگ، ارائه می‌شود. از نکات مثبت در طراحی کابین جلو، می‌توان به فرمان خوش‌استیل اکسنت اشاه کرد که هرچند لوکس و با پوشش چرم نیست، خوش دست و کاربردی عمل می‌کند. کلید‌های کنترل سیستم سرگرمی و ارتباطات تلفنی با قابی نقره‌ای رنگ ارائه می‌شوند که درکنار جذابیت ظاهری، کاملا کارپسند هستند. از سویی دیگر، استفاده‌ی هوشمندانه از فلز کروم در دسته دنده و دستگیره‌ی داخلی درها، حس خوبی به سرنشینان اکسنت می‌دهد.

درحالیکه صندلی‌های ردیف جلو، حالتی اسپرت و هماهنگ با فیزیک بدن دارند، برای ردیف عقب، صندلی‌هایی نسبتا صاف و با حداقل ظرافت در نظر گرفته شده است. حالت تخته‌ای صندلی‌های پشت، چندان جذابیتی ندارد و البته با هدف استفاده‌ی سه سرنشین، طراحی شده‌اند. موضوعی که شبیه به صندلی‌های ردیف اول، در ردیف دوم هم وجود دارد، فضای رضایت‌بخش در قسمت‌های زانو و بالای سر است که حتی افرادی با قد ۱۸۵ سانتیمتر، در آن راحت هستند.

در مجموع، فضای داخلی اکسنت برخلاف متریال نسبتا ارزان‌قیمت، راحتی مناسب و رضایت‌بخشی دارد که با داشبوردی نسبتا ساده ارائه می‌شود. این خودرو، یک سدان اقتصادی و کامپکت است، اما به خوبی، چهار سرنشین بلندقد را در خود جای می‌دهد. در مقایسه با فضای بار پژو ۲۰۶ SD با صندوق ۳۲۵ لیتری، هیوندای اکسنت با صندوقی به حجم ۳۸۸ لیتر، مناسب سفر‌های یک خانواده‌ی معمولی عمل می‌کند. فراموش نکنیم، صندلی‌های عقب اکسنت، قابل خم شدن به سمت جلو هستند تا بتوان، فضای بیشتری به صندوق بار اختصاص داد.

پیشرانه و قوای فنی

هیوندای اکسنت، محصولی با پیشرانه‌های متنوع در بازار جهانی است که مجموعا، ۶ قوای محرک مختلف را شامل می‌شود. ۲ نمونه‌ی بنزینی ۱.۴ لیتری، ۲ نسخه‌ی بنزینی ۱.۶ لیتری و ۲ مدل پیشرانه‌ی دیزل برای اکسنت در نظر گرفته شده است که در ادامه‌ی مطلب، نگاهی کوتاه بر پیشرانه‌های بنزینی خواهیم داشت.

در روسیه، هند و کشور‌های شرق آسیا، اکسنت با پیشرانه‌ی ۱.۴ لیتری، به عنوان ارزان‌ترین مدل این خودرو، قابل خرید است. نمونه‌ی پایه با پیشرانه‌ای به قدرت ۹۸ اسب بخار با گشتاور ۱۳۳ نیوتن‌متر، و نسخه‌ی دیگر با قدرت ۱۰۸ اسب بخار و گشتاور ۱۳۸ نیوتن‌متر عرضه می‌شود. مدل ۱.۴ لیتری با پیشرانه‌ی ۱۰۸ اسب بخار، با جعبه‌دنده‌ی ۶ سرعته‌ی دستی یا CVT، عملکرد متفاوتی دارد و به ترتیب در زمان‌هایی حدود ۱۲ و ۱۳ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد. میانگین مصرف سوخت این مدل، ۶ تا ۶.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر برآورد می‌شود.

برای بازار ایران، اکسنت با پیشرانه‌ی ۱.۶ لیتری نوع اول انتخاب شده است که قدرت ۱۲۲ اسب بخار در دور موتور ۶۳۰۰ دور بر دقیقه و ۱۵۵ اسب بخار از دور موتور ۴۲۰۰ دور بر دقیقه تامین می‌کند. این مدل با جعبه‌دنده‌ی دستی ۶ سرعته و ۴ سرعته‌ی خودکار در بازار جهانی عرضه می‌شود، اما فعلا فقط با نسخه‌ی اتوماتیک، پیش‌فروش می‌شود. اکسنت با پیشرانه‌ی ۱۲۲ اسب بخار و گیربکس اتوماتیک، حدود ۱۱ ثانیه پس از شروع حرکت به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد و نهایت سرعت ۱۹۰ کیلومتر بر ساعت خواهد شد. میانگین مصرف سوخت این مدل، ۶.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر اعلام شده است، درحالیکه با سرعت ثابت بزرگراه، نزدیک به ۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر، حداقل مصرف سوخت خواهد داشت و البته در ترافیک شهری، به کمتر از ۸ لیتر بنزین، در ۱۰۰ کیلومتر نیاز دارد.

در بازار کشور‌های جهان اول، از جمله امریکا، اکسنت با پیشرانه‌ی ۱.۶ لیتری نوع دوم عرضه می‌شود که قوی‌ترین مدل این خودرو است. قدرت پیشرانه‌ی این نسخه، ۱۳۸ اسب بخار و گشتاور آن، ۱۲۵ نیوتن‌متر برآورد می‌شود که با جعبه‌دنده‌ی دستی ۶ سرعته، ظرف ۸.۵ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد. این خودرو البته با جعبه‌دنده‌ی ۶سرعته‌ی خودکار هم عرضه می‌شود. میانگین مصرف سوخت اکسنت با پیشرانه‌ی ۱۳۸ اسب بخاری، ۶.۸ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر است که با سرعت ثابت بزرگراه به ۶ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر و با رانندگی در ترافیک شهری به حدود ۸ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر می‌رسد.

آپشن‌های رفاهی

نسخه‌ای از هیوندای اکسنت که برای بازار ایران در نظر گرفته شده، دارای فهرست نسبتا کاملی از آپشن‌های این خودرو در بازار جهانی است. علاوه بر گیربکس اتوماتیک ۴ سرعته، تهویه مطبوع اتوماتیک، سانروف، رینگ‌های اسپرت ۱۶ اینچ با لاستیک‌هایی به پهنای ۱۹۵ میلی‌متر، استارت دکمه‌ای، کروز کنترل و روشنایی خودکار چراغ‌های اصلی، از امکانات رفاهی اکنست هستند.

انتهای پیام/