در حالی که این روزها رفتن به سینما و دیدن فیلم در سینما به عنوان یک فرهنگ در جامعه و خانوادهها تبدیل شده، اما استان ایلام سال هاست با سینما خداحافظی کرده و دیگر مکانی به نام سینما در این استان وجود ندارد.
به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ایلام، با شروع فصل تابستان و اوقات فراغت جوانان، یکی از تفریحهای مفرح که میتوان در کنار خانواده از آن لذت برد، نشستن پای فیلمهای سینمایی در سینما است، اما در استان ایلام، مردم از این نعمت بی بهره اند و اکران فیلم در هر دو سینمای استان به رویایی برای جوانان تبدیل شده است. شش سال است که سینما قدس ایلام پارکینگ شده و ۱۸ سال از متروکه ماندن سینما هنر آبدانان میگذرد. اما آیا سینما فرهنگ مجتمع ارشاد ایلام توانسته جای خالی یک سینمای واقعی را پر کند؟
میگویند سینمای بی پول افرادی بزله گو هستند که به اصطلاح کیف شان کوک است و بی چشم داشت دیگران را میخندانند، اما در دیار من، سینمای بی پول انگار معنای متفاوتی با همه جای دنیا دارد. اینجا ایلام است، استان بدون سینمای ایران که امروز و در دنیای تحول تکنولوژی از اکران جدیدترین فیلمها خبری نیست و اگر هم باشد مردم باید برای دیدنشان سینما را به لقای سالن جلسات آمفی تئاتر ارشاد ببخشند تا شاید اصطلاحاً به سینما رفته باشند و گرنه این کجا و آن کجا؟
اینجا سینما بی پول است. نه از عشق طاهر خبری هست و نه از عِرقی برای ساختن. آیا روزی میرسد که ایلامیها با نوستالژی، روزگارشان را سپری کنند و از راهروهای تاریک سینمای شهرشان به دوردستهای روشن بنگرند؟
پایان عشق طاهر ،روزگاری تنها وسیله سرگرمی ایلامیان بود، در شهری سنتی با کمتر از ۱۰۰ هزار نفر جمعیت که به شهر بدون چراغ قرمز هم مشهور شده بود.
حمید ۴۲ ساله از کسانی است که یک پای ثابت سینما قدس ایلام بود تا سال ۹۲ که تنها سینمای مرکز استان را تخریب کردند. او در گفتگو با خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ایلام ،میگوید: از دوره نوجوانی پایم به سینما باز شد و هر وقت که از خیابان رد میشدم به دنبال نام جدیدی روی تابلو بزرگ و سفید رنگ سینما بودم. هنوز خاطراتم را در راهروی تاریک، مغازه اغذیه فروشی، بلیط فروشی جستجو میکنم، عکسهایی با کاغذهای مخصوص که فقط روی دیوار ورود سینما نقش بسته بود.
علی رضایی دیگر شهروند ایلامی که برای خرید به بازار بدون پارکینگ شهر ایلام آمده بود، از گذشتههای نه چندان دورش این چنین میگفت: امروز که برای خرید به بازار میآیم و به دنبال پارکینگ میگردم، در نبود پارکینگ در مرکز شهر ایلام مجبورم ماشینم را در محوطه سینما قدس بزارم. جایی که روزگاری برای ما خاطره ساز بود و امروز تنها خاطره اش برای پارک ماشینهای بی جان است.
آقا حسن هم که برای پارک کردن ماشینش به پارکینگ فعلی یا همان سینما قدس ایلام آمده، این چنین میگوید: در شهری با جمعیت ۱۸۰ هزار نفر جمعیت و در جلوی چشمان مسئولان فرهنگی استان چطور ممکن است که ساختمان سینما را تخریب و خاطرات چند دهه آن برای ایلامیان را از بین ببرند و به حال خود رها کنند تا امروز تنها مکان فرهنگی چند دهه اخیر به یک پارکینگ بی جان تبدیل شود؟ آیا با تخریب سینما، مسئولان نباید به فکر چارهای برای احیای جدید سینما در ایلام باشند؟
نمیتوان از سینما قدس ایلام گفت و نامی از طاهر پرسپولیسی نیاورد. طاهر اسماعیل بیگی که امروز با حسرت از جلوی محل سابق سینما رد میشود و به جای پرده نقره ای، پارکینگ ماشینها را میبیند. دوست ۳۵ ساله و مونس دردهای سینمای قدس ایلام که این روزها از درد فراق دوستش روزگار میگذارند.
معروف بود که قبل و بعد از هر شهرآورد آبی و قرمز جوانان و نوجوانان زیادی در ورودی سینما قدس اسلام دور طاهر حلقه میزدند و یا کُری میخواندند یا در شادی تیم طاهر شریک میشدند. اما طاهر امروز غمش بودن یا قهرمانی پرسپولیس نیست، قصه غصه اش سینمای ایلام است که ۵ سال از تخریبش میگذرد، اما تنها در حد یک پارکینگ مانده و اکران فیلم در سینمای ایلام به رویایی دور از ذهن تبدیل شده است.
در حالی که این روزها مکانی به نام "سینما" در ایلام وجود ندارد، اما سالن آمفی تئاتر مجتمع فرهنگ و ارشاد اسلامی ایلام مرهمی است بر درد نبود سینما در ایلام. اما آیا سینما فرهنگ مکان استاندارد برای اکران فیلم است و ظرفیت لازم برای سینما شدن را دارد؟ جدای از بحث کارشناسی این موضوع، این روزها ایلامیها برای فاصله نگرفتن از فرهنگ دیدن فیلم در سینما و تا زمانی که سینما در ایلام احداث شود، به سینما فرهنگ میآیند تا شاید به اصطلاح به سینما رفته باشند و در کنار خانواده لحظات خوشی را سپری کنند، اما استقبال مردم از اکران فیلمهای جدید در سینما فرهنگ ایلام یک روی سکه و نبود امکانات لازم برای این استقبال ها، روی دیگر سکه.
رضا جعفری جوان ایلامی میگوید: اگر سینما در شهر ایلام وجود داشته باشد مردم مجبور نیستند به سینما فرهنگ یا همان سالن اجتماعات مجتمع فرهنگ و ارشاد بیایند چرا که این مکان، مکان اختصاصی برای سینما نیست. هم ظرفیت صندلیها بسیار کم است و هم استانداردهای لازم مثل دیگر سینماها در نقاط مختلف کشور را ندارد.
سال ۹۲، آخرین سکانس زندگی سینما قدس ایلام بود و قرار شد پس از تخریب، نوسازی شود، اما شش سال از تخریب آن میگذرد و سینما قدس تنها به یک پارکینگ اختصاصی تبدیل شده است.
علی گهرسودی مدیرکل اسبق فرهنگ و ارشاد اسلامی استان، سال ۹۲ و پس از تخریب سینما قدس در مصاحبهای گفت: پیش بینی شده این سینما ظرف نهایتاً سه سال نوسازی شود. این درحالی است که طاهر اسماعیل بیگی، رفیق ۳۵ ساله سینما قدس و متصدی آن میگوید: هیچ مسئولی به فکر سینما نیست و دغدغه احداث سینما ندارند چرا که وقتی سینما تخریب شد قرار بود نوسازی شود، اما جایش را به پارکینگ داد.
محمد علی نیاکان مدیرکل سابق اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی هم در سال ۹۵ گفت: در صدد هستیم در جلسه با شورای اسلامی شهر ایلام، قطعه زمینی معادل زمین سینما قدس در محل پرتردد شهر مشخص کنیم تا سینما در آنجا احداث شود.
این در حالی است که عمران خودآموز مدیرکل فعلی فرهنگ و ارشاد اسلامی استان از احداث سینما در محل قبلی سینما قدس خبر میدهد و در گفتگو با خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ایلام ، میگوید: تفاهم نامهای سه جانبه بین این اداره کل، شهرداری ایلام و مالک بخش خصوصی طرح احداث سینما برای نوسازی آن منعقد شده که در این تفاهم نامه آمده که چهار سالن سینما بصورت مجزا با ظرفیت ۴۷۴ صندلی احداث شود تا سرانه سینما با همان تعداد صندلی نیز حفظ شود.
حاجی بیگی مالک بخش خصوصی نیز در این باره به خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ایلام ،گفت: کارهای اولیه و طراحی انجام شده و به شهرداری ایلام دادیم تا پروانه ساخت آن صادر شود.
طالب صادقیان که سکان شهرداری ایلام را به عهده دارد، در این باره میگوید: پس از تصویب این طرح در کمیسیون ماده ۵، خود مالک درخواست داده که سطح تراکم طرح افزایش پیدا کند و سینما در طبقات فوقانی ایجاد شود که این موافقت ضمنی نیز صورت گرفته و پس از تغییر رأی کمیسیون ماده ۵ برای افزایش سطح تراکم طرح، مجوزهای لازم صادر میشود تا کار اجرایی این طرح آغاز شود.
از ایلام که ۱۶۰ کیلومتر به سمت جنوب حرکت کنیم به شهر فرهنگ و اندیشه آبدانان میرسیم. شهری که فرهنگ و ادب در آن حرف اول را میزند، اما در اینجا هم خاطرات چندین ساله تنها سینمای شهر در یک شب به پایان رسید و تنها برادر سینما قدس ایلام، ۷ سال قبل از او کشته شد.
سینما هنر آبدانان که تنها سینما در شهرستانهای استان ایلام است، بیش از ۱۸ سال از اکران آخرین فیلمش میگذرد و پنج سال پس از آخرین اکران، به محلی برای مراسمات مختلف تبدیل شده بود، اما حال دیگر سینما هنر فقط ساختمانی متروکه و فراموش شده در گوشهای از شهر است که گذر زمان بر تابلوی نیمه جان این سینما هم رحم نکرد و نامش را از روی این ساختمان پاک کرد و سینما هنر ماند و ساختمانی بی جان و متروکه.
هرچند متروکه ماندن ساختمان سینما برای اهل هنر خوش نیامد، اما برای بعضیها خوش آمد و در شلوغی شهر، مکانی پر تردد و تجاری برای کسب درآمد یافتند به طوریکه وقتی از کنار سینما رد میشوی بجای تابلوی "سینما هنر آبدانان"، تابلوهای متفاوت با برندهای مختلف را میبینی که انگار اصلاً اینجا سینما نبوده و راه را اشتباهی آمدهای و این سرنوشت تنها سینمای شهر آبدانان است که جایش را با نانوایی و عکاسی و ... عوض کرده است.
خیراله دارابی که در حال حاضر مالک بخش خصوصی این سینما است در گفتگو با خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ایلام ، از فراموش شدن سینما گلهمند است و میگوید: با پیشرفت تکنولوژی، مردم دیگر رغبتی زیادی برای دیدن فیلم در سینما ندارند و استقبال کم مردم از اکران فیلم در سینما باعث شد که سینما هنر از رونق بیافتد.
او با اشاره به اینکه قسمتی از این سینما متعلق به سینما شهر تهران است، میگوید: اگر ارشاد اسلامی یا سینما شهر تهران سهم مرا خریداری کنند، حاضر به واگذاری هستم تا سینما بازسازی شود و رونق دوبارهای بگیرد.
اما گویا از ۱۸ سال پیش تاکنون هیچ رغبتی برای تعیین تکلیف سینما هنر آبدانان از سوی مسئولان دیده نشد و چهار مدیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در آبدانان از آن زمان تا حالا تغییر کرده، اما سینما همان سینماست و چراغش خاموش.
حال باید دید ظرف یکی دو سال آینده، پارکینگ بی جان شهر ایلام جایش را به یک مکان فرهنگی-هنری، تجاری و سینمایی میدهد یا خیر؟ باید منتظر ماند و دید که سرانجام سینما هنر آبدانان چه میشود؟ آیا با احیای دوباره سینما قدس ایلام، سینما هنر آبدانان هم جان میگیرد؟
گزارش از وحید حاجیان
انتهای پیام/ب