به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، چند هفته‌ای است که مصرف گاز در کشور رکورد می‌شکند. میزان کل مصرف گاز کشور به رقم بی سابقه ۸۰۰ میلیون مترمکعب در روز نزدیک شده؛ این را محمدرضا جولایی مدیر مرکز دیسپچینگ شرکت ملی گاز ایران گفته است.

جولایی گفت: روز ۱۱ بهمن‌، ۷۹۳ میلیون مترمکعب گاز طبیعی در کشور مصرف شده که بررسی‌ها حاکی از افزایش ۱۲ درصدی مصرف در بخش خانگی نسبت به زمان مشابه پارسال است، در حالی که در همین مدت، گاز تخصیص داده شده به نیروگاه‌ها پنج درصد و به صنایع عمده، هفت درصد کاهش داشته است.

به گفته کارشناسانی مانند منصور دفتریان رئیس انجمن مهندسی گاز کشور، این مصرف بالای گاز در کشور به دو علت مهم رخ داده؛ یکی اجرا نشدن طرح‌های بهینه‌سازی همزمان با اجرای برنامه‌های توسعه‌ای پس از جنگ و دیگری وابسته کردن سبد انرژی کشور به مصرف گاز طبیعی و متنوع نکردن منابع انرژی در دسترس عموم.

توسعه پارس جنوبی عامل گازرسانی بیش از ٩۵ درصدی در کشور

موضوع وابسته بودن سبد انرژی کشور به گاز طبیعی را بیژن زنگنه وزیر سابق نفت، ابتدای تیر امسال در آیین بهره‌برداری از طرح‌های ملی وزارت نفت، این طور بیان کرده که از سال ٩٢ تاکنون تعداد روستا‌های بهره‌مند از گاز طبیعی از ١۴ هزار روستا به قریب ٣۵ هزار روستا یعنی دو و نیم برابر و پوشش گازرسانی کل کشور نیز به ٩۵.١ درصد رسیده است.

به گفته او، ۹۸.۴ جمعیت شهری و ۸۴.۶ درصد جمعیت روستایی از نعمت گاز طبیعی بهره‌مند شده اند و وزارت نفت با اتکا به ۲.۵ برابر شدن برداشت گاز از پارس جنوبی موفق به گازرسانی گسترده به کشور شده است.

پارس جنوبی که به آن اشاره شد، با دارا بودن ۱۴.۲ میلیارد مترمکعب گاز درجا و ۱۹ میلیارد بشکه میعانات گازی، ۸ درصد از کل ظرفیت مخازن گازی جهان را به خود اختصاص داده و به عنوان بزرگ‌ترین مخزن گازی کشف شده شناخته می‌شود و یک میدان مشترک میان ایران با کشور قطر است.

مساحت این میدان معادل ۹ هزار و ۷۰۰ کیلومتر مربع است که ۳ هزار و ۷۰۰ کیلومتر آن در مرز‌های ایران قرار دارد؛ یعنی یک سوم از آن سهم ایران و دو سوم دیگر نیز، سهم قطر است. ارزش یک میدان گازی به میزان میعانات گازی ذخیره شده در آن است و با توجه به حجم بالای میعانات گازی ذخیره شده در میدان پارس چنوبی، این میدان به عنوان ارزشمندترین میدان گازی جهان نیز شناخته می‌شود. فعالیت توسعه این میدان از سال ۱۳۸۱ شروع شده و تاکنون بالغ بر ۹۰ درصد پیشرفت کرده است.

اطلاعات دریافتی شرکت ملی نفت نشان می‌دهد، طرح توسعه میدان گازی پارس جنوبی در بخش دریایی، دارای یک پازل است که این میدان را به ۲۹ فاز و ۴۱ سکو تقسیم کرده و تاکنون سکو‌های مربوط به ۲۴ فاز به بهره برداری کامل رسیده است.

دو سکو در فاز ۱۳، یک سکو در فاز ۱۴ و دو سکوی دیگر در فاز‌های ۲۳ و ۲۴ نیز در مراحل پایانی بهره برداری هستند و دو سکو در فاز ۱۱ نیز در مراحل ساخت قرار دارند که با اضافه شدن آن‌ها به زنجیره تولید در آینده، مجموعه پازل پارس جنوبی تکمیل می‌شود.

در حال حاضر ۷۰ درصد از تامین گاز کشور، سهم پارس جنوبی است که برای توسعه آن تاکنون حدود ۸۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری شده و پیش‌بینی می‌شود با اتمام فاز‌های باقی مانده آن، این سهم به ۸۲ درصد افزایش پیدا کند.

بیشتر بخوانید:

• بیش از ۲۰ استان کشور درگیر موج جدید سرما/ ظرفیت پالایشگاه‌های گازی افزایش می‌یابد؟

پشتیبانی از تولید گاز در پارس جنوبی به چه شکل انجام می‌شود؟

فاصله غربی‌ترین سکو تا شرقی‌ترین سکو در پارس جنوبی، حدود ۴۵ کیلومتر و فاصله شمالی‌ترین تا جنوبی‌ترین سکوی این میدان نیز حدود ۶۵ کیلومتر است.

در بحث راهبری و مدیریت سکو‌های دریایی، این فاصله طولانی می‌تواند مشکل ساز باشد؛ چرا که پشتیبانی از سکو‌ها باید با سریعترین زمان ممکن انجام شود تا با توجه به مصرف بالای گاز در کشور، در فرآیند تولید مستمر آن، وقفه‌ای به وجود نیاید.

تا چند ماه پیش، تنها مرکز پشتیبانی از تمام ۴۱ سکوی پارس جنوبی، فقط سکویی به نام SPQ۱ در فاز یک این میدان بود که در غربی‌ترین نقطه پازل پارس جنوبی قرار دارد. طی کردن مسیر ۴۵ کیلومتری از این سکو تا شرقی‌ترین نقطه این پازل با شناور، بسته به سرعت آن، بین ۶ تا ۸ ساعت زمان نیاز دارد.

سکوی SPQ۱، همه نیاز‌های تعمیراتی، بهره‌برداری و پشتیبانی در پارس جنوبی را با فعالیت مجموعه کارگاه‌های مکانیک، برق، ابزار دقیق و ...  تأمین می‌کند و بیش از صد نفر از کارکنان صنعت نفت روی آن مشغول به کار هستند.

به دلیل فاصله زمانی طولانی مدت این سکو با سکو‌های بخش شرقی، نمی‌تواند به تنهایی پاسخگوی نیاز‌های این میدان، آن هم در شرایط مصرف بالای گاز در کشور باشد که این مسئله به گفته مسئولان وزارت نفت، وجود یک مرکز پشتیبانی جدید را اجتناب ناپذیر می‌کرد.

اکنون شناور سی پَد (SEAPAD) با ظرفیت جا به جایی بار ۶۲ هزار تن که ۱۶۹ متر طول و ۴۶ متر عرض دارد، در فاصله حدود ۵۰۰ متری از سکوی نهم پارس جنوبی (SPD۹)، به عنوان دومین مرکز پشتیبانی از تولید در این میدان گازی مستقر شده است.

رجبی مدیر سکوهای دریایی ناحیه دو میدان گازی پارس جنوبی گفت: در راهبری جدید، سکو‌ها را به دو دسته تقسیم کردیم که شامل سکو‌های ناحیه یک و ناحیه دو می‌شوند. این سکوها، نیاز به مراکز پشتیبانی دارند؛ به طور مثال، برای انجام تعمیرات روی سکوها، به برخی قطعات نیاز است که باید تامین شوند یا اگر کارکنان سکو‌ها بیمار شوند، باید جایی برای درمان آن‌ها وجود داشته باشد. همچنین در مورد خدماتی که میان سکو‌ها مشترک است نیز، باید فضایی برای انتقال افراد وجود داشته باشد؛ مثلا یک فرد جوشکار اگر بخواهد به سکویی منتقل شود، باید جایی وجود داشته باشد که بتواند شب را استراحت کند.

به گفته او، انجام این خدمات و پشتیبانی‌ها، در ناحیه یک پارس جنوبی از طریق سکوی فاز یک (SPQ۱) و در ناحیه دو، از طریق شناور SEAPAD انجام می‌شود در حالی که در گذشته، هر دو ناحیه فقط از طریق سکوی فاز یک پشتیبانی می‌شدند. یعنی اکنون شناور SEAPAD با ماهیت پشتیبانی از سکو‌های ناحیه دو پارس جنوبی، در نزدیکی سکوی نهم (SPD۹) قرار گرفته و ۱۸ سکو را پشتیبانی می‌کند.

نقطه استقرار شناور سی پَد، در مرکز بخش ایرانی میدان گازی پارس جنوبی است؛ میدانی که تولید گاز از آن در شرایط فعلی اوج مصرف گاز، به رکورد روزانه ۷۰۵ میلیون مترمکعب رسیده است.

گزارش از رقیه هویدا

انتهای پیام/