نجمه السادات مصلی نژاد گفت: در دوران بارداری، افزایش هورمون‌های پروستروژن در بانوان باردار، باعث شلی در عضلات به ویژه عضلات کمر، شکم، لگن و پا می‌شود و موجب می‌گردد خانم‌های باردار در این نواحی درد زیادی را تجربه کنند.

این متخصص زنان و زایمان شهرستان جهرم گفت: همچنین ورزش کردن در بارداری باعث می‌شود که بعد از زایمان نیز تجریه تحلیل عضلات نداشته باشند و بتوانند راحت‌تر به فعالیت‌های عادی خود ادامه دهند.

او گفت: تمام ورزش‌هایی که قبل از بارداری انجام می‌گرفته، مثل یوگا، بدنسازی، پیاده‌روی، حرکات ورزشی و نرمشی در طی بارداری نیز قابل انجام است، تنها ورزش‌هایی که فشار زیادی را به لگن وارد می‌آورد و یا آسیب‌های شکمی ایجاد می‌کند به خانم‌های باردار توصیه نمی‌شود.

به گفته مصلی‌نژاد، یکی از عوارض ورزش نکردن در دوران بارداری فشار خون بالا است که بعد از زایمان باعث دیازپاس شکمی و بی‌اختیاری اداری می‌شود.

به گفته او زنان بارداری که در طول دوران بارداری و قبل از آن ورزش‌های مناسبی انجام داده‌اند، زایمان‌های طبیعی یا سزارین راحت‌تری داشته و همچنین بعد از زایمان نیز، تنش‌های عضلانی و عوارض کمتری را تجربه کرده‌اند.

اصول تغذیه در دوران بارداری

این متخصص زنان و زایمان گفت: اصول تغذیه در بارداری به دلیل دغدغه خانواده‌ها برای سلامت جنین حائز اهمیت است. مادران باردار از همه دسته مواد غذایی به خصوص در سه ماهه اول بارداری به میزان کافی استفاده کنند.

او گفت: فقط آن دسته مواد غذایی توصیه نمی‌شود که ویتامین A بسیاری دارند، مثل جگر گوسفند که توصیه می‌شود استفاده نکنند.

مصلی‌نژاد گفت: در سه ماهه اول به مادران توصیه می‌شود از سبزیجات و انواع میوه، بادام زمینی و خرما که فولیک اسید فروانی دارند و تضمین کننده سلامت مغزی و عصبی جنین است استفاده کنند که باعث می‌شود توان جفت برای طول بارداری را افزایش دهد.

به گفته او، همچنین استفاده از قرص فولیک اسید در طول بارداری باعث می‌شود از خونریزی پشت جفت جلوگیری شود.

مصلی‌نژاد تأکید کرد: در ماه‌های دیگر بارداری تغذیه و مکمل‌های غذایی برای سلامت جسمی بیشتر مادران تأثیر دارد و جفتی که در سه ماهه اول خوب شکل گرفته باشد می‌تواند در ماه‌های بعد، از استخوان و روده مادر تغذیه کافی داشته باشد و روند مناسب رشد را تا پایان زایمان ادامه دهد.

او گفت: البته سلامت کامل جفت با تغذیه صد درصد تضمین بر این مورد نیست، چون سلامت روحی و جسمی مادر و ژنتیک پدر و مادر نیز می‌تواند نقش مؤثری بر سلامت جفت داشته باشد.