به گزارش سرويس بين‌‌الملل باشگاه خبرنگاران، در اين گزارش آمده است: هر بحراني زماني که طولاني شود، تعادلات جديدي ايجاد مي کند و نهايتاً افراد بسياري در آن منافع و راحتي پيدا مي کنند و اينها همه دلايل خوبي براي متحد شدن آنها براي مقاومت در برابر تغييرات جديد خواهد بود. 

"ما سال ها به عنوان سفير، نماينده کشورهاي تابعه خود در تهران بوده ايم. ما مديريت پرونده هسته اي و تاثيرات آن بر سياست ايران و نيز مسائل روزمره مردم اين کشور را از نزديک دنبال کرده ايم. انتخابات حسن روحاني به رياست جمهوري، چشمان ما را به اوضاع جديدي باز کرد. مذاکره ميان ايران و پنج عضو دائم شوراي امنيت سازمان ملل متحد، بعلاوه آلمان در اواسط ماه اکتبر در ژنو احيا و از سر گرفته شد. که در آن ايرانيان ضمن برقراري ارتباطاتي، نظرات خود را هم به شيوه اي جديد ابراز کردند. نشست دوم قرار است در روزهاي چهارشنبه، ششم و پنج‌شنبه، هفتم نوامبر برگزار شود. در اين جا خواهد بود که مذاکرات به صورت واقعي صورت خواهد گرفت.

براي ما روشن است که اين مذاکرات، به هر صورتي که انجام شود يا ايران را به سمت تنزل هدايت مي کند يا اين که آن را به سمت بهبود شرايط زندگي ايرانيان پيش خواهد برد. همچنين اين مذاکرات مي تواند فراتر از ايران عمل کرده و تأثيري تعيين‌کننده بر ثبات در خاور ميانه داشته باشد، و در نهايت موجب آسايش و رفاه ساکنان منطقه شود. اما در حال حاضر بايد بپذيريم، آشفتگي ايجاد شده در اين پرونده هسته اي طي چندين سال، به مانعي عمده بر سر راه هر گونه پيشرفت مثبت تبديل شده است. و گره اي را به وجود آورده است که به نوعي يک گره کور به حساب مي آيد. در نشست اول ژنو، همه تمايل خود براي حسن نيت و اميدواري به خروج از اين وضعيت را ابراز کردند. اما بخش سخت‌تر ماجرا باقي مانده است. اين يک واقعيت است که در گذشته شکافي عظيم از بي اعتمادي متقابل بين طرفين بوجود آمده است. ما معتقديم وقت آن است که بپذيريم اعتماد به ندرت نقطه آغازي براي مذاکره محسوب مي شود. بلکه اغلب اين اعتماد، ماحصل توافقات روشن، قابل اثبات و صادقانه است. اگر هر دو طرف به توافقات خوبي برسند و آنها را با دقت و وسواس به کار ببرند و با همان روحيه براي حل و فصل اختلافات ديگر خود تلاش کنند، اعتماد هم دوباره شکوفا خواهد شد.

توافق پايدار بايد به طور کامل از سوي امضا کنندگان آن پذيرفته شود. بنابراين الزاماً شکل سازش و مصالحه پيدا مي‌کنند. اما در کنه همه مسائل، حفظ اصول طرفين هم ضروري است. براي جامعه بين المللي که شش کشور مذاکره کننده با ايران نمايندگي آن را بر عهده دارند، اصل اين است که مانعي صعب العبور در برابر گسترش سلاح هاي هسته اي ايجاد کنند. بدون صلح جامع در اين زمينه رسيدن به توافقي خوب و مناسب ممکن نيست. براي ايران نيز اصل اين است که حق آن در پياده سازي فن‌آوري هاي کليدي در زمينه برنامه هسته اي غير نظامي به رسميت شناخته شود. براي اين کشور که مدت مديدي تحت سوداي استعماري قرار داشته و از محدود شدن تنها در رده توليدکنندگان نفت امتناع مي‌کند، اين حق کاملاً براي ملت آن اهميت داشته و موجب دسترسي کامل به ويژگي هاي مدرنيته محسوب مي شود.

بنا بر اين تعريف، اهداف هريک از طرفين به سختي قابل مخالفت هستند. وظيفه مذاکره کنندگان است که بر اساس چنين مبناهايي با يکديگر به توافق برسند. آنان براي اين منظور ابزارهاي قانوني و فني ارائه شده از سوي آژانس بين المللي انرژي اتمي و نيز مذکور در پيمان منع گسترش سلاح هاي هسته اي را در اختيار دارند. هر دو اين ها هم مورد حمايت يکديگر قرار دارند، و به طور مداوم در طول نيم قرن گذشته از زمان به وجود آمدنشان، تقويت و تکميل شده اند و نقش عمده اي در صلح جهاني ايفا کرده اند. آنها نکات کليدي لازم براي راه حل بحران هسته اي ايران را ارائه مي کنند. مذاکره کنندگان براي وفادار بودن به کساني که آن ها را ايجاد کرده و توسعه داده اند و نيز براي تقويت مشروعيت آن ها و بخشيدن آينده‌اي جديد به آن ها، وظيفه دارند به موفقيت دست يابند.

آنها در اين راه بايد دست کم به سه دليل سريع پيش بروند. در وهله اول اين امر سياست درستي است که بي دليل سختي هاي وارده بر مردم ايران را که ناشي از تحريم هاي يک جانبه اضافه شده به تحريم هاي شوراي امنيت است، طولاني تر نشود. تاريخ نشان داده است که تصويب تحريم ها بسيار آسان تر از حذف آن‌ها است. اين سخن هم شنيده مي شود که تحريم هاي آمريکا و اتحاديه اروپا، ايران را به پاي مذاکرات کشانده است. اما همچنين دوست داريم اين سخن هم شنيده شود که مانعي بر سر کاهش و سپس رفع کامل اين تحريم ها ايجاد نمي شود.

همچنين خوب است در اين مذاکرات با توافق مناسبي تا حد ممکن، بر طرف کردن نگراني هاي صادقانه و گاهاً شديد مردم برخي کشورهاي همجوار نسبت به گسترش بدون پادمان برنامه هسته اي ايران نيز در نظر گرفته شود.

در نهايت، سرعت بخشيدن به روند دستيابي به توافق مي تواند تاکتيک مناسبي در مقابل کساني باشد که با انگيزه هاي مختلف اما همگرا، براي به شکست کشاندن هرگونه توافقي با ايران بسيج شده اند. هر بحراني زماني که طولاني شود، تعادلات جديدي ايجاد مي کند و نهايتاً افراد بسياري در آن منافع و راحتي پيدا مي کنند. و اين ها همه دلايل خوبي براي متحد شدن آن ها براي مقاومت در برابر تغييرات جديد خواهد بود. در حال حاضر ما در چنين وضعيتي قرار داريم و  بايد شجاعت خروج از آن را داشته باشيم.

از اروپايي هايي که براي بيش از ده سال درگير اين پرونده هستند، از آمريکايي هايي که در نهايت قصد خود براي در دست گرفتن اين پرونده را ابراز کردند و از ايراني‌هايي که مجدداً به طور جدي در مذاکرات وارد شده اند، مي خواهيم يک بار براي هميشه اقدامات و حالاتي را که موجب تأخير در حل و فصل اين بحران شده اند، کنار بگذارند. اکنون ديگر زمان خروج از اين بحران از طريق مذاکرات صادقانه و واقعي با تمايلي قوي براي نيل به موفقيت،  فرا رسيده است. مردم خاور ميانه و خاور نزديک و حتي فراتر از آن، اين انتظار را از شما دارند. 

شما نمي توانيد آنان را نا اميد کنيد.