ایالات متحده آمریکا در سال 53 با فروش هشت نیروگاه اتمی به قدرت جمعی ۸۰۰۰ مگاوات به ایران که جزیی از توافق ۱۲ میلیارد دلاری کمیسیون مشترک وزیران دو کشور است، موافقت کرد.
در پروتکل مهمی که در پایان مذاکرات آن سال هوشنگ انصاری وزیر اقتصاد و دارایی ایران و هنری کیسینجر وزیر خارجه آمریکا رسیده بود، اجرای دهها طرح بزرگ صنعتی، ساختمانی، بهداشتی و تولید انرژی گنجانده شده بود.
در اعلامیه پایان مذاکرات در سال 53، دو طرف آمادگی کامل خود را برای استفاده از امکانات فوقالعاده هر دو کشور به صورتی که منافع کامل طرفین را در بر داشته باشد، اعلام کردند. دو کشور همچنین توافق کردند که با جدیت کامل تولید و استفاده از سایر منابع انرژی را تشویق کنند و برای همکاری وسیع بین دو کشور در رشته انرژی اتمی تسهیلات لازم را فراهم آورند.
ایران در آن سال اعلام داشت که سازمان انرژی اتمی ایران به طور اصولی آمادگی دارد هشت نیروگاه اتمی روی هم رفته به ظرفیت ۸۰۰۰ مگاوات برای تولید برق و شیرین کردن آب به آمریکا سفارش دهد و طرف آمریکایی ضمن استقبال موافقت کرد که برای حصول اطمینان از تعیین قیمت منصفانه در مورد تجهیزات نیروگاههای مزبور از طرف موسسات آمریکایی همکاری کند.