کارکنان گوگل در معرض ماده سمی
افرادي که در دفتر گوگل واقع در مانتين ويو کار مي‌کنند مي‌گويند اصلا درباره وجود ماده شيمياييِ کشنده‌ي تي سي اي در اين منطقه اطلاعي نداشته‌اند. ساختمان گوگل پلکس در مانتين ويو در نزديکي محل دفن سوپرفاند زباله‌هاي خطرناکِ آژانس حفاظت محيط زيست قرار دارد.
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران، آلودگي ناشي از ماده شيميايي تي سي اي اکنون سال‌هاست که به يکي از موضوع‌هاي مورد بحث با آژانس حفاظت از محيط زيست امريکا بدل شده است؛ اين در حالي است که اين سازمان در ماه فوريه کانون‌هاي جديد به شدت آلوده‌اي در اين بخش از شهر مانتين ويو کشف کرده است.
مکاني که گوگل پلکس در آن قرار دارد پيش از اين مورد استفاده‌ي سازندگان تراشه‌هاي کامپيوتري بود که در کار خود از ماده‌ي تي‌سي‌اي استفاده مي‌کردند. به گفته آژانس حفاظت از محيط زيست امريکا در جريان عمليات ساخت و ساز بخشي از اين ماده شيميايي نشت کرد و با آزاد شدن روي زمين، خاک آن منطقه و آب‌هاي زيرزميني آن را آلوده کرد.
به گفته‌ي اس اف گيت، تي سي اي در سال ۱۹۸۱ در خاک و آب‌هاي زيرزميني يک شرکت پيدا شد. دولت فدرال اين مناطق را به عنوان يکي از سايت‌هاي سوپرفاند معين کرد و از سال ۱۹۸۹ بيش از ۱۰۰ هزار پوند تي‌سي‌اي و ديگر آلاينده‌ها از خاک اين مناطق خارج شده است.
آژانس محافظت از محيط زيست وجود سطحي بيش از پنج بخش تي‌سي‌اي در هر ميليارد را خطرناک مي‌داند، اين در حالي است که بالاترين سطح تي سي اي در آب زير زميني اين منطقه از سوي اين سازمان ۱۳۰ هزار بخش در يک ميليارد برآورد شده است.
کارمندان حقيقت را آشکار مي‌کنند
هفته گذشته در رژه‌ي افتخار سان فرانسيسکو حضور داشتم. با آغاز اين رژه مي‌دانستم فرصتي خواهم يافت که با تعدادي از کارمندان گوگل گفتوگو کنم.
مطلبي را فهميدم که بيش از همه از آن بيم داشتم... اينکه هيچ يک از اين کارمندان جوان و با استعداد گوگل اصلا چيزي درباره مواد آلاينده‌ي تي‌سي‌اي نمي‌دانستند. افرادي که با آنان صحبت کردم ۱۰۰ درصد از اين موضوع بي‌اطلاع بودند و از اينکه فهميدند در محيط خطرناکي کار مي‌کنند که مي‌تواند براي سلامتي آنان مشکلات جدي در پي داشته باشد شوکه بودند.
گوگل پس از آن که موضوع تي‌سي‌اي علني شد بيانيه‌اي صادر کرد: سلامت و امنيت کارکنان ما از اولويت‌هاي درجه اول گوگل است و اين شرکت براي حصول اطمينان از وجود سالم‌ترين محيط کاريِ ممکن اقدامات لازم را اتخاذ خواهد کرد.
اين ساختمان‌ها در ميدلفيلد- ايليس- ويسمن (MEW) قرار دارد. آژانس حفاظت از محيط زيست مي‌گويد «اين ساختمان‌ها متشکل از سه فهرست اولويت‌هاي ملي و يا سايت‌هاي سوپرفاند است: سايت سوپرفاند مانتين ويوي شرکت فيرچايلد سمي‌کنداکتر؛ سايت سوپرفاند شرکت ريتئون، سايت سوپرفاند مانتين ويوي شرکت اينتل و بخش‌هايي از سايت سوپرفاند منطقه موفت.»
آژانس حفاظت از محيط زيست مي‌گويد کار تاسيساتِ پيشين ملزم به ذخيره‌سازي، حمل و نقل و استفاده از انواع مواد شيميايي و به ويژه ترکيبات آلي فرار (VOC) بوده است.
مواد شيميايي اوليه استفاده شده در سايت MET، تري کلرواتيلن و فرآورده‌هاي تضعيف شده‌ي آن يعني ۱.۲-دي‌کلرواتن و وينيل کلريد است. در جريان عمليات، مقداري از اين مواد شيميايي نشت کرده، به سطح زمين رسيده و خاک و آب‌هاي زيرزميني منطقه را آلوده کرده است.
ساکنان منطقه‌ي مانتين ويوي کاليفرنيا روزانه به صورت بالفعل در معرض ماهيت کشنده‌ي اين ماده شيميايي قرار دارند، همانند کهنه سربازان نيروي دريايي امريکا که در موفت خدمت کردند و براي سال‌ها در معرض اين ماده خطرناک قرار داشتند. پايگاه سابق نيروي دريايي اکنون «فرودگاه صحرايي فدرال موفت» نام دارد. همانگونه که پيداست، موفت يکي از سمي‌ترين کانون‌هاي آلوده به مادّه شيميايي تري کلرواتيلن است.
رسانه‌ها اشتباه مي‌کنند
پايگاه خبري سي‌بي‌اي سانفرانسيسکو در مقاله‌اي آورده است: به گفته آژانس حفاظت از محيط زيست، قرار داشتن در معرض تي سي اي پس از چند دهه سبب مشکلات پزشکي خواهد شد.
کارشناسان بر اين باورند که اين گفته کاملا غلط است و اينکه اطلاعات نادرست رسانه‌ها صرفا به دولت و آلوده‌کنندگان سود مي‌رساند، چرا که هر دو سعي دارند هزينه‌هاي مربوط به اين سايت‌هاي خطرناک را از سر خود باز کنند.
به گفته‌ي دکتر فيليپ لوک، استاد فارماکولوژي و زهرشناسي قانوني در دهه ۷۰ ميلادي، شخصي براي پاک کردن قفسه‌هاي سوپرمارکت از تي‌سي‌اي استفاده کرد و ظرف سه هفته به خاطر نارسايي کبدي جان باخت. دکتر لوک در پرونده‌ي قتل غيرعمد اين فرد شهادت کارشناسانه داد. شرکت داو کميکال در اين پرونده به پرداخت ديه‌ي اين فرد محکوم شد. از اين رو مي‌توانيم نتيجه بگيريم که اگر شخصي در معرض سطوح بالاي تي‌سي‌اي قرار داشته باشد تنها چند روز طول مي‌کشد تا بميرد و نه چند «دهه»!
من درباره تي‌سي‌اي مي‌دانم، چرا که اين ماده مهمترين آلاينده‌اي است که در پايگاه نيروي هوايي-دريايي ال تورو وجود دارد، جايي که من در دهه ۸۰ ميلادي در آن خدمت مي‌کردم.
از سال ۲۰۰۸، من به همراه گروهي از تفنگداران پيشين ال تورو بر روي افشاي سمي و خطرناک بودن اين پايگاه کار مي‌کرديم، مکاني که شرکت «لنور هومز» قصد دارد از آن براي ساخت واحدهاي مسکوني استفاده کند و شرکت «گريت پارکس» نيز مي‌خواهد در خاکِ آلوده‌ي آنجا پارکي براي بچه‌ها بنا کند.
ما همواره درباره تي‌سي‌اي و اثرات آن بر روي پايگاه‌هاي دريايي مطلب نوشته‌ايم و همواره آگاه بوده‌ايم که نيروي دريايي و نهادها ديگر نيز از اين مواد شيميايي که در مقادير بسيار زياد از سوي شرکت داو کميکال توليد مي‌شود، استفاده مي‌کنند. لازم به ذکر است که ميزان آلودگي موفت در مقايسه با ال تورو بسيار شديدتر است.
همانگونه که دنيل دبولت مورخ ۲۲ فوريه ۲۰۱۳ در نشريه‌ي «ام وي ويو وُيس» گزارش کرد: «به گفته النا لي، مدير پروژه‌ي سازمان محافظت از محيط زيست، اگرچه اين منطقه از سال ۲۰۰۳ مرتبا مورد بررسي قرار مي‌گيرد در ماه دسامبر براي اولين بار مشخص شد که ساختمان جديد گوگل در «ويسمن رود» در معرض بخار تي‌سي‌اي و آن هم بالاتر از سطح تعيين شده‌ي اين سازمان قرار دارد. گفته مي‌شود تغييرات صورت گرفته در ساختمان اين شرکت از طبقه پايين راه را براي ورود اين بخارهاي سمي به بخش‌هاي ديگر باز کرده است.»
شرکت گوگل آشکارا از اين خطر آگاه بود چرا که از سال ۲۰۰۳ محيط را براي تعيين نفوذ تي‌سي‌اي آزمايش مي‌کرد. به بيان ساده‌تر، مسئولان اين شرکت مي‌دانستند که کارمندان‌شان از همان ابتدا در معرض تي‌سي‌اي قرار دارند، با وجود اين از همان ساختمان آلوده استفاده کردند. يک ملک نظامي آلوده شده ارزان تمام مي‌شود. آنها مي‌توانند موضوع را ناديده بگيرند اما گوگل پلکس در مرز رسيدن به آلودگي موفت قرار دارد و با توجه به آنچه درباره ال تورو مي‌دانيم، امکان ندارد که کل منطقه نيز به اين ماده آلوده نشده باشد. البته بايد آلودگي تي‌سي‌ايِ ناشي از شرکت ساخت تراشه‌هاي کامپيوتري را نيز به آن افزود.
پنهان کردن سمي بودن ساختمان گوگل
داشتم به صفحه‌ي ويکيپديا درباره گوگل پلکس نگاه مي‌کردم که دريافتم در آن هيچ اشاره‌اي به موضوع تي‌سي‌اي نشده است، به نظرم عجيب بود. به نظر مي‌رسد کنترل اطلاعات درباره گوگل مدت‌ها است که انجام مي‌شود، در حقيقت هيچ اشاره و منبعي براي موضوع سمي بودن ساختمان اين سازمان وجود ندارد.
باور کنيد براي کسي که در روز بيش از هشت ساعت در معرض تي‌سي‌اي تنفس مي‌کند ديگر فرقي ندارد. از ميان رابرت اوداود، راجر باتو و جان الدريک، سه تفنگدار سابق ال تورو که براي تهيه گزارش درباره خطر موجود در اين پايگاه با آنها کار مي‌کردم، من تنها کسي هستم که با سرطان مبارزه نکرده‌ام. دو تن از پسرانم زماني که در نزديکي پايگاه ال تورو اقامت داشتم به دنيا آمدند و تقريبا شش ماهه بودند که جان سپردند. امرزو يکي از پسرانم از ورم روده رنج مي‌برد. مشکلاتي که فرزندانم با آن دست به گريبان بوده‌اند همه و همه به آلودگي ناشي از تي‌سي‌اي باز مي‌گردد. ناگفته پيداست که اين آلودگي براي نسل‌ها وجود داشته است.
ما به سبب تحقيقات‌مان در ال تورو و اسناد موجود در نيروي دريايي امريکا مي‌دانيم که «تلّ» عظيمي از ماده شيميايي تري کلرواتيلن از ال تورو به صورت زيرزميني به سوي شهر ارواين در حرکت است، من از شمار موارد ابتلا به سرطاني که نه به طور قطعي اما به طور احتمالي از آلودگي آب پديد آمده است، اطلاع دارم. گوگل به هيچ وجه قادر نيست آن طور که بايد و شايد مردم را از اين خطر حفظ کند. اين خطري است که زير پاهايشان جريان دارد و ظاهرا گوگل سعي دارد به واسطه‌ي فناوري کارمندان خود را از اين ماده‌ي شيمياييِ سمي و مرگ‌آور حفظ کند.
بار ديگر در مقاله نشريه‌ي «ام‌وي وُيس» مورخ ۲۲ فوريه ۲۰۱۳ آمده است: «بيش از هزار تن از کارمندان گوگل در ژوئن ۲۰۱۲ وارد منطقه کواد (Quad) در نزديکي جاده‌هاي ويسمن و ميدلفيلد شدند؛ منطقه‌اي که زماني ميزبان شرکت‌هايي مانند فيرچايلد و اينتل بود. اين شرکت‌ها از تري کلرواتيلن به عنوان مايع محلل در توليد اولين قطعات سيليکوني رايانه‌اي استفاده کردند که اين موضوع باعث شد مقادير زيادي از آب‌هاي زيرزميني آلوده شوند؛ ميزاني که پاکسازي آن چندين دهه به طول خواهد انجاميد.»
تنها چند ماه طول کشيد تا اين مسئله دردسر ساز شود. در حالي که گوگل آشکارا تلاش مي‌کند نقش خود را پنهان کند، برخي از کارکنان آن که از قضا باردار هم هستند و از اين آلودگي آگاهند، دست به اعتراض زده‌اند. گوگل با مشکلي روبروست که نمي‌تواند آن را پنهان کند؛ اين شرکت بايد اطلاعات را در اختيار کارکنان خود قرار دهد تا آنها بتوانند در مورد محل کار خود دست به انتخابي آگاهانه بزنند. مي‌دانم که وکلاي گوگل زير فشار زيادي هستند. آنها مي‌دانند که مشکل جدي است و حقيقت و مسئوليت پذيري هزينه زيادي خواهد داشت اما آنان اکنون بايد وارد عمل شوند و افراد را به محيط امن کاري انتقال دهند؛ در غير اين صورت هزينه بسيار بيشتر از اين خواهد بود.
