صابر قدیمی، شاعر در گفتگو با خبرنگار
حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ با اشاره به آنکه به تعبیر مایکوفسکی شاعر و هنرمند از اجتماع سفارش می گیرد، گفت: دغدغهها و اندیشههایی که در اجتماع وجود دارد، منجر به خلق اثری هنری میشود یک رابطه دوسویه میان هنرمند و اجتماع است. نمیتوان گفت به طور مطلق باید برای مخاطب نوشت از طرف دیگر نمیتوان به گونهای نوشت که مخاطب شعر را درک نکند. به عنوان مثال «خاقانی» شاعری بینظیر از نظر استفاده از تکنیکهای شعری است.
وی افزود: در خانه همه ما شعرهای خاقانی نیست و این کتاب تنها در خانه اساتید زبان و ادبیات فارسی دیده میشود اما در خانه همه ما حافظ، مثنوی، بوستان و گلستان وجود دارد. اینکه قصد شاعر از سرودن چیست اهمیت دارد و اگر قرار است با مخاطب عام سر و کار داشته باشد، سلیقه و سواد وی باید اهمیت داشته باشد اما اگر قصد وی از سرایش نمایش توانایی و قدرت شعریاش است، مخاطب خاص خواهد داشت. نمونه متعالی شعر از حافظ و سعدی تا منزوی دیده میشود این افراد حد وسط را در نظر گرفتهاند شعر این افراد در عین تاثیر گذاری بر مخاطب، تحت تاثیر وی نیز قرار می گیرد.
این شاعر اظهار داشت: به طور طبیعی حافظ شدن در زمینه شعر سخت است. از یک طرف نباید مخاطب را فراموش کرد و از سوی دیگر نباید به طور کامل به سلیقه مخاطب پرداخت. شاعر هم ضرورتهای لازم در شعر را رعایت کند و هم توجهی به سواد و سلیقه مخاطب داشته باشد. در هر مضمونی مخاطب را به سمت جلو ببرد. گاهی در بحث زبان یا اندیشه مخاطب خود را ارتقا دهد. مخاطب امروز نیز دنبال ساده کردن است شاعر در این بین باید حد واسط را رعایت کند.
قدیمی ادامه داد: شاعر و هنرمند علاوه بر جذب مخاطب عام وی را به حرکت وا دارد و به صعود اندیشههای وی کمک کند. علاوه بر آن وی از خواندن شعر راضی شود. شاعر از اجتماع سفارش میگیرد و در صورتی که در دل اجتماع نباشد مخاطب با آنها ارتباط برقرار نمیکند؛ مگر آنکه دنبال مسائل بنیادی برود تا مخاطب با وی ارتباط برقرار کند.
وی تصریح کرد: به طور حتم زندگی شاعر میان مردم در پیدا کردن سلیقه مخاطب تاثیر زیادی میگذارد و اگر به اجتماع توجه نکنی مانند کارخانهای هستی که بدون توجه به مردم تولید میکند. این کار مانند زیره به کرمان بردن است. توجه به مخاطب و نیازهای اساسی وی اهمیت دارد اما در این بین باید به هنر هنرمند نیز توجه شود. اگر تنها به این مسئله توجه کنیم که مخاطب چه میخواهد چیزی به شعر اضافه نمیشود.
انتهای پیام/