انسان مانند سایر موجودات، ماهیت خاکی دارد و تا زمانیکه نفس در بدن باشد، به مادیات و اقتصاد نیازمند است. معنویات تعریف مبهم دارند و اگر کمال انسان و معنویت، در صداقت و خیرخواهی و قانع بودن به حق و احترام به حقوق و عقاید دیگران و عدالتگرائی و پرهیز از ظلم و فریب و دروغ و شیادی و زندگی انگلی باشد، این صفات در میان مسلمانها وجود ندارند یعنی با عبادت کسی به انسانیت نمیرسد. هیچ گرسنه ای توان عبادت ندارد و پایبند اخلاق نیست و با دعا و عبادت، مرغ بریان از اسمان نخواهد رسید و مشکلات حل، و دشمن محو نخواهد شد. معنویت گرایی بمعنی عدم توجه به امورات دنیوی و پرداختن به عالم نامحسوس که نقش قانونمند در زندگی ندارد، خودفریبی و غفلت از حقایق زندگیست. انها که اقتصاد را بی ارزش و مال خر میدانند، در حق مردم نه خیانت بلکه جنایت کرده اند. رشد انسانیت از کانال دنیا و عدالت و صداقت و تمدن قانون محور با قوانین مورد نیاز و بروز و قبول اکثریت میسر است. در یک جامعه بی دین حس حیات انسانی و ازادگی وجود حتی اگر مستبدترین افراد حاکم باشند اما در حکومت دینی، انسانها بی ارزش و گوسفند صفتی شیوه کم دردسر زندگی خواهد بود.