گلوبال ريسرچ:
آیا امسال آخرین کریسمس خوش در آمریکا خواهد بود؟
تمام لذت هایی که مردم آمریکا می برند، از صدقه سر قرض و بدهی است و البته تمام امکانات و اموالی که ما در آینده خواهیم داشت نیز بر روی بدهی ها استوار است. پس بايد آمريکايي ها با زندگي خوب خداحافظي کنند.
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از گلوبال ريسرچ، آیا امسال آخرین کریسمس خوش در آمریکا خواهد بود؟ برای بسیاری از مردم آمریکا ، این موضوع واقعاً غیرقابل باور است. بسیاری از فروشگاه ها و رستوران ها هم اکنون پراز اجناس مختلف است. این روزها، تزئینات زیبای عید همه جا دیده می شود و بچه ها مشتاقانه چشم انتظار بابانوئل هستند.
اگر چه فقر در آمریکا بیداد می کند، اما بسیاری از آمریکائی ها در زیر درختان کریسمس خود کوهی از هدیه دارند. اما نکته اینجاست که بسیاری از این هدایا با کارت اعتباری، یعنی با قرض، تهیه شده است. اما خب کسی دوست ندارد در مورد کارت اعتباری صحبت کند. انگار مردم آمریکا دچار یک جور توهم و خیال شده اند و نمی خواهند به چیزهای بد فکر کنند. اما متاسفانه باید گفت کل اقتصاد آمریکا یک توهم بیشتر نیست .
تمام لذت هایی که مردم آمریکا می برند ، از صدقه سر قرض و بدهی است و البته تمام امکانات و اموالی که ما در آینده خواهیم داشت نیز بر روی بدهی ها استوار است . کل بدهی اقتصاد آمریکا 10 برابر بدهی های سی سال گذشته است . اما خب ما خیلی علاقه نداریم به آن فکر کنیم ، اما دیگر کافی است . آماده خداحافظی با زندگی راحت باشید ، چون دیگر زمان برای آمریکا به پایان رسیده است .
شما وقتی بیشتر روزنامه های اصلی آمریکا را با فونت درشت می نویسند آیا سال 2013 سال شروع فروپاشی آمریکا خواهد بود ؟ خود به خود می فهمید چه خبر است . یکی از این مقالات را بلومبرگ به قلم "سیمون جانسون"، مسئول سابق اقتصادی از موسسه بین المللی مونتاری ، چاپ کرده است . او می گوید که متقاعد شده است که فروپاشی اقتصادی آمریکا درحال نزدیک شدن است و ما هم اصلاً برای چنین اتفاقی آماده نیستیم .
او می گوید دیر یا زود آمریکا با فرار سرمایه و سپرده گذاران مواجه خواهد شد . ولی الان پیش بینی دقیق روز این فروپاشی وجود ندارد و یا اینکه کشور در صورت وقوع چنین پدیده ای، با چه فاجعه ای روبرو خواهد شد. فقط می توان گفت که ما آماده نیستیم. برخی دیگر از تحلیلگران اقتصادی بسیار بدبین تر از این هستند . مثل "جرالد کلنت" که طی مصاحبه اخیر خود با "کینگ ورلد نیوز" از آزاد شدن ضامن حباب اقتصادی سخن گفته است . او گفته که این تنها حرف من نیست بلکه دکتر پاول کرگ رابرتز که در زمان ریگان مشاور وزارت خزانه داری بوده است متقاعد شده است که حباب اقتصادی درحال ترکیدن است . این حباب دیگر در مسیری که درحال بزرگ شدن است عقبگرد نخواهد داشت . همه می دانند که بازی تمام شده است .
دکتر رابرتز معتقد است که این حباب در سال 2013 منفجر خواهد شد و رکودی بدتر از دهه 30 بوجود خواهد آورد . همه می دانند که درصورت ترکیدن این حباب، ما با سر به درون آن سقوط خواهیم کرد . وقتی این حباب بترکد ما نمی توانیم نرخ بهره را روی صفر نگه داشته و همین موضوع منجر به فاجعه ای عظیم خواهد شد .
سیاستمداران ما فکر می کنند با قرض کردن تریلیونی ، میت وانند نرخ بهره را پائین نگه دارند اما این یک فرضیه غلط است . در پایان ماه نوامبر ، میانگین نرخ سود ، 2.534 درصد بوده است که اگر این میزان به رقم دهه پیش برسد ، آن وقت است که آمریکا دچار مشکل خواهد شد .
درست در سال 2000 ، میانگین نرخ سود بدهی های دولت آمریکا ، 6.638 درصد بود . اگر این میزان سود بدهی ، امروز اتفاق بیافتد ، دولت مجبور است سالیانه بیش از یک تریلیون دلار فقط بهره بدهی بدهد.
اما سیاستمداران احمق آمریکا باز هم در حال قرض کردن و خرج کردن هستند.
جالب اینجاست که میزان بدهی آمریکا از زمان "جرج واشنگتن" (1789) تا "جرج بوش" (2001 ) 5.7 تریلیون دلار بودکه فقط در چهار سال اول ریاست جمهوری اوباما به این رقم رسیده است .
کدام اقتصاد می تواند از عهده چنین حجمی از بدهی بر بیاید؟ در نهایت این بدهی ها دلار آمریکا را نابود و بی ارزش خواهد کرد و آینده ما و بچه های ما را خراب خواهد کرد .
بسیاری از آمریکائی ها فکر نمی کنند که وال استریت بزرگترین قمارخانه تاریخ آمریکا است . "ارباب حلقه ها"، بانک های بی اندازه بزرگ ما هستند و حباب بدهی نیز همچون ماری است که بر پیکره اقتصادی آمریکا بالا و بالاتر می رود .
تا وقتی که نوسانات فرعی اقتصادی که بانکدارها به وجود آورده اند، حفظ شود مشکلی نیست ولی در نهایت حباب باعث عدم تعادل این نوسانات ونابودی کل اقتصاد خواهد شد .
کل اقتصاد آمریکا به شکل یک مارپیچ پر از قرض در آمده است. اگر هر اتفاقی در این مارپیچ بیافتد کل مردم آسیب می بینند .
اگر مردم هم آسیب ببینند دیگر راه حل هایی را که قبلاً قبول نمی کردند مجبورند بپذیرند .
ما باید از تاریخ درس بگیریم. مثل همین اتفاقات در دهه 30 هم افتاد . برای مثال یک پیرزن سالخورده به نام "کیتی ورتمان" می گوید که آن سالها چه بر سر مردم اتریش آمده است . او می گوید : درسال 1938 اتریش در رکود وحشتناکی بود. یک سوم نیروی کار بیکار بودند. ما 25 درصد تورم داشتیم و 25 درصد هم سود وام بانکی. تاجران و کشاورزان هر روزه با فساد مالی و بانکی روبرو بودند . بچه ها را می دیدید که خانه به خانه به دنبال غذا گدایی می کردند . ساده بود چون هیچ کاری یافت نمی شد .خیلی ساده است . مردم اتریش بیچاره شده بودند و بلافاصله به دیکتاتور خونخواری چون هیتلر پاسخ مثبت دادند و با آغوش باز او را قبول کردند .
کیتی ادامه می دهد : ما به همسایه شمالی خود آلمان نگاه می کردیم که تحت حکومت هیتلر از سال 1933 بود. می دیدیم که کیفیت بالای زندگی مال آنها بود و فقر و بیکاری و جنایت هم نداشتند . هیچ تبعیضی بین آلمانی ها و یهودی ها نبود. ماب اور کرده بودیم که آلمان ها بسیار مردمان شادی اند. ما چنین چیزی را برای اتریش آرزو می کردیم.
به ما توصیه می شد که با رای به هیتلر با بیکاری و فقر خداحافظی خواهیم کرد. هیتلر می گفت که کارخانه ها دوباره راه اندازی می شوند و کشاورزان بر سر زمین های خود برمی گردند. 98 درصد مردم به الحاق اتریش به آلمان تحت حاکمیت هیتلر رای مثل دادند . ما تا 3 روز در خیابان جشن گرفته بودیم . حکومت جدید در آشپزخانه را باز کرد و همه غذا خوردند .
متاسفانه آمریکا هم دارد همین راه را می رود . شاید الان اوضاع خیلی فاجعه بار نباشد ولی اوضاع بد نزدیک است .
وقتی اوضاع خراب شد، دیگر کسی نمی تواند دکمه بازگشت را بزند و به گذشته برگردد. به ما گفته می شود که برای مواجهه با چالش های جدید ، باید با راه حل های جدید خود را سازگار کنیم . پس الان از وضعی که دارید لذت ببرید و خود را برای فاجعه آماده کنید .
اگر چه فقر در آمریکا بیداد می کند، اما بسیاری از آمریکائی ها در زیر درختان کریسمس خود کوهی از هدیه دارند. اما نکته اینجاست که بسیاری از این هدایا با کارت اعتباری، یعنی با قرض، تهیه شده است. اما خب کسی دوست ندارد در مورد کارت اعتباری صحبت کند. انگار مردم آمریکا دچار یک جور توهم و خیال شده اند و نمی خواهند به چیزهای بد فکر کنند. اما متاسفانه باید گفت کل اقتصاد آمریکا یک توهم بیشتر نیست .
تمام لذت هایی که مردم آمریکا می برند ، از صدقه سر قرض و بدهی است و البته تمام امکانات و اموالی که ما در آینده خواهیم داشت نیز بر روی بدهی ها استوار است . کل بدهی اقتصاد آمریکا 10 برابر بدهی های سی سال گذشته است . اما خب ما خیلی علاقه نداریم به آن فکر کنیم ، اما دیگر کافی است . آماده خداحافظی با زندگی راحت باشید ، چون دیگر زمان برای آمریکا به پایان رسیده است .
شما وقتی بیشتر روزنامه های اصلی آمریکا را با فونت درشت می نویسند آیا سال 2013 سال شروع فروپاشی آمریکا خواهد بود ؟ خود به خود می فهمید چه خبر است . یکی از این مقالات را بلومبرگ به قلم "سیمون جانسون"، مسئول سابق اقتصادی از موسسه بین المللی مونتاری ، چاپ کرده است . او می گوید که متقاعد شده است که فروپاشی اقتصادی آمریکا درحال نزدیک شدن است و ما هم اصلاً برای چنین اتفاقی آماده نیستیم .
او می گوید دیر یا زود آمریکا با فرار سرمایه و سپرده گذاران مواجه خواهد شد . ولی الان پیش بینی دقیق روز این فروپاشی وجود ندارد و یا اینکه کشور در صورت وقوع چنین پدیده ای، با چه فاجعه ای روبرو خواهد شد. فقط می توان گفت که ما آماده نیستیم. برخی دیگر از تحلیلگران اقتصادی بسیار بدبین تر از این هستند . مثل "جرالد کلنت" که طی مصاحبه اخیر خود با "کینگ ورلد نیوز" از آزاد شدن ضامن حباب اقتصادی سخن گفته است . او گفته که این تنها حرف من نیست بلکه دکتر پاول کرگ رابرتز که در زمان ریگان مشاور وزارت خزانه داری بوده است متقاعد شده است که حباب اقتصادی درحال ترکیدن است . این حباب دیگر در مسیری که درحال بزرگ شدن است عقبگرد نخواهد داشت . همه می دانند که بازی تمام شده است .
دکتر رابرتز معتقد است که این حباب در سال 2013 منفجر خواهد شد و رکودی بدتر از دهه 30 بوجود خواهد آورد . همه می دانند که درصورت ترکیدن این حباب، ما با سر به درون آن سقوط خواهیم کرد . وقتی این حباب بترکد ما نمی توانیم نرخ بهره را روی صفر نگه داشته و همین موضوع منجر به فاجعه ای عظیم خواهد شد .
سیاستمداران ما فکر می کنند با قرض کردن تریلیونی ، میت وانند نرخ بهره را پائین نگه دارند اما این یک فرضیه غلط است . در پایان ماه نوامبر ، میانگین نرخ سود ، 2.534 درصد بوده است که اگر این میزان به رقم دهه پیش برسد ، آن وقت است که آمریکا دچار مشکل خواهد شد .
درست در سال 2000 ، میانگین نرخ سود بدهی های دولت آمریکا ، 6.638 درصد بود . اگر این میزان سود بدهی ، امروز اتفاق بیافتد ، دولت مجبور است سالیانه بیش از یک تریلیون دلار فقط بهره بدهی بدهد.
اما سیاستمداران احمق آمریکا باز هم در حال قرض کردن و خرج کردن هستند.
جالب اینجاست که میزان بدهی آمریکا از زمان "جرج واشنگتن" (1789) تا "جرج بوش" (2001 ) 5.7 تریلیون دلار بودکه فقط در چهار سال اول ریاست جمهوری اوباما به این رقم رسیده است .
کدام اقتصاد می تواند از عهده چنین حجمی از بدهی بر بیاید؟ در نهایت این بدهی ها دلار آمریکا را نابود و بی ارزش خواهد کرد و آینده ما و بچه های ما را خراب خواهد کرد .
بسیاری از آمریکائی ها فکر نمی کنند که وال استریت بزرگترین قمارخانه تاریخ آمریکا است . "ارباب حلقه ها"، بانک های بی اندازه بزرگ ما هستند و حباب بدهی نیز همچون ماری است که بر پیکره اقتصادی آمریکا بالا و بالاتر می رود .
تا وقتی که نوسانات فرعی اقتصادی که بانکدارها به وجود آورده اند، حفظ شود مشکلی نیست ولی در نهایت حباب باعث عدم تعادل این نوسانات ونابودی کل اقتصاد خواهد شد .
کل اقتصاد آمریکا به شکل یک مارپیچ پر از قرض در آمده است. اگر هر اتفاقی در این مارپیچ بیافتد کل مردم آسیب می بینند .
اگر مردم هم آسیب ببینند دیگر راه حل هایی را که قبلاً قبول نمی کردند مجبورند بپذیرند .
ما باید از تاریخ درس بگیریم. مثل همین اتفاقات در دهه 30 هم افتاد . برای مثال یک پیرزن سالخورده به نام "کیتی ورتمان" می گوید که آن سالها چه بر سر مردم اتریش آمده است . او می گوید : درسال 1938 اتریش در رکود وحشتناکی بود. یک سوم نیروی کار بیکار بودند. ما 25 درصد تورم داشتیم و 25 درصد هم سود وام بانکی. تاجران و کشاورزان هر روزه با فساد مالی و بانکی روبرو بودند . بچه ها را می دیدید که خانه به خانه به دنبال غذا گدایی می کردند . ساده بود چون هیچ کاری یافت نمی شد .خیلی ساده است . مردم اتریش بیچاره شده بودند و بلافاصله به دیکتاتور خونخواری چون هیتلر پاسخ مثبت دادند و با آغوش باز او را قبول کردند .
کیتی ادامه می دهد : ما به همسایه شمالی خود آلمان نگاه می کردیم که تحت حکومت هیتلر از سال 1933 بود. می دیدیم که کیفیت بالای زندگی مال آنها بود و فقر و بیکاری و جنایت هم نداشتند . هیچ تبعیضی بین آلمانی ها و یهودی ها نبود. ماب اور کرده بودیم که آلمان ها بسیار مردمان شادی اند. ما چنین چیزی را برای اتریش آرزو می کردیم.
به ما توصیه می شد که با رای به هیتلر با بیکاری و فقر خداحافظی خواهیم کرد. هیتلر می گفت که کارخانه ها دوباره راه اندازی می شوند و کشاورزان بر سر زمین های خود برمی گردند. 98 درصد مردم به الحاق اتریش به آلمان تحت حاکمیت هیتلر رای مثل دادند . ما تا 3 روز در خیابان جشن گرفته بودیم . حکومت جدید در آشپزخانه را باز کرد و همه غذا خوردند .
متاسفانه آمریکا هم دارد همین راه را می رود . شاید الان اوضاع خیلی فاجعه بار نباشد ولی اوضاع بد نزدیک است .
وقتی اوضاع خراب شد، دیگر کسی نمی تواند دکمه بازگشت را بزند و به گذشته برگردد. به ما گفته می شود که برای مواجهه با چالش های جدید ، باید با راه حل های جدید خود را سازگار کنیم . پس الان از وضعی که دارید لذت ببرید و خود را برای فاجعه آماده کنید .
