به گزارش گروه بین الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ «عبدالرحمان الراشد» تحلیلگر شبکه العربیه در مطلبی ادعایی نوشت: عجله تهران در امضای قرارداد نفتی با شرکت‌های غربی تعجب‌آور است. نفت عامل آشتی تهران با غرب و رویارویی با اعراب است. ولی آنچه مشکل‌ساز شده است، تمرکز ایران بر مناطق مورد مناقشه و مشترک است؛ همانند محدوده‌های نفتی مشترک این کشور با عراق که در دهه 1980 (1359 شمسی) به جنگ میان دو کشور منجر شد.

وی در ادامه ادعای خود گفت: جنگ ایران و عراق در دهه 80 میلادی عمدتاً به دلیل اختلاف مرزی در مناطق نفتی آغاز شد. این در حالی است که به نظر می رسد ایران همچنان به دنبال تسلط بر این مناطق است و به همین دلیل به برقراری روابط بسیار نزدیک با بغداد روی آورده است.

الراشد در بخشی از تحلیل ادعایی خود آورده است: با اجرای برجام و آغاز روابط با غرب، تهران با عجله چندین قرارداد با شرکت‌های مختلف غربی را منعقد کرد که مهم‌ترین آن شرکت وابسته «آذرکان»(Azrkan) در مرز عراق بود. منطقه‌ای که تهران از زمان جنگ درصدد تسلط کامل بر آن بوده است. اما سؤالی که در این زمینه ایجاد می‌شود این است که آیا بغداد توانایی کافی در حفاظت از مرزها، ذخایر آب و انرژی خود را دارد یا برای کنترل آن‌ها ضعیف است؟ با این وجود پاسخ به این سؤال کاملاً واضح است؛ حمایت تهران از نیروهای بسیج مردمی عراق نشان می‌دهد دولت از قدرت کافی برخوردار نیست.

تحلیلگر العربیه نوشت: با وجود سستی دولت بغداد، ضعف مجلس و حمایت ایران از نیروهای بسیج مردمی عراق به نظر می‌رسد تهران کنترل را در اختیار دارد و به افکار عمومی عراق و بین‌المللی بی‌اعتنا است.

تحلیلگر شبکه العربیه مدعی است: تداوم قدرت ایران در عراق بی‌شباهت به دخالت‌های 30 ساله دمشق در امور داخلی لبنان نیست. ادامه این روند می‌تواند بار دیگر آتش جنگ را بین ایران و عراق شعله‌ور کند. ایران بر این باور است که با اجرای برجام و برقراری روابط با غرب، پیروز منطقه است و به این صورت حضور خود در عراق سوریه و یمن را توجیه می‌کند؛ با این حال عراق کشوری بزرگ است و به آسانی اجازه نفوذ ایران را نمی‌دهد.

انتهای پیام/