به گزارش سرويس بين‌الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از پايگاه اينترنتي وورلد سوسياليست ، نتايج بررسيها در آمريکا از کاهش سن اميد به زندگي در اين کشور حکايت دارد.
سن اميد به زندگي بين قشر مرفه و اجتماعي تر جامعه آمريکا و طبقه اي که به لحاظ اقتصادي در سطح پايين تري قرار دارند با يکديگر متفاوت است و اين اختلاف در بين زنان بيش از 10 سال و بين مردان بيش از 14 سال است .
بر اساس گزارش مجله هلث افرز ، سن اميد به زندگي در ميان قشر کارگر سفيد پوست جامعه آمريکا ؛ طبقه اي که سطح سواد پاييني دارد به ميزان چشمگيري کاهش يافته است و در ميان زنان اين گروه از سن 78 سالگي در سال 1990 به 74 سال در سال 2008  رسيده است.
در ميان مردان اين گروه نيز سن اميد به زندگي تا سه سال کاهش يافته است.
اين مجله مي نويسد سن اميد به زندگي مردان و زنان آمريکايي که ميزان تحصيلات آنها از دوره دبيرستان فراتر نمي رود در سال 2008 بهتر از افراد اين گروه در دهه 1950 و 1960  نبوده است.
محققان افزايش چاقي و استعمال دخانيات ميان زنان ، استفاده بي رويه از انواع داروها و کاهش خدمات بيمه درماني که 46 درصد افراد کم سواد در سال 2006 محروم از اين خدمات بودند را از علل موثر در کاهش سن اميد به زندگي مي دانند.
 در سال 2008  سن اميد به زندگي زنان سفيد پوست که تحصيلات دوره دبير ستان را به اتمام نرسانده بودند کمتر از زنان سياه پوستي بود که سطح تحصيلي مشابه را داشتند.
مجله هلث افرز کاهش سن اميد به زندگي را در ميان برخي اقشار طبقه کارگر جامعه آمريکا حاصل افزايش شديد بحران هاي اجتماعي در اين کشور عنوان مي کند و مي نويسد نابرابري اجتماعي ، بيکاري ، کاهش درامدها و کافي نبودن خدمات اجتماعي منجر به بروز چنين فاجعه اي شده است.